Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2020

New Year's Resolutions!

Αγαπημένοι μου, ...τα καταφέραμε!
"Περάσαμε" το 2020 με επιτυχία.
(Εντάξει μας μένουν ακόμα 2 μέρες, γι' αυτό προσοχή παρακαλώ!)

Αυτός ο χρόνος μου έφερε και μου πήρε πολλά.
Όπως και στους περισσότερους φαντάζομαι.
Ο καθένας μας κάνει τον απολογισμό στο μυαλό του.

Πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και άρα πολλοί τους αγαπημένους τους.
Πολλές δουλειές χάθηκαν και οικογένειες ζορίστικαν.
Αλλά, ακόμα κι εκείνοι που φαινομενικά την πέρασαν "χαλαρά", όπως η δική μου οικογένεια, ακόμα κι εμείς έχουμε παράπονα.
Παράπονα πολυτελείας θα μου πει κάποιος και δεν τον αδικώ.
Αν θεωρήσουμε ως τέτοιο το ότι έχω να δω τη μαμά μου και τις αδερφές μου σχεδόν ένα χρόνο.
Τη στεναχώρια που είμασταν όλοι χώρια τόσους δύσκολους μήνες.
Την αγωνία. 
Το γεγονός ότι πέρασα κάτι τόσο "μεγάλο" σε μια ξένη χώρα, όπου συχνά δεν συμφωνούσα με όσα αποφάσιζαν άλλοι για μένα και τα παιδιά μου.

Δεν έχει σημασία ποιος πέρασε χειρότερα.
Κανείς μας δεν πέρασε καλά. Και σε αυτό πιστεύω πως συμφωνούμε όλοι.

Εύχομαι η νέα χρονιά, να φέρει μαζί με τα εμβόλια και τα πιθανά φάρμακα, πολλά χαμόγελα, πολλές αγκαλιές, πολλή ανακούφιση. Συναισθηματική και οικονομική.

Όσο για τους στόχους της νέας χρονιάς. 
Τους σκέφτηκα καλά. Και κατέληξα μόνο σε έναν.
ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΩ!

Μόλις τελειώσει όλο αυτό το αστείο... Θα τα δώσω όλα!!!
Βόλτες, καφέδες, αγκαλιές, αεροπλάνο για Θεσσαλονίκη!
Δεν βάζω κανέναν δύσκολο στόχο στον εαυτό μου.
Απολύτως τίποτα.





Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2020

Έναν χρόνο μετά!!

Πριν ένα χρόνο, τέτοια μέρα α-κρι-βώς, είχα ανεβάσει στο μπλογκ μου τη φωτογραφία όπου κρατάω το πρώτο αντίγραφο του βιβλίου μου. 
Μόλις το είχα ολοκληρώσει και την επόμενη μέρα ξεκίνησα να το στέλνω στους εκδοτικούς οίκους που είχα επιλέξει.
💜Αν δεν το θυμάστε μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. 💜


Σε εκείνη λοιπόν τη φωτογραφία, δεν είχα ιδέα αν θα δεχόμουν κάποιο πολυπόθητο "ναι" για την έκδοση του. Παρόλα αυτά ένιωθα πολύ μεγάλη ικανοποίηση μόνο και μόνο που κατάφερα να το ολοκληρώσω. Φυσικά το να το έβλεπα τυπωμένο αποτελούσε όνειρο για μένα!

Και τώρα -ένα χρόνο μετά- κάθομαι ακριβώς στην ίδια θέση, μπροστά από το στολισμένο μας δέντρο, κρατώντας το κανονικό πλέον βιβλίο στα χέρια μου!!!
Με ένα υπέροχο εξώφυλλο και από έναν πολύ αγαπημένο μου εκδοτικό οίκο.


 Το σημερινό μου μήνυμα προς όλους εσάς που με διαβάζετε, είναι το εξής: Τολμήστε!
Ξεκινήστε σήμερα κιόλας, ακόμα κι αν οι συνθήκες δεν μοιάζουν ιδανικές. 
Σκεφτείτε τι θέλετε με πάθος και δουλέψτε πάνω σε αυτό, ακόμα κι αν ο χρόνος είναι ελάχιστος.
Σε βάθος χρόνου, αυτό το σημερινό λίγο, συν το αυριανό λίγο, συν το μεθαυριανό θα φτιάξουν ένα πολύ. Και τότε θα νιώσετε απίστευτα περήφανοι που δεν το βάλατε κάτω!

Εύχομαι στο βιβλίο μου να ταξιδέψει αυτές τις γιορτές, αλλά και τους ερχόμενους μήνες, σε όλη την Ελλάδα, και να κάνει τις μέρες σας λίγο πιο ανάλαφρες και πιο διασκεδαστικές.
💜 💜 💜


Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2020

Περί διαφορετικότητας- Post no147

Ξέρετε πόσο σέβομαι τη διαφορετικότητα. Τη σέβομαι και την αγαπώ. Μου αρέσει που ο κόσμος γύρω μου είναι "πολύχρωμος". Και αυτήν την πεποίθηση προσπαθώ να περάσω και στα κορίτσια μου. Να αποδέχονται τους γύρω τους όπως ακριβώς είναι. Αλλά και να επιτρέπουν στους εαυτούς τους να διαφέρουν. 

Φέτος, η Νικόλ στο σχολείο έχουν μεταξύ άλλων και την εξής δραστηριότητα:
"Το βαλιτσάκι της περηφάνειας". Κάθε εβδομάδα ένα παιδί της τάξης παίρνει στο σπίτι του ένα βαλιτσάκι και βάζει μέσα τα αντικείμενά του, για τα οποία νιώθει περήφανο και τα παρουσιάζει μετά στους συμμαθητές του. Αυτά μπορεί να είναι από ένα μετάλλιο που κέρδισαν σε κάποιους αγώνες, το αγαπημένο τους κουκλάκι, μέχρι ένα τρελό σχέδιο κάλτσες που έχουν στο συρτάρι τους. Ό,τι -μα ό,τι- θέλει ο καθένας!

Το συγκεκριμένο project έχει διττή αποστολή.
Η πρώτη είναι τα παιδιά να μάθουν να κάνουν παρουσιάσεις μπροστά σε κόσμο, μέσα από κάτι που αγαπούν και χωρίς το άγχος μιας πραγματικής παρουσίασης.
Και η δεύτερη -και πιο σημαντική-, είναι να μάθουν ο ένας καλύτερα τον άλλον, με τελικό σκοπό την αποφυγή του bullying. Στο τέλος της κάθε παρουσίασης τα υπόλοιπα παιδιά συμπληρώνουν σε ένα χαρτάκι θετικά στοιχεία για τον συγκεκριμένο συμμαθητή τους, η δασκάλα τα μαζεύει και τα βάζει σε έναν μεγάλο κόκκινο φάκελο για να τα διαβάσει μετά το παιδί στο σπίτι με την ησυχία του.

