"LEQUEEN" DIAPER BAGS

Από τις πιο βασικές αγορές όταν γίνεσαι μαμά, 

είναι η σωστή αγορά για την τσάντα βόλτας του μωρού. 

Έχω αλλάξει πολλές τα τελευταία 7 χρόνια, 

και μπορώ να σας πω ότι καμία δε με βόλεψε ιδιαίτερα. 

Πρόσφατα ανακάλυψα κάποιες υπέροχες τσάντες που θα σας παρουσιάσω σήμερα, 

γιατί εκτός της πρακτικότητας τους είναι και πολύ εμφανίσιμες.

Θα μπορούσε να είναι ένα κανονικό σακίδιο πλάτης.

Και μπορείτε να το βρείτε σε διάφορα χρώματα  & σχέδια της επιλογής σας!

Έχει ειδικές θήκες για τα μπιμπερό, για τις πάνες, τα ρούχα,

εξωτερική θήκη για τα μωρομάντηλα για να είναι εύκολα προσβάσιμα. 

Μπορείτε να τις βρείτε στο www.lequeenbags.com, αλλά και σε πολλά άλλα e-shops.

photo

Homemade nutella!

Τις τελευταίες μέρες κάνω διάφορους συνδυασμούς υλικών, από διαφορετικές συνταγές που βρίσκω στο διαδίκτυο, με σκοπό να φτιάξω την πιο νόστιμη σπιτική σοκολατόπαστα.
Τα δύο βασικά στοιχεία είναι 1) να μοιάζει η γεύση όσο γίνεται με την αυθεντική & 2) να είναι υγιεινή.

Καθότι η Στέλλα δεν είναι και το πιο εύκολο παιδί στο φαγητό και το πρωί το ΜΟΝΟ που θέλει μετά το γάλα της είναι "ψωμί με κολάτα" (σοκολάτα).

Το να της δίνω κάθε μέρα νουτέλα ή μερέντα, με τόση ζάχαρη μέσα, φοινικέλαιο κτλ δεν παίζει... κι έτσι αρχικά το γύρισα στο ταχίνι με κακάο. Και αυτό όμως περιέχει συστατικά τα οποία δεν θέλω να καταναλώνουν συχνά τα κορίτσια. Πόσο μάλλον κάθε μέρα.
Έτσι σκέφτηκα να φτιάξω τη δική μου σπιτική νουτέλα!

Στο ίντερνετ έχει άπειρες συνταγές, κυρίως με βάση το ζαχαρούχο... (επίσης δεν παίζει!)
Βρήκα ελάχιστες υγιεινές συνταγές, από τις οποίες καμία δε με τρέλανε, και κατ' επέκταση ήξερα ότι τα κορίτσια δεν θα τις τιμήσουν. Έτσι έκανα διάφορες αλχημείες και πέτυχα νομίζω την τέλεια σπιτική και υγιεινή νουτέλα!!

ΥΛΙΚΑ
250 γρ. χουρμάδες χωρίς κουκούτσι
130 γρ. φουντούκια καβουρντισμένα & αποφλοιωμένα
250 ml γάλα αμυγδάλου
50 γρ. σκόνη κακάο (άγλυκη)
100 γρ. σιρόπι αγαύης
1 κουτ. γλυκού ζάχαρη καρύδας
1 πρέζα αλάτι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

• Βράζουμε νερό σε μια κατσαρόλα και αφού κλείσουμε το μάτι ρίχνουμε μέσα τους χουρμάδες για να μαλακώσουν. Τους αφήνουμε περίπου 5 λεπτά.
• Καβουρντίζουμε τα φουντούκια και αφαιρούμε την φλούδα τους.
• Βάζουμε τα φουντούκια στο μπλέντερ μας και τα χτυπάμε μέχρι να γίνουν σκόνη.
• Στη συνέχεια προσθέτουμε όλα μας τα υλικά και τα πολτοποιούμε.
• Τη διατηρούμε στο ψυγείο.

