Τρίτη 28 Μαΐου 2019

Φεστιβάλ Παιδικού Βιβλίου


Την περασμένη Κυριακή επισκεφτήκαμε το Ετήσιο Φεστιβάλ Παιδικού Βιβλίου, εδώ στο Άμστερνταμ. Η Νικόλ με τον Δαμιανό είχαν πάει και πέρσι, για εμένα όμως ήταν η πρώτη φορά και πραγματικά ενθουσιάστηκα!

Γιατί ενώ περίμενα μια κλασική έκθεση με στημένους πάγκους γεμάτους με παιδικά βιβλία, βρήκα ένα πάρκο γεμάτο από διαδραστικά παιχνίδια, παρουσιάσεις, αναγνώσεις.
Ο κάθε συγγραφέας που έπαιρνε μέρος, είχε ένα δικό του μικρό χώρο, τον οποίο μπορούσε να στήσει όπως ήθελε, σε σχέση πάντα με το βιβλίο του.

Έτσι, για παράδειγμα στο βιβλίο με θέμα "πηγαίνουμε στην αγορά" είχε στηθεί μια ολόκληρη μικρή αγορά. Στην είσοδο έπαιρνε το κάθε παιδί ένα καλαθάκι και μια λίστα με ψώνια, κι έπρεπε να τριγυρίσουν στην αγορά και να βάλουν στο καλάθι τους όσα ψώνια αναγράφονταν στη λίστα.
(Η Νικόλ γέμισε γρήγορα & σωστά το καλάθι της, η Στέλλα ξερίζωνε το γκαζόν...).

Υπήρχε ένα βιβλίο με Ινδιάνους, και στημένες ινδιάνικες σκηνές, μέσα στις οποίες κάθονταν τα παιδιά, όσο η συγγραφέας τους διάβαζε το βιβλίο. Ένα άλλο βιβλίο με ζωγραφική, που έπρεπε να ζωγραφίσεις κοιτώντας ανάποδα σε ένα καθρέφτη, ένα με γάτες και τραγούδια όπου είχε στηθεί ολόκληρη σκηνή με ζωγραφισμένες γάτες και χαρούμενη μουσική, κι ένα τρίτο με πλανήτες το οποίο παρουσιαζόταν μέσα σε μια σκοτεινή σκηνή με μοναδικό φως από ένα φακό, που φώτιζε το βιβλίο.
Υπήρχαν σεζλόνγκ και μαξιλάρες, διάσπαρτες στο χώρο, που μπορούσες να ξαπλώσεις μαζί με το παιδάκι σου και να διαβάσετε παρέα.
Τι να σας λέω;! Η χαρά του παιδιού!! ...και του βιβλίου!

Το αγαπημένο μας ήταν και το τελευταίο στο οποίο πήγαμε. Το βιβλίο με τίτλο "Η σκάλα προς το φεγγάρι", γεμάτο επίσης με παιδικά τραγούδια. Σε ένα μικρό θεατράκι, ο συγγραφέας παρουσίαζε το βιβλίο του, ενώ ταυτόχρονα δύο τραγουδιστές μελοποιούσαν τα τραγούδια του βιβλίου και η εικονογράφος, σχεδίαζε εκεί μπροστά μας, σχέδια σε σχέση με το κάθε τραγούδι, όπως αυτά που στόλιζαν το βιβλίο τους. Ήταν πολύ ιδιαίτερο σαν σκηνικό!

Στο τέλος, μετά από 2-3 ώρες περιπλάνησης στο χώρο, καθίσαμε να ξεκουραστούμε στην υπαίθρια καντίνα. Και όπως κάθε Ολλανδός που σέβεται τον εαυτό του, έτσι κι εμείς, φάγαμε τις καθιερωμένες τηγανητές πατάτες με μαγιονέζα & από ένα λαχταριστό παγωτό!

Σας φιλώ 😚😘

Πέμπτη 16 Μαΐου 2019

Οικολογικά καλαμάκια Proud DoDo!


Τα τελευταία χρόνια είμαι φανατική ανακυκλώτρια!
Ειδικά με την ανακύκλωση πλαστικού έχω πάθει μία εμμονή...
Και ότι πλαστικό μπορώ να το αντικαταστήσω με άλλο υλικό, το κάνω αμέσως!

Όπως για παράδειγμα τα πλαστικά καλαμάκια, τα οποία αντικατέστησα αρχικά με χάρτινα. Ψάχνοντας όμως στο ίντερνετ και για άλλες λύσεις, ανακάλυψα τα καταπληκτικά οικολογικά καλαμάκια Proud DoDo.

Η εταιρία Proud DoDo Straws μας προσφέρει, λοιπόν, δύο λύσεις!
Τα καλαμάκια από σιτάρι μίας χρήσης & τα καλαμάκια από ανοξείδωτο ατσάλι για πολλαπλές χρήσεις.

Τα απέκτησα και τα δύο και πλέον στο σπίτι μας χρησιμοποιούμε μόνο αυτά!

Θα μου πει κάποιος, "Ψιτ, κοπελιά, η τιμή είναι λίγο τσιμπημένη". Κι εγώ θα του απαντήσω "Λίγο ναι, αλλά χωρίς να είναι απαγορευτική. Και στην τελική είναι μια επένδυση για τον πλανήτη & την ποιότητα ζωής που θα κληροδοτήσω στα παιδιά μου. Ευχαριστώ".