Έτσι, την προηγούμενη εβδομάδα είχε την παρουσίαση της βαλίτσας της μια συμμαθήτρια της Νικόλ. Και χθες η μαμά της μου έστειλε μια φωτογραφία με τα σχόλια που έγραψε η Νικόλ για την κόρη της, λέγοντας μου πόσο ανοιχτή και πόσο ειλικρινής είναι η δική μου κόρη.


Η μετάφραση όσων έγραψε λοιπόν είναι: 
Καλή, αστεία, ωραία μαλλιά, ωραία φωνή, ωραίο χρώμα δέρματος.
Η συμμαθήτρια της είναι όπως καταλάβατε μελαμψή. 
Και το γλυκό μου παιδί της έκανε κοπλιμέντο για το πόσο ωραίο χρώμα έχει.
Και κάπως έτσι νιώθω πως όσα λάθη κι αν έχω κάνει σαν μαμά, έχω τελικά πετύχει το σκοπό μου. Να φτιάξω καλούς ανθρώπους. Και κυρίως... ανοιχτόμυαλους

Η διαφορετικότητα, όχι απλά δεν πρέπει να μας σοκάρει, αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή να πάψει να αποτελεί καν θέμα. Κι αυτό θα το πετύχουμε μόνο αν περάσουμε το σωστό μήνυμα στα παιδιά μας. Κι έτσι, η επόμενη γενιά θα είναι επιτέλους αλλιώς...



Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2020

Προσωποποιημένα Αντικείμενα!

Θυμάμαι ακόμα, από τότε που ήμουν παιδί, μία κούπα που είχα με χαραγμένο το όνομά μου επάνω. Ήταν η αγαπημένη μου, και δεν άφηνα κανέναν να πιει μ' αυτή, από φόβο μην τη σπάσει.
Ακόμα και σήμερα μου αρέσουν πολύ τα προσωποποιημένα αντικείμενα. Δένεσαι λίγο παραπάνω μαζί τους, δεν είναι έτσι;

Φυσικά και τα κορίτσια μου τρελαίνονται όταν κάτι έχει επάνω το όνομά τους. Το νιώθουν πιο δικό τους... Φαντάζομαι όπως όλα τα παιδιά.

Γι' αυτό μόλις παραλάβαμε το πακέτο μας από την myikona ενθουσιάστηκαν!
Η Στέλλα διάβασε το βιβλίο με το όνομά της 3 φορές απανωτά και η Νικόλ αποφάσισε να κάνει το τετράδιο της ημερολόγιο κι άρχισε αμέσως να γράφει τα δικά της.



Η ποιότητα είναι πολύ καλή και η ποικιλία άπειρη. Δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις!

Τώρα σχεδιάζω τα Χριστουγεννιάτικα δώρα, και σκέφτομαι πως ακόμα κι αν δεν καταφέρουμε να ταξιδέψουμε στην Ελλάδα (😩), θα στείλω τα δώρα μου απευθείας στους αγαπημένους μου.

Για τη μαμά μου θα διαλέξω σίγουρα ένα ημερολόγιο με φωτογραφίες από τα εγγόνια της, για να το έχει στο δωμάτιο της, μια που όλοι της λείπουμε... δυστυχώς.
Για τις φίλες μου λέω να πάρω προσωποποιημένα στολίδια, ή ίσως ατζέντες για το 2021, το οποίο ΘΑ ΕΙΝΑΙ καλύτερο, και δεν σηκώνω κουβέντα!

Και κάποια στιγμή πρέπει επιτέλους να φτιάξω άλμπουμ με τις φωτογραφίες των κοριτσιών. Κακά τα ψέματα αν δεν είναι τυπωμένες οι φωτογραφίες ξεχνιούνται στους σκληρούς δίσκους.
Το βάζω κι αυτό στη λίστα μου!

Σας προτείνω να μπείτε στη σελίδα τους. Θα πάρετε σούπερ ιδέες και για δώρα, αλλά και για εσάς τους ίδιους!

Σας φιλώ 💕
 


Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2020

Βιβλίο - "Μυστικά για ευτυχισμένα παιδιά"



Το βιβλίο "Μυστικά για Ευτυχισμένα Παιδιά" αποτελεί ουσιαστικά έναν συμβουλευτικό οδηγό για γονείς και εκπαιδευτικούς. Όταν το έπιασα στα χέρια μου και ξεκίνησα να το διαβάζω, ούτε μπορούσα να φανταστώ το πλήθος των πληροφοριών που θα πάρω μέσα από αυτό.

Καταπιάνεται με πολλά διαφορετικά θέματα. Από απλά καθημερινά ζητήματα που απασχολούν εμάς τους γονείς, όπως την οργάνωση του χώρου και του χρόνου των παιδιών μας, την τόνωση της αυτοπεποίθησης, τη διαχείριση του θυμού, το ξεκίνημα του σχολείου, την επίδραση του διαδικτύου. Αλλά και με θέματα πολύ πιο σύνθετα, όπως οι μαθησιακές δυσκολίες, ο αυτισμός, ο σχολικός εκφοβισμός, η δυσλεξία.

Περιέχει προτάσεις για δραστηριότητες, για την τόνωση της φαντασίας και της δημιουργικότητας, ασκήσεις για εμπλουτισμό του λεξιλογίου, για τη βελτίωση του λόγου, μυστικά για πιο εύκολο διάβασμα στο σπίτι, για την εξάσκηση της λεπτής κινητικότητας, ...ακόμα και ειδικά για τους αριστερόχειρες.

Αυτό που μου άρεσε περισσότερο -και είναι και ο λόγος που σας το προτείνω-, είναι πως δεν πρόκειται για ένα θεωρητικό βιβλίο. Αλλά για ένα βιβλίο που προτείνει λύσεις. Δεν στέκεται δηλαδή στην αναγνώριση ενός προβλήματος, αλλά σου λέει ξεκάθαρα πως να το αντιμετωπίσεις. 

Είναι, επίσης, τόσο κατανοητά γραμμένο που αφού τελειώσεις το κάθε επιμέρους κεφάλαιο, νιώθεις πραγματικά πως ξέρεις περισσότερα, πως όχι μόνο έχεις καταλάβει βαθύτερα το θέμα, αλλά ξέρεις πλέον και πώς να αντιδράσεις. Και κυρίως χωρίς να σε έχει κουράσει. Συνοπτικό και to the point! Μου άρεσε πάρα-πάρα πολύ! 😊

🔶     🔶     🔶

Συγγραφέας: Στέλλα Χ. Γιαννακούλα
Εκδόσεις: Θερμαϊκός (2019)
Σελίδες: 120

thermaikos-books.

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2020

Το "βλέμμα"

Με το που γίνεσαι μαμά αναπτύσσεις διάφορες καινούργιες δεξιότητες, στην προσπάθεια σου να προστατέψεις το παιδάκι σου.
Εκείνο είναι ακόμα μικρό κι εσύ νιώθεις πως δεν μπορεί να υπερασπιστεί πλήρως τον εαυτό του.
Λογικό. Από όταν η Νικόλ ήταν μικρή, λοιπόν, είχα ανακαλύψει τη δύναμη του "βλέμματος".