Και η σπιτική μας νουτέλα είναι έτοιμη!!!
Περιμένω να τη φτιάξετε και να μου πείτε εντυπώσεις.
Εμένα πάντως ''πέρασε'' το τέστ, και από τα δύο κορίτσια μου...
Φιλάκια πολλά 😊😊

Το σχολείο της Νικόλ!

Ένας από τους πιο βασικούς λόγους που χαίρομαι που ζω στην Ολλανδία είναι τα σχολεία τους. Σας έχω εκθειάσει ξανά τον τρόπο διδασκαλίας τους, έτσι δεν είναι;

Τις τελευταίες μέρες περνάω κάποιο χρόνο στο σχολείο της Νικόλ - βοηθώντας σε κάτι- πράγμα που σημαίνει ότι έχω την ευκαιρία να βλέπω τι κάνουν μέσα στη μέρα, ...μια που όποτε ρωτάω τη Νικόλ "τι κάνατε σήμερα;" συνήθως η απάντηση είναι "δε θυμάμαι"!!

Εχθές λοιπόν, κάποια στιγμή η δασκάλα της Νικόλ σήκωσε όλα τα παιδιά στο κέντρο της τάξης και τους έβαλε να σταθούν σε κύκλο. Εκείνη κρατούσε μια μαλακή μπάλα και κάνανε το εξής παιχνίδι. Η δασκάλα ενώ κοιτούσε άλλο παιδί πετούσε τη μπάλα σε κάποιο άλλο. Μου έκανε εντύπωση κι αργότερα τη ρώτησα τι κάνανε και μου απάντησε ότι αυτά λέγονται "παιχνίδια συγκέντρωσης". Μαθαίνουν στα παιδιά να κάνουν focus και να μένουν συγκεντρωμένα για κάποια ώρα. Μετά κάθισαν κι άρχισαν πάλι το διάβασμα.

Την προηγούμενη εβδομάδα τους είδα την ώρα που κάνανε μάθημα διαλογισμού. Η δασκάλα τους έβαζε να κλείνουν τα μάτια και να φαντάζονται ότι μπαίνουν σε ένα σπιτάκι. Τους άφηνε να φτιάξουν με τη φαντασία τους το σπίτι όπως το θέλανε. Να έχει τα χρώματα που τους αρέσουν, να έχει μέσα το ζωάκι που αγαπάνε κι ό,τι άλλο επιθυμούν.

Άλλο πρωί, επειδή έξω έβρεχε καταρρακτωδώς και δεν θα έκαναν διάλειμμα, τους ΄έβαλε μουσική και σηκώθηκαν όλοι να χορέψουν για 3 λεπτά για να ξεπιαστούν και να εκτονωθούν! Φυσικά χόρευε και η δασκάλα μαζί τους.

Κάθε εβδομάδα επίσης, ένα παιδί παίρνει σπίτι του μια τσαντούλα που την ονομάζουν "τσάντα περηφάνιας". Και την επόμενη μέρα πάει στο σχολείο με την τσάντα γεμάτη με πράγματα που αγαπάει και είναι περήφανο για αυτά, ένα κουκλάκι ,ένα μετάλλιο από κάτι που κέρδισε στο παρελθόν, μια αγαπημένη του ζωγραφιά. Και τα παρουσιάζουν στην τάξη. Ο σκοπός όπως μας εξήγησε η δασκάλα, είναι πρώτον να γνωριστούν τα παιδιά καλύτερα μεταξύ τους και να δεθούν περισσότερο, αλλά κυρίως να μάθουν να κάνουν παρουσιάσεις σε άλλους μέσω "παιχνιδιού".