↭                        ↭                     ↭

ΥΓ: Μόνο που σκέφτομαι τα πλαστικά καλαμάκια που θα καταναλωθούν το καλοκαίρι στα φραπεδάκια & στους φρέντο εσπρέσσο, μου έρχεται κόλπος...
Πρέπει να αλλάξουμε ΟΛΟΙ τον τρόπο που καταναλώνουμε, πριν να είναι αργά. Πλιζ.

www.proudodo.gr
 photo sig1.png

Τρίτη 7 Μαΐου 2019

Βιβλίο - "Το αηδόνι και η μελωδία της αγάπης"

💜 Ένα ξεχωριστό βιβλίο για παιδάκια από 8 ετών 💜



''Το µικρό αηδόνι κάνει µεγάλη προσπάθεια για να βρει φίλους και να µοιραστεί µαζί τους τη ζωή στο αγαπηµένο του δάσος. Αλλά δεν τα καταφέρνει... Η κουκουβάγια τού δίνει µια σοφή συµβουλή. Έτσι, ξεκινά ένα µεγάλο ταξίδι για να βρει τον εαυτό του και να πιστέψει σ’ αυτόν. Κατά τη διάρκειά του θα βιώσει, θα µάθει και θα νιώσει πολλά. Τι θα συµβεί, άραγε, όταν επιστρέψει στην παλιά του φωλιά; 

Ένα υπέροχο κείµενο για την πορεία προς την αυτογνωσία και την κοινωνική αποδοχή, τη δύναµη της πίστης, την αξία της προσπάθειας και τις αλήθειες της ζωής µας. Για ν’ ακούσουµε, µικροί και µεγάλοι, µε τ’ αφτιά της καρδιάς µας τη µελωδία της αγάπης...''


Εκδόσεις ΣΑΙΤΗ Α.Ε. (2018)
Σειρά: Ιστορίες για τις αλήθειες της ζωής
Συγγραφέας: Αντώνης Λαμπρινίδης
Εικονογράφηση: Νίκη Λεωνίδου
Σελίδες: 36

 photo sig1.png

Κυριακή 5 Μαΐου 2019

Η δική μου νηστεία!

Φέτος έκλεισα τα 40.
40 χρόνια δεν νήστεψα ποτέ, πέραν της Μεγάλης Εβδομάδας.
Συνήθως μόνο από κρέας, μερικές φορές και από το γάλα στον καφέ (!)
Αυτήν την Καθαρά Δευτέρα όμως, μου καρφώθηκε η ιδέα να νηστέψω για 40 μέρες.
Κανονικά!
Αλλά επειδή το "κανονικά" & εγώ είμαστε γενικά μαλωμένοι, κάθισα και σκέφτηκα τι θα ήταν πραγματική νηστεία για εμένα. Να μη φάω κρέας, λάδι κτλ ok δε μου φαινόταν και κάτι φοβερό. Ήθελα πραγματικό challenge...

Και το πιο "μεγάλο challenge" για εμένα θα ήταν, τι άλλο; ...η σοκολάτα!
Κι επειδή ήθελα να το τερματίσω, αποφάσισα να νηστέψω από ΟΛΑ τα γλυκά! 😲
Κάποιοι ίσως θα σκεφτείτε "σιγά το πράγμα", αλλά αυτό θα συμβεί μόνο αν δεν είστε τύποι του γλυκού.

Αυτοί που με ξέρουν πάντως, έμειναν με το στόμα ανοιχτό!
Εγώ χωρίς γλυκό για 40 μέρες; Ο Δαμιανός απλά γέλασε, η μαμά μου δεν το πίστεψε και η Νικόλ απεφάνθη "ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ".
Αν ανοίξετε ένα προχώ λεξικό, δίπλα στη λέξη σοκολάτα θα βρείτε μια φωτογραφία με κόκκους κακάο & μία με τη φάτσα μου.
Δεν περνάει μέρα γενικώς που δε θα φάω γλυκό.
Αυτό όμως ήθελα! Κάτι που θα είναι too much για μένα! Και ξεκίνησα...

Οι πρώτες μέρες ήταν παραδόξως πολύ εύκολες, το είχα πάρει απόφαση και ούτε το σκεφτόμουν. Μετά την πρώτη εβδομάδα όμως άρχισε να μου λείπει. Κι εκεί γύρω στην 20η μέρα νόμιζα πως θα λιποθυμήσω από υπογλυκαιμικό σοκ...
Το είχα θέσει όμως σαν προσωπικό στόχο και δε μάσησα!! Η Νικόλ δε, ήταν ιδιαιτέρως περήφανη, και όλο με ρωτούσε "Μαμά, δε θες γλυκό;" "Φυσικά και θέλω" της απαντούσα, "αλλά αυτό είναι το νόημα" της εξηγούσα κι εκείνη με θαύμαζε λες και είχα ανεβεί στο Έβερεστ.

Και αισίως πέρασαν οι 40 μέρες, κι ενώ όλοι περίμεναν με αγωνία να φάνε το (έρμο) κατσικάκι που στριφογυρνούσε στη σούβλα, εγώ ονειρευόμουν σοκολάτες και πουτίγκες και τσιζ κεικ!!
Και ήρθε η στιγμή... που περίμενα με αγωνία... κι ένα παγωμένο πουράκι προσγειώθηκε στο στόμα μου. Εννοείται το κατάπια σχεδόν αμάσητο!! 😂😂😂 Και υπήρξε και συνέχεια...

Αυτά λοιπόν, αγαπητοί μου, για σήμερα σχετικά με τις προσωπικές μου επιτυχίες!
Σας φιλώ 💖


 photo sig1.png
© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.