Eίναι νόμος πως όπου κι αν βρεθείς -σε παιδότοπο, παιδική χαρά, παιδικό πάρτυ- πάντα θα υπάρχει ένα άλλο παιδάκι ζωηρό/επιθετικό/ανάγωγο, το οποίο κάποια στιγμή θα ενοχλήσει το δικό σου. Κι εκείνο μέσα στην αθωότητα του δεν θα ξέρει πως να διαχειριστεί την κατάσταση.
Συνήθως δε το άλλο αυτό ζωηρό/επιθετικό/ανάγωγο παιδάκι, συνοδεύεται από μια μαμά/μπαμπά που βρίσκεται στον κόσμο του, πίνοντας καφέ και χαζεύοντας στο κινητό (γλυκούληδες #νοτ).

Έτσι, προκειμένου να βοηθήσεις το καμάρι σου, χωρίς όμως να γίνεις αγενής, θέτεις σε εφαρμογή "το βλέμμα".
Εκείνο το άγριο βλέμμα, με ελαφρώς ανασηκωμένο το αριστερό σου φρύδι, που δείχνει στο άλλο παιδάκι ότι δεν αστειεύεσαι... Πως αυτή η μαμά "δαγκώνει" και καλά θα κάνει να πάει να ενοχλήσει κανέναν άλλον.
Όσο περνάνε τα χρόνια δε όλο και το βελτιώνεις. Ανεβαίνεις λέβελ βρε παιδί μου.
Και φτάνει η στιγμή που τα παιδιά σου μεγαλώνουν και δεν μασάνε πια, και λες "κρίμα, τόσος κόπος να το τελειοποιήσω και τώρα μου είναι πια άχρηστο".


Και ξαφνικά εμφανίζεται ο κορονοιός... 
Κι εσύ στέκεσαι στην ουρά του σούπερ μάρκετ στην καθορισμένη γραμμή, περιμένοντας τη σειρά σου στο ταμείο και νιώθεις τον επόμενο πελάτη να έχει κολλήσει σχεδόν πάνω σου. 
Γυρνάς, λοιπόν, και τον κοιτάς... με "το βλέμμα". 
Κοινώς "κάνε πίσω θείο γιατί σε έφαγα"... 
Κι όσο εκείνος αποτραβιέται παραπίσω, εσύ νιώθεις μια γλυκιά νοσταλγία, για όλες εκείνες τις φορές που βοήθησες το παιδάκι σου. 😍😅

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2020

"Οι τηλεφωνήτριες" - Netflix

Γυρίσατε μόλις από τις διακοπές και έχετε αρχίσει να μπαίνετε πάλι στην καθημερινότητα;
Έχετε φρικάρει; Μη φοβάστε... δε θα ευχηθώ "καλό χειμώνα", απλά θα σας προτείνω μια σειρά που θα σας κάνει να ξεχαστείτε. Μια ισπανική σειρά που αποτελείται από 5 σεζόν και θα σας ταξιδέψει στη Μαδρίτη του 1920, την εποχή του Μεσοπολέμου.


Η ιστορία ξεκινάει με την τυχαία γνωριμία 4 γυναικών και τη φιλία που αναπτύσσεται μεταξύ τους, όταν ξεκινούν να εργάζονται στην Εθνική Τηλεφωνική Εταιρεία της Ισπανίας. Βασικά στοιχεία: Φιλία, έρωτες, ίντριγκες, και κυρίως η γυναικεία επανάσταση και η συνεχής μάχη σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία.


Οι ηθοποιοί λες και ξεπετάχτηκαν στα αλήθεια από εκείνη την εποχή, τα ρούχα εκπληκτικά, οι διάλογοι, η ατμόσφαιρα, όλα -μα όλα- πολύ καλοδουλεμένα.

Είμαι σίγουρη ότι θα σας ενθουσιάσει όσο κι εμένα!

ΥΓ: Τα καπέλα τους... Αχ, τα καπέλα τους! Πώς θα γίνει να ξαναέρθουν στη μόδα;
ΥΓ2: Ο Φρανθίσκο. (Ένα "αχ" και για τον Φρανθίσκο! 😋😅)



NETFLIX
TV series
Las Chicas del Cable
2017-2020


Κυριακή 19 Ιουλίου 2020

Καλοκαιρινή Σαλάτα!


Πέμπτη 2 Ιουλίου 2020

Βιβλίο - "Η Έλενορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά"

 

"Είμαι η Έλενορ Όλιφαντ.
Δεν τα καταφέρνω με τους ανθρώπους.
Η ζωή μου ακολουθεί ένα αυστηρό πρόγραμμα: κατεψυγμένη πίτσα, βότκα, τηλεφωνήματα στη μαμά. 
Λένε ότι είμαι περίεργη, αλλά είμαι απολύτως καλά.
Είμαι όμως;"

💚   💚   💚

Η Έλενορ Όλιφαντ, μια τριαντάρα λογίστρια, μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα σε δουλειά και σπίτι. Από την πρώτη σελίδα αντιλαμβάνεσαι πως κάτι περίεργο 'τρέχει' με τη συμπεριφορά της.  Ένα μυστήριο συμβάν του παρελθόντος, δυσκολεύει τη σχέση της με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Αλλά και με τον εαυτό της τον ίδιο. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε 3 ενότητες. Στις "καλές μέρες" της Έλενορ, και στη συνέχεια στις "κακές μέρες" της. Μα λίγο πριν το τέλος έρχονται, ευτυχώς, οι "καλύτερες μέρες". Μια γλυκόπικρη ιστορία, που βουτάει βαθιά στα ανθρώπινα συναισθήματα. Αλλά και στην μοναξιά που υπάρχει γύρω μας.  

Χθες βράδυ διάβασα την τελευταία του σελίδα. Κι αφού το έκλεισα και το ακούμπησα δίπλα μου στο κομοδίνο, είπα από μέσα μου: "Ουάου!"
Από τότε που έγραψα κι εγώ βιβλίο, έχει αλλάξει τελείως ο τρόπος που διαβάζω. 
Δεν σας κρύβω πως είναι λίγο ενοχλητικό, γιατί πλέον δεν διαβάζω απλώς μια ιστορία για να την ευχαριστηθώ, αλλά προσπαθώ να ανακαλύπτω τα "τρικ" που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας, αναλύω τη δομή των χαρακτήρων και το στήσιμο της ιστορίας.

Με το συγκεκριμένο βιβλίο, λοιπόν, δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω το γεγονός πως είναι το πρώτο που έγραψε η Gail Honeyman. Έχει στήσει την ιστορία της καταπληκτικά. Ο βασικός χαρακτήρας είναι τόσο καλά δομημένος και συνεπής, που απλά τη ζηλεύω αφάνταστα! Αποκαλύπτει αργά τις λεπτομέρειες του παρελθόντος, κάνοντάς σε να ανυπομονείς για τις επόμενες σελίδες.
Η ιστορία πρωτότυπη. Το τέλος συναρπαστικό και γλυκό. Η γραφή της ανάλαφρη, ακόμα κι όταν περιγράφει κάτι ιδιαίτερα βαθύ και σημαντικό.
Ταλεντάρα. Βιβλιάρα.
Απλά αγοράστε το!

💚   💚   💚

Τίτλος: "Η Έλενορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά"
Συγγραφέας: Gail Honeyman
Μετάφραση: Μαρία Φακίνου
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος




Δευτέρα 8 Ιουνίου 2020

Συνταγή - Σπιτικό Πέστο Βασιλικού


Πέμπτη 4 Ιουνίου 2020

Netflix-"Restaurants On The Edge"

Τις τελευταίες μέρες έχω κολλήσει στο Netflix με τη σειρά "Εστιατόρια στο χείλος του γκρεμού". Έπεσα τυχαία 'πάνω' της, ψάχνοντας να βρω κάτι διαφορετικό να δω και έχω ήδη τελειώσει την πρώτη σεζόν...


Το concept πολύ ιδιαίτερο! Μια ομάδα από τρία άτομα - όλοι πετυχημένοι στο χώρο τους- ένας chef, μια designer κι ένας restaurateur, ταξιδεύουν σε όλον τον κόσμο και αναλαμβάνουν να βοηθήσουν εστιατόρια τα οποία βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής, να ανανεωθούν και να ξεχωρίσουν.

Τριγυρίζουν και ανακαλύπτουν το εκάστοτε μέρος, μαθαίνουν για την τοπική κουζίνα αλλά και την κουλτούρα της περιοχής και στη συνέχεια δίνουν νέα πνοή στο κάθε εστιατόριο.

Αν σας αρέσουν τα ταξίδια, η μαγειρική και το design... τότε αυτή η σειρά θα σας ενθουσιάσει! Θα σας μεταφέρει σε τόπους μακρινούς, σε διεθνείς κουζίνες, σε χρώματα και μυρωδιές, σε διαφορετικές πραγματικότητες!! Κι όλα αυτά από τον καναπέ σας 💖



www.netflix.com

Τρίτη 12 Μαΐου 2020

Βιβλίο - "Hold On, But Don't Hold Still"

Φέτος για την ονομαστική μου γιορτή ζήτησα από τον Δαμιανό για δώρο το βιβλίο της γνωστής -από τα αστεία της video- Kristina Kuzmic. Τη θεωρώ τρομερό τυπάκι και ήμουν σίγουρη ότι θα μου άρεσε το βιβλίο της, όσο και τα video της. Και είχα δίκιο.



Πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο, αλλά και βιβλίο αυτοβελτίωσης μαζί!

Αστείο, αληθινό, με έκανε να δακρύσω αρκετές φορές, καθώς ένιωθα να ταυτίζομαι πραγματικά.
Και πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να λέει: "Να, αυτό έτσι να το κάνω!". 
Δίνει έμπνευση να αλλάξεις κάποιες λάθος πρακτικές, που ακολουθούμε - προφανώς- όλες οι μαμάδες, σε όλα τα μήκη της γης. Ένα μίγμα από αστείες ιστορίες της οικογένειάς της, ιδέες και συμβουλές, όλα γραμμένα με χιούμορ, αγάπη και καλή πρόθεση. Κυρίως αυτό. Σε κάνει να νιώθεις νορμάλ, παρά τα λάθη σου. Και σου μαθαίνει μέσα από τη δική της εμπειρία πως όλα αλλάζουν. Αρκεί να το θέλεις!

Διαβάζεται πολύ εύκολα, χωρίς να κάνει κοιλιά, κάτι που όσο μεγαλώνω το εκτιμώ δεόντως!
Αν φτάσει στα χέρια σας είμαι σίγουρη ότι θα το απολαύσετε, θα βρείτε τον εαυτό σας συχνά μέσα σε αυτά που περιγράφει και θα νιώσετε πως σε αυτό το τρελό ταξίδι της μητρότητας, είμαστε όλες μαζί!

Βαθμολογία: 4/5*. 


www.amazon.com



Τετάρτη 6 Μαΐου 2020

Αδυναμίες & ανούσιες ερωτήσεις!

Δύο είναι κατά τη γνώμη μου οι πιο ανούσιες ερωτήσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η πρώτη, λοιπόν, από αυτές τις δύο ερωτήσεις απευθύνεται στα παιδιά.

1η ερώτηση: "Ποιον αγαπάς περισσότερο, τη μαμά ή τον μπαμπά;"
Η συγκεκριμένη ερώτηση γίνεται συνήθως από κάτι μακρινές θειές, αφού σε ρωτήσουν πρώτα πώς τα πας στο σχολείο. Προφανώς επειδή δεν μπορούν να βρουν κάτι πιο ευφάνταστο να ρωτήσουν.
Δηλαδή εντάξει! Βάζεις ένα παιδάκι να διαλέξει ανάμεσα στους γονείς του. Και συνήθως μπροστά τους. Πιο awkward πεθαίνεις! Θυμάμαι πολλές φορές τον εαυτό μου ως παιδί σε αυτή τη δύσκολη θέση. Και παρόλο που δεν θυμάμαι καν τι απαντούσα, το άβολο συναίσθημα όμως το θυμάμαι ακόμα...

Η δεύτερη, απευθύνεται στους γονείς (όχι που θα τη γλιτώναμε!)
2η ερώτηση: "Έχεις αδυναμία σε κάποιο από τα παιδιά σου;"

Χμ, καταρχάς ΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ; Δεύτερον, όχι δεν έχω. Ή μάλλον έχω.
Έχω αδυναμία σε ένα από τα δύο. Απλά κάθε φορά σε άλλο.
Σήμερα έχω στη Νικόλ, επειδή πήρε κακό βαθμό στο σχολείο και είναι λυπημένη.
Χθες είχα στη Στέλλα, γιατί έπεσε και χτύπησε κι έκλαιγε με μαύρο δάκρυ.
Προχθές είχα πάλι στη Νικόλ επειδή έχασε το αγαπημένο της βραχιόλι, που της είχε χαρίσει η καλύτερη της φίλη.
Και παραπροχθές είχα πάλι στη Στέλλα, γιατί είδε εφιάλτη.
Κάποιες φορές τα συναισθήματα μου είναι όντως πιο έντονα για μία από τις κόρες μου. Όχι όμως επειδή έχω σε κάποια αδυναμία. Απλά επειδή νιώθω πως εκείνη τη δεδομένη στιγμή μία από τις δύο με έχει περισσότερο ανάγκη.
Καμία διαφορά όμως στην καρδιά μου, καμία αδυναμία...
Δεν νομίζω καν πως υπάρχει κάτι τέτοιο.
Και αλήθεια, την επόμενη φορά βρες κάτι πιο έξυπνο να με ρωτήσεις. Πλιζ.




Τρίτη 21 Απριλίου 2020

Παγωτό Σοκολάτας!

Τις τελευταίες εβδομάδες η κουζίνα μας έχει πάρει φωτιά!

Τέσσερα άτομα, συνεχώς στο σπίτι, να τρώμε λες και βάλαμε σκοπό να ανέβουμε δύο νούμερα μαγιό έκαστος μέχρι το καλοκαίρι.

Πέρα από αυτό, πολλά από όσα αγοράζαμε έτοιμα, τώρα αναγκαστικά πρέπει να τα φτιάχνουμε μόνοι μας. Κυρίως τα γλυκά. Και ποιο είναι το πιο αγαπημένο γλυκό μικρών & μεγάλων;!

Ναι, ναι... σωστά μαντέψατε, το Παγωτό Σοκολάτα!!


Η συνταγή είναι της μαμάς μου και σας τη χαρίζω με αγάπη 😊💖

ΥΛΙΚΑ :

  • 1 ζαχαρούχο γάλα
  • 1 φυτική σαντιγύ
  • 4 κ.σ. άχνη ζάχαρη
  • 3 κ.σ. κακάο

ΠΩΣ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ :

Χτυπάμε στο μπλέντερ την σαντιγύ με την άχνη ζάχαρη μέχρι να σφίξουν.
Προσθέτουμε το κακάο & το ζαχαρούχο γάλα και τα χτυπάμε ακόμα λίγα λεπτά μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Το βάζουμε στην κατάψυξη.
Και ύστερα από λίγες ώρες... έτοιμο! Πιο εύκολο δε γίνεται, σωστά;

(Εντάξει, οι δοσολογίες είναι λίγο φλου, το ξέρω. Αλλά είπαμε είναι μαμαδίστικη συνταγή, και όπως συνήθως όλα μετριούνται με το ¨μάτι¨.)

Enjoy!! 💫💜

Δευτέρα 6 Απριλίου 2020

COVID-19 & Παιδιά - Οι συμβουλές μιας ειδικού

3 η εβδομάδα καραντίνας!
Η καινούρια μας πραγματικότητα εντελώς διαφορετική…
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ νιώθω πως τις τελευταίες εβδομάδες βρισκόμαστε όλοι σε
έναν διαρκή αγώνα δρόμου.
Προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να απασχολήσουμε δημιουργικά τα παιδιά μας μέσα στη μέρα.
Προσπαθούμε όσο γίνεται να μην χάσουν την επαφή με τα μαθήματα, τα αγγλικά, τη μουσική
Προσπαθούμε να τα κρατήσουμε σε κίνηση, με γυμναστική, χορό και παιχνίδια.
Απόλυτα λογικά όλα αυτά.

Όμως, πέρα από το «έγκλειστο παρόν», εμένα προσωπικά με ανησυχεί πολύ και η «επόμενη μέρα» που -όσο κι αν αργήσει- κάποια στιγμή (ευτυχώς!) θα έρθει.
Φοβάμαι πως -ειδικά αν η καραντίνα διαρκέσει αρκετές εβδομάδες ακόμα- η επιστροφή
στην κανονικότητα ίσως θα είναι αρκετά δύσκολη για τα παιδιά.

Μπορεί άραγε να υπάρξει μια έξαρση παιδικής αγοραφοβίας;
Μπορεί τα παιδιά μας να έχουν αποξενωθεί από το σχολείο ή τους φίλους τους;
Μπορεί ίσως να υπάρξουν παιδιά που θα αποκτήσουν νέες φοβίες;
Παιδιά που θα συναντήσουν δυσκολίες στο να ‘ξαναμπούν’ στη ζωή; Στις παλιές τους
συνήθειες ή στις δραστηριότητές τους; 
Κι αν ναι, μπορούμε εμείς να κάνουμε κάτι για να τα προλάβουμε όλα αυτά;

Αυτές τις ανήσυχες σκέψεις έχω σκόρπιες στο μυαλό μου τις τελευταίες μέρες, κι έτσι αποφάσισα να μιλήσω με μια ειδικό, τη σύμβουλο γονέων, κα Φιλιώ Κατσαρού.

Ίσως ήδη να την γνωρίζετε, διαφορετικά μπορείτε να τη βρείτε στην προσωπική της σελίδα εδώ.

Νιώθω πολύ χαρούμενη που έχω την τιμή να τη φιλοξενώ στο μπλογκ μου, για να με
βοηθήσει τόσο εμένα, όσο και όλους εσάς, να βάλουμε τις σκέψεις και τις ανησυχίες μας σε μία τάξη. 

Σας παραθέτω παρακάτω την άποψη της και τις συμβουλές της σχετικά με το θέμα.


"Αρχικά να σας ευχαριστήσω πολύ για την πρόσκληση!
Η αλήθεια είναι πως ζούμε μια κατάσταση πολύ ιδιαίτερη, για την οποία δεν είχαμε
προετοιμαστεί ποτέ μας. Ως γονείς, λοιπόν, καλούμαστε να βρούμε τα εργαλεία που θα
βοηθήσουν εμάς να διαχειριστούμε τη συνθήκη αυτή και παράλληλα να φροντίσουμε τα
παιδιά μας τόσο σε πρακτικό επίπεδο όσο και σε συναισθηματικό. Αυτή η επιπλέον ευθύνη
μπορεί να εντείνει το άγχος μας και να μας δημιουργεί πολλά διαφορετικά συναισθήματα,
από ανησυχία και εκνευρισμό ως εξουθένωση ή πανικό.
Είναι σημαντικό, λοιπόν πρώτα από όλα να δούμε πού βρισκόμαστε εμείς ώστε να
μπορέσουμε να σταθούμε και δίπλα στα παιδιά μας όπως μας χρειάζονται.

Όπως κάθε ένας από μας το βιώνει με διαφορετικό τρόπο, το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά.
Το σίγουρο είναι, πάντως, πως ανεξάρτητα από την ηλικία των παιδιών, αισθάνονται πως
αυτή η συνθήκη δεν είναι φυσιολογική.
Είναι σημαντικό να εξηγήσουμε τι συμβαίνει. Ανάλογα με την ηλικία θα δώσουμε και άλλη
έκταση στις πληροφορίες που θα δοθούν. Όσο πιο μικρό το παιδί, τόσο πιο απλός ο τρόπος
που θα επικοινωνήσουμε το τι συμβαίνει και θα ακολουθήσουμε το δικό του ρυθμό στις
ερωτήσεις που θα κάνει. Χρειάζεται όταν κάνουμε τέτοιου είδους συζητήσεις να είμαστε
συναισθηματικά ήρεμοι και ψύχραιμοι, ώστε να εισπράξουν αυτή μας την ηρεμία και να
μην τρομάξουν. Σε μεγαλύτερα παιδιά μπορούμε να δώσουμε και περισσότερες
πληροφορίες, και να συζητήσουμε πιο αναλυτικά. Ας έχουμε στο νου μας, να είναι μια
αμοιβαία συζήτηση που έχουμε διάθεση και να ακούσουμε και όχι να κάνουμε απλώς ένα
κήρυγμα.
Βέβαια, καλό είναι τα παιδιά, αλλά κι εμείς, να μην εκτιθέμεθα συνεχώς σε πληροφορίες
γύρω από το θέμα. Αν και προσωπικά δε βλέπω τηλεόραση, από όσα ακούω, θα έλεγα πως
καλό είναι παρουσία των παιδιών η τηλεόραση να είναι όσο το δυνατόν κλειστή,
τουλάχιστον όταν δείχνει εκπομπές ή ειδήσεις γύρω από το θέμα αυτό.
Κι ας έχουμε το νου μας να μην ξεχνάμε να βρίσκουμε και να επικοινωνούμε και τις
ευχάριστες ειδήσεις στα παιδιά. Για ανθρώπους που έγιναν καλά, για αυτούς που
δουλεύουν και μας φροντίζουν, για ανθρώπους που βοηθούν όσους έχουν ανάγκη, για
τους επιστήμονες που ανακαλύπτουν πράγματα που μας δίνουν ελπίδα, για αυτούς που
παράγουν όσα χρειαζόμαστε. Αυτό δίνει ελπίδα και προοπτική στα παιδιά, όπως και σε
μας, μας ενδυναμώνει αντί να μας αφήνει με αίσθημα ανημπόριας.

Σε τέτοιες ιδιαίτερες συνθήκες, χρειάζεται να διατηρήσουμε μια αίσθηση συνέχειας της
ζωής, όντας παράλληλα ευέλικτοι, ώστε να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις που έχουν
δημιουργηθεί.
Αυτό σημαίνει ότι προσπαθούμε να κρατήσουμε ή να μετασχηματίσουμε πράγματα που
είναι σημαντικά για τα παιδιά, όπως την επαφή με το μουσικό τους όργανο ή με τους
φίλους ή τους παππούδες και άλλα αγαπημένα πρόσωπα μέσω βιντεοκλήσης. Να υπάρχει
μια ρουτίνα και μια προβλεψιμότητα στη μέρα τους, που δίνει την αίσθηση της ασφάλειας.
Όσο μας επιτρέπεται, το να βγούμε έναν περίπατο με το παιδί τηρώντας όλα τα μέτρα
ασφαλείας μπορεί να είναι πολύ αναζωογονητικό για όλους μας.
Δε χρειάζεται να αγχωθούμε και να πιέσουμε το παιδί ως προς τις δραστηριότητες και τις
εκπαιδευτικές διαδικασίες. Ας μην αναλάβουμε το ρόλο του δασκάλου, του προπονητή ή
του μόνιμου διασκεδαστή. Το πιο σημαντικό είναι να κρατάμε ζεστή τη σχέση μας με το
παιδί, αυτή είναι η προστασία του. Ένα παιδί που ο οργανισμός του είναι σε συναγερμό
από το άγχος, δεν μπορεί ούτε να μάθει ούτε να λειτουργήσει όπως σε κανονικές
συνθήκες. Μέσα από τον τρόπο που σχετίζεται μαζί μας, μπορεί να ρυθμιστεί
συναισθηματικά και να νιώθει ασφαλές, ξέροντας πως είμαστε εμείς εκεί για ό,τι χρειαστεί.

Το ίδιο θα συμβεί και με το μετά. Διάβασα και συμμερίζομαι πολλές από τις ανησυχίες σας
για τη μέρα μετά. Σκέφτομαι πως πραγματικά αυτές οι σκέψεις ίσως δεν είναι πολύ
βοηθητικές, κυρίως γιατί στην πραγματικότητα δε γνωρίζουμε πώς θα είναι αυτή η μέρα.
Βρισκόμαστε ακόμα μέσα σε όλο αυτό που συμβαίνει και όλος μας ο οργανισμός είναι
προσανατολισμένος στο να μπορέσει να το διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για
τον καθένα μας. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε ή να ελέγξουμε, κάτι που είναι ιδιαίτερα
αγχωτικό για πολλούς από μας, το πότε και το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Αυτό που
ίσως χρειάζεται είναι να στραφούμε στους εσωτερικούς μας πόρους ώστε να ανακτήσουμε
μια αίσθηση ασφάλειας και δύναμης, ότι θα ξαναβρούμε τα εργαλεία ή και ότι θα
καλλιεργήσουμε και νέα για την επόμενη μέρα.

Στο τώρα να δώσουμε χώρο στα παιδιά να μιλήσουν για αυτά που τους λείπουν, να
σχεδιάσουν πράγματα που ανυπομονούν να κάνουν, χωρίς όμως αυτό να έχει αγωνία,
αλλά να έχει αισιοδοξία και αποδοχή. Τα όνειρα και η προοπτική μας δίνουν δύναμη, χωρίς
να αρνούμαστε κι όλα τα δύσκολα συναισθήματα που μπορεί να αναδύονται αυτές τις
ώρες.
Η δική μου σκέψη είναι πως η επόμενη μέρα θα είναι ένα διάστημα κι όχι μια μέρα, όπου
θα αλλάζουν σιγά σιγά τα πράγματα, σιγά σιγά θα επανέλθουμε. Ίσως στην αρχή να
υπάρχει κι ένα μούδιασμα, ίσως όλοι να χρειαστούμε το χρόνο μας. Και δε θα βοηθήσει να
βιάσουμε καταστάσεις ούτε ως προς τον εαυτό μας ούτε ως προς το παιδί μας.
Και τα παιδιά μας πιθανόν να χρειαστούν χρόνο ή μπορεί και να είναι πιο εύκολο από όσο
φανταζόμαστε. Γι' αυτό ας είμαστε ανοιχτοί σε αυτό που τα παιδιά θα μας φέρουν και με
διάθεση να τα συνοδέψουμε σε ό,τι είναι αυτό.

Το σημαντικό είναι να μην είμαστε οι ίδιοι φοβισμένοι ως προς τις δυσκολίες που μπορεί
να εμφανιστούν στις συμπεριφορές των παιδιών μας. Ας τα δούμε σαν τους τρόπους που
θα έχουν βρει για να διαχειριστούν τα όσα ζουν. Χρειάζεται να δείξουμε εμπιστοσύνη πως
τα παιδιά, βιώνοντας μια σχέση εμπιστοσύνης και αποδοχής μαζί μας, έχουν μέσα τους
ενεργή την τάση προς την εξέλιξη και προς την επούλωση
Είμαστε κοινωνικά όντα, έχουμε ανάγκη την επαφή, τη συνύπαρξη και την αλληλεπίδραση. Σε όλες τις ιστορικές στιγμές, έχει φανεί πως οι άνθρωποι πάντα βρίσκουν τρόπους να καλύπτουν αυτές τις ζωτικές ανάγκες τους. Έχω εμπιστοσύνη πως αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει και τώρα.

Επίσης, είναι σημαντικό να νιώθουμε πως υπάρχουν επαγγελματίες που μπορούν να μας
υποστηρίξουν σε αυτό, αν δούμε πως το παιδί όντως δυσκολεύεται σε βαθμό που δεν είναι
λειτουργικό. Δεν είμαστε μόνοι και δεν είναι ένδειξη αδυναμίας να ζητήσουμε βοήθεια, το
αντίθετο θα έλεγα. Αυτό αφορά είτε την παρούσα συνθήκη είτε το επόμενο στάδιο.
Τέλος, αν κάτι μπορούμε να κερδίσουμε μέσα από όλο αυτό που ζούμε, είναι να δίνουμε
χρόνο και να μην παραβιάζουμε το ρυθμό, το δικό μας ή του παιδιού μας και να
εμπιστευόμαστε την τάση του ανθρώπου να πραγματώνεται."

Εύχομαι καλή δύναμη σε όλους μας!
Την ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο της & τις πολύτιμες συμβουλές της!


Τρίτη 31 Μαρτίου 2020

Βιβλίο - "Τσιμπιτσούξ και Τσιμπινέλα"


Τις τελευταίες εβδομάδες που είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι, έχουμε ξαναδιαβάσει όοολα τα βιβλία των κοριτσιών - όπως φαντάζομαι και οι περισσότεροι από εσάς!

Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα από τα αγαπημένα μας, από τον μοναδικό Ευγένιο Τριβιζά.
Ήρωας του βιβλίου είναι ένα μικρό σκαντζοχοιράκι ο Τσιμπιτσούξ, το οποίο είναι πολύ-πολύ λυπημένο. Ο Πιρπιρίνος Πλουμ Παπαρδελίνος, ο κίτρινος παπαγάλος με το πορτοκαλί λοφίο και την παρδαλή ουρά, τον συμβουλεύει πως για να του περάσει η λύπη πρέπει να τον πάρει κάποιος αγκαλιά και να του δώσει ένα, ή μάλλον δύο, ή μάλλον τρία, ή μάλλον τέσσερα φιλιά. 
Έτσι ξεκινάει μια περιπετειώδης αναζήτηση αγκαλιάς σε λιβάδια με κόκκινες τουλίπες, σε λίμνες με καραμελένιες γεφυρούλες, σε δάση με βατομουριές και πόλεις με ξεχασμένες μαριονέτες.
Ψάχνει απεγνωσμένα κάποιον -που παραβλέποντας τον κίνδυνο να τσιμπιθεί από τα αγκάθια του- θα τον αγκαλιάσει και θα τον φιλήσει.

Ουσιαστικά το παραμύθι "μιλάει" στα παιδιά για τη διαφορετικότητα.
Τους δείχνει πως δεν χρειάζεται να αλλάξουμε τον εαυτό μας, για να μας αποδεχτούν οι άλλοι.
Ο Τσιμπιτσούξ, ψάχνει να βρει κάποιον που τον αγαπάει παρά τα αγκάθια του.
Ή καλύτερα που τον αγαπάει ακριβώς για αυτά...
Και τότε στο δρόμο του βρίσκεται η Τσιμπινέλα...

Δε θα κάνω φυσικά σπόιλερ, οπότε θα πρέπει να το διαβάσετε για να δείτε πώς τελικά ο Τσιμπιτσούξ διώχνει τη λύπη του μακριά...


Εκδόσεις Διάπλαση (2016)
www.diaplasibooks.gr
Συγγραφέας: Ευγένιος Τριβιζάς
Εικονογράφος: Λίζα Ηλίου
Σειρά: Χίλιες και μία καληνύχτες
Ηλικία: 3-6 ετών


photo





Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

# Μένουμε Σπίτι (...Όλοι!)

Είναι η 8η μέρα καραντίνας για εμάς.
Όχι, στην Ολλανδία δεν έχει γίνει lockdown.
Γενικά η όλη προσέγγιση είναι πιο χαλαρή, δυστυχώς.
Εμείς όμως επιλέξαμε να μείνουμε σπίτι, μια που εδώ και 2 εβδομάδες μαθαίνω από πρώτο χέρι τι γίνεται στην αγαπημένη Ιταλία.
'Φύλαγε τα ρούχα σου, να έχεις τα μισά', δε λένε; Ε, κάπως έτσι λοιπόν...

Και ξέρετε τι πιστεύω;
Πως μετά από όλο αυτό το χαμό, θα έχει βγει και κάτι καλό.
Κάτι πολύ καλό.
Γιατί όλο αυτό μας ταρακουνάει. Κάθε μέρα και περισσότερο.
Θα μάθουμε να εκτιμάμε. Θα μάθουμε να μην αναβάλλουμε.

Μας φέρνει πιο κοντά στον άντρα μας. Ή και πιο μακριά. Κι αυτό είναι επίσης μια σημαντική συνειδητοποίηση. Για το μέλλον.
Μας φέρνει πιο κοντά στα παιδιά μας. Παίζουμε όλα εκείνα τα επιτραπέζια που μας κοιτούσαν άπραγα από τη βιβλιοθήκη όσο εμείς καθόμασταν από πάνω τους μέχρι να τελειώσουν την ορθογραφία ή τα αγγλικά. Μιλάμε. Τραγουδάμε. Ζωγραφίζουμε. Μαγειρεύουμε. Πάμε κόντρα στους τρελούς ρυθμούς που είχαμε άλλοτε.
Μας φέρνει πιο κοντά σε εμάς τους ίδιους. Μη μου πείτε πως δεν νιώθετε ήδη αυτά που σας λείπουν. Αλλά και αυτούς που σας λείπουν. Μη μου πείτε πως μόλις ελευθερωθούμε δεν έχετε ήδη 10 πράγματα στο μυαλό σας που θέλετε σαν τρελοί να κάνετε. Γράψτε τα λοιπόν σε ένα χαρτί και φυλάξτε το. Κι όταν τελειώσει αυτό το κακό όνειρο, διαβάστε το πάλι και μη χάσετε χρόνο.

Διαβάστε. Δείτε ταινίες. Κάντε εκκαθάριση τις ντουλάπες. Μαγειρέψτε κάτι καινούριο που ποτέ πριν δεν είχατε το χρόνο. Κοιμηθείτε. Κάντε γυμναστική παρέα με τα παιδιά σας. Ετοιμάστε το μπαλκόνι για την άνοιξη. Μιλήστε. Με αυτούς που είναι δίπλα σας. Αλλά και με εκείνους που είναι μακριά. Η τεχνολογία ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο σημαντική. Κρατήστε ημερολόγιο. Θα λειτουργεί και λίγο σαν ψυχολόγος. Και μια μέρα θα το διαβάζετε και θα λέτε: "Πω, πω... θυμάσαι τότε;"

Όλο αυτό που μας συμβαίνει είναι τρελό. Είναι τραγικό. Σαν σουρεαλιστική ταινία τρόμου.
Αλλά είναι και μία ευκαιρία.
Ας το δούμε έτσι κι ας την αρπάξουμε...





Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020

Βιβλίο - "Μικρές φωτιές παντού".

Σήμερα θα σας προτείνω ένα ακόμα βιβλίο για ενήλικες.
Νομίζω μάλιστα πως μόλις έχω λίγο παραπάνω ελεύθερο χρόνο για να αφιερώνω στο διάβασμα, θα το γυρίσω από mom blogger σε book blogger 😋 Anyway...
Τον τελευταίο μήνα διάβασα μόνο ένα βιβλίο. Ένα και καλό! Και παρόλο που ήταν απίστευτα ευκολοδιάβαστο, δεν τελείωνε με τίποτα. Ο καλύτερος συνδυασμός για μένα! Να κυλάει, αλλά να είναι "γεμάτο". Ο τίτλος ιδιαίτερος, όπως και το στόρυ. 
"Μικρές Φωτιές Παντού"


''Στο Σέικερ Χάιτς, ένα ήρεμο, προοδευτικό προάστιο του Κλίβελαντ, όλα είναι σχεδιασμένα ως την τελευταία λεπτομέρεια – από τη χάραξη των στριφογυριστών δρόμων ως το χρώμα των σπιτιών, ως τις επιτυχημένες ζωές που πρόκειται να ζήσουν οι κάτοικοί του. Και κανείς δεν ενσαρκώνει αυτό το πνεύμα καλύτερα απ’ ότι η Έλενα Ρίτσαρντσον, της οποίας η βασική αρχή είναι να σέβεται πάντα τους κανόνες.
Τότε, στην ειδυλλιακή φούσκα που συνιστά τη ζωή της οικογένειάς της, μπαίνει η Μία Γουόρεν, μια αινιγματική καλλιτέχνιδα που νοικιάζει μαζί με την έφηβη κόρη της, την Περλ, ένα σπίτι των Ρίτσαρντσον. Σύντομα η Μία και η Περλ αποκτούν πολύ σημαντικότερο ρόλο στη ζωή τους από αυτόν των απλών ενοικιαστριών – και τα τέσσερα παιδιά των Ρίτσαρντσον γοητεύονται από τη μητέρα και την κόρη. Η Μία όμως κουβαλά ένα μυστηριώδες παρελθόν και μια αψηφισιά για το κατεστημένο που απειλεί να ανατρέψει την τόσο τέλεια οργανωμένη κοινότητά τους.''
Είναι από τις λίγες φορές που "ήρθα κοντά" με όλους τους ήρωες. Συνήθως σε ένα βιβλίο είναι πολύ έντονη η δράση και ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή. Εδώ όμως με έναν μαγικό τρόπο, γνωρίζεις πολλούς ήρωες και σε βάθος. Και είναι όλοι μεταξύ τους απίστευτα διαφορετικοί. Η ιστορία είναι ευφάνταστη και ο τρόπος γραφής ζηλευτός.
Και τώρα θα σας μαρτυρίσω ένα μυστικό μου... Οι αναλυτικές περιγραφές στα βιβλία με κουράζουν φοβερά. Τόσο πολύ, που συνήθως "πηδάω" γραμμές. Στις μικρές φωτιές, λοιπόν, δεν άφησα καμία - μα καμία- περιγραφή να μου ξεφύγει. Τις ήθελα όλες. Ακριβώς όσο ήταν και όπως ήταν. Με λίγα λόγια, η συγγραφέας "φυσάει"... και μαζί με αυτή και το βιβλίο της.
Αν δεν σας έπεισα ήδη να το διαβάσετε, τότε θα σας πείσει το γεγονός ότι έμεινε για πάνω από 40 εβδομάδες στη λίστα των best seller των New York Times, και ψηφίστηκε καλύτερο μυθιστόρημα τόσο στο Amazon, όσο και στο Goodreads τη χρονιά που κυκλοφόρησε.
Σύντομα μάλιστα θα το δούμε και στις οθόνες μας!!!



Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Συγγραφέας: Celeste Ng
Μετάφραση: Ρίτα Κολαϊτη
Σελίδες: 496

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020

Δροσερή Μους με Αβοκάντο και Μάνγκο


ΥΛΙΚΑ
2 αβοκάντο
2 μάνγκο
1 κουτάκι ζαχαρούχο γάλα
200γρ. κρεμ φρες
χυμός από 1 λεμόνι

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
💚 Καθαρίζουμε και κόβουμε σε κομμάτια τα αβοκάντο & τα μάνγκο.
(Κρατάμε λίγα κομματάκια για να γαρνίρουμε το γλυκό μας στο τέλος).

💚 Τα βάζουμε στο μίξερ και προσθέτουμε το ζαχαρούχο, την κρεμ φρες και το χυμό λεμονιού. Χτυπάμε μέχρι να ομογενοποιηθούν.

💚 Σερβίρουμε σε μπολάκια και βάζουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον 4 ώρες πριν το καταναλώσουμε.

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2020

Πέτα μακριά τις "ταμπέλες"!

Όταν ήμουν γύρω στα 8-9 αποφάσισα πως ήθελα να μάθω μπαλέτο.
Πήγαμε λοιπόν με τη μαμά μου σε μια σχολή μπαλέτου κοντά στο σπίτι μας, κι εκεί μιλήσαμε με μια κυρία, η οποία απεφάνθη πως ήμουν πολύ ψηλή για μπαλέτο.
Θυμάμαι ακόμα πόσο απογοητευμένη ήμουν στον δρόμο πίσω προς το σπίτι.
Προσπαθούσα να διαχειριστώ την πρώτη μου απόρριψη... χωρίς καν να μου δώσουν την ευκαιρία να τους αποδείξω αν μπορώ.

Μεταξύ μας δεν είμαι καθόλου τύπος του μπαλέτου. Και πιστεύω πως αν πήγαινα για ένα χρόνο θα το βαριόμουν και θα το παρατούσα. Παρόλα αυτά δε θα το μάθουμε ποτέ με σιγουριά.

Εχθές ήταν η παρουσίαση στη σχολή χορού που πηγαίνει η Νικόλ streetdance.
Και εκτός από τα τμήματα με τον μοντέρνο χορό, παρακολουθήσαμε και τα τμήματα του μπαλέτου. Σε ένα από αυτά τα τμήματα υπήρχαν 7 κορίτσια. Τα 6 είχαν περίπου το ίδιο ύψος και το 7ο ήταν κατά πολύ ψηλότερό τους. Και ξέρετε κάτι; Χόρεψε καλύτερα από τα υπόλοιπα. Γιατί; Επειδή της δόθηκε η ευκαιρία. Επειδή καμία κυριούλα δεν είπε στη μαμά της ότι είναι πολύ ψηλή για μπαλέτο. Επειδή έκανε αυτό που διάλεξε.

Ένα πράγμα που λατρεύω στην ολλανδική κουλτούρα είναι η εμμονή τους με την ισότητα.
Δεν κατηγοριοποιούν, δεν βάζουν ταμπέλες. Όλοι μπορούν τα πάντα. Ή καλύτερα δικαιούνται τα πάντα. Ίσως τα καταφέρουν, ίσως όχι.
Δεν νιώθεις καμία πίεση. Κανέναν περιορισμό. Αν εγώ, που είμαι 41 χρονών, αποφασίσω αύριο πως θέλω να γίνω πιλότος ή χορεύτρια, δεν θα τους κάνει καμία