Όλα αυτά μου κάνουν πολύ εντύπωση. Γιατί δεν χρειάζονται κάποιο απαραίτητο εξοπλισμό.  Εννοώ, ότι και η αίθουσα με τα κομπιούτερ με ενθουσιάζει, και η αίθουσα των καλλιτεχνικών, τα γυμναστήρια, η βιβλιοθήκη τους, αλλά καταλαβαίνω ότι γι' αυτά χρειάζονται χρήματα για να φτιαχτούν σε ένα δημόσιο σχολείο.
Όλα τα παραπάνω όμως το μόνο που χρειάζονται, είναι δασκάλους με όρεξη και μεράκι. Και δασκάλους που ψάχνουν καινούργια πράγματα και μεθόδους για να κάνουν την τάξη τους και το σχολείο τους πιο όμορφο και θελκτικό για τα παιδιά.

Ελπίζω να δώσω ιδέες και έμπνευση και σε δικούς μας δασκάλους με αυτό το ποστ...

Πρόταση - Netflix Series

Αν έχετε Netflix τότε σας προτείνω να δείτε τη νέα σειρά με τίτλο:

 "Tidying up with Marie Kondo". 

Σας είχα αναφέρει το βιβλίο της και παλιότερα, (και παρόλο που προσωπικά τη βρίσκω υπερβολικά 'γλυκούλα'), νομίζω ότι θα σας εμπνεύσει να απαλλαγείτε από άχρηστα αντικείμενα, ρούχα κτλ που απλά σας κουράζουν και γεμίζουν το χώρο σας αρνητική ενέργεια, ΑΛΛΑ και να μάθετε πως να διατηρείτε τα πάντα σε τάξη.
Εγώ είμαι ήδη στο 3ο επεισόδιο!

Πηγή φωτογραφίας

Τι ανάγκη έχετε εσείς;

"Τι ανάγκη έχετε εσείς, μια χαρά είστε εκεί πάνω"...

Πόσες, πείτε μου ΠΟΣΕΣ φορές έχετε ακούσει από φίλους και συγγενείς σας πίσω στην Ελλάδα αυτή τη φράση. Πόσες Χριστουγεννιάτικες κουβέντες κατέληξαν και φέτος σε αυτό το καταπληκτικό συμπέρασμα.
Δεν ξέρω αν σας κάνει έξαλλες. Εμένα πολύ...

Λοιπόν, για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους...

Έχεις πολύ δίκιο φίλε, γιατί εδώ έχει περισσότερες ευκαιρίες για καριέρα, και δουλειές που κερδίζεις με την αξία σου και αμείβεσαι ανάλογα και πάντα στην ώρα σου.
Έχεις δίκιο γιατί έχει υπέροχα σχολεία, και δρόμους χωρίς λακκούβες, και αστυνόμευση, και πολλά πολλά άλλα καλά.

Αλλά καλέ μου φίλε,
να ήξερες πόσα από αυτά θα χαλάλιζα για ένα καθιερωμένο (για εσένα) Κυριακάτικο γεύμα με την οικογένειά μου.
Για να ήταν κάποιος δίπλα μου όταν χρειάστηκε να πάω μόνη μου βράδυ στα επείγοντα και ο άντρας μου έμεινε σπίτι με τα μωρά.
Για όλες τις φορές που έπρεπε να βρω τις κατάλληλες λέξεις σε μια ξένη γλώσσα για να συνεννοηθώ για τα βασικά. Για όσα εσύ κάνεις σχεδόν αυτόματα.
Για όλες τις στιγμές που χάνω με αγαπημένους, και όλες τις αναμνήσεις και τα συναισθηματικά δεσίματα που χάνουν κατ' επέκταση και τα παιδιά μου.
Ξέρεις τι είναι να μπαίνεις στο αεροπλάνο κάθε φορά έχοντας αποχαιρετίσει τον άρρωστο γονιό σου και μη ξέροντας αν θα τον ξαναδείς;
Ξέρεις πως είναι να είσαι άρρωστος στο κρεβάτι, να έχεις παιδιά να φροντίσεις και να μην υπάρχει κανείς για βοήθεια;
Να πρέπει να τα ξαναμάθεις όλα από την αρχή... μια πόλη, μια γλώσσα, να κάνεις φίλους, να βρεις σχολεία και γιατρούς, να βρεις σπίτι, δουλειά...

Ξέρω πως η οικονομική ασφάλεια είναι ΠΟΛΥ βασική. Αλλά δεν είναι το παν.
Και αν στην τελική σου φαίνομαι πολύ τυχερή που είμαι εδώ, καβάλα ένα αεροπλάνο κι έλα. Δεν είναι κλειστά τα σύνορα, ξέρεις...
Από τον καναπέ μας μπορούμε να λέμε πολλά... Καλό θα είναι να τα σκεφτόμαστε όμως πρώτα λίγο βαθύτερα.

My top goals for 2019!

My New Year's Resolutions...

Κυριακάτικο κολάζ με τη Νικόλ

1. Να πίνω περισσότερο νερό (& τσάι)

2. Να ξεκινήσω pilates

3. Να διαβάζω το λιγότερο 1 βιβλίο τον μήνα

4. Να δώσω εξετάσεις για το πτυχίο των ολλανδικών

5. Να αγοράσω περισσότερα φυτά για το σπίτι

6. Να ακούω περισσότερη μουσική

7. Να βρίσκω καθημερινά περισσότερο χρόνο για μένα

Καλή χρονιά!

Αγαπημένες μου,

Πέρασε σχεδόν ο μισός Ιανουάριος κι εγώ ακόμα να σας ευχηθώ...

Εύχομαι, λοιπόν, σε όλους μας ΥΓΕΙΑ, αγάπη και υπομονή!

Εμείς περάσαμε όπως πάντα τις γιορτές στην όμορφη Θεσσαλονίκη με τους αγαπημένους μας.
Φάγαμε πολύ, γελάσαμε, παίξαμε, μιλήσαμε, βολτάραμε και χορτάσαμε ύπνο.

Τη μέρα που επιστρέφαμε ήταν η μέρα που ο καιρός τρελάθηκε και νόμιζε προς στιγμήν ότι βρίσκεται στις Άλπεις. Και παραλίγο να μην μπορέσουμε να φτάσουμε στο αεροδρόμιο.

Για του λόγου το αληθές, ιδού η γειτονιά μου το πρωί που προσπαθούσαμε να ''ξεθάψουμε'' το αυτοκίνητο της μαμάς μου. 😋

Φυσικά και είχαμε καθυστέρηση... Πιστεύω ότι οι όλες οι μαμάδες που ταξιδεύουμε με μικρά παιδιά θα έπρεπε να παίρνουμε ένα βραβείο για κάθε πτήση που φέρνουμε σε πέρας. Ειδικότερα δε για κάποιες πτήσεις θα έπρεπε να παίρνουμε ΚΑΙ μετάλλιο.

Οι βαλίτσες μας ήταν φουλ όπως πάντα, γεμάτες εκτός από τα ρούχα μας, και με ελληνικά φαγητά (τραχανάς, φακές κτλ) και βιβλία (πολλά βιβλία, και δυστυχώς βαριά!)
Αποθανάτισα μερικά από αυτά...

Εκτός από τα βαριά βιβλία, φέραμε ο καθένας και 1-2 κιλά παραπάνω μαζί του, καθότι η μαμάκα μου είναι εξαιρετική μαγείρισσα... (το ίδιο και ο Τερκενλής). Η μόνη που ήταν ενθουσιασμένη όταν ανέβηκε στη ζυγαριά ήταν η Στέλλα η οποία φώναξε χαρούμενη: "Ζήτωωω, 3 χρονών"!!!

Κατά τ' άλλα μπήκαμε ήδη σε πρόγραμμα με σχολείο και δραστηριότητες.
Και αρχίσαμε να μετράμε και πάλι αντίστροφα για τις επόμενες διακοπές μας.
Καλή αρχή και πάλι σε όλα τα παιδάκια, και σε όλους τους γονείς!
Και η νέα χρονιά να μας φέρει μόνο καλά! 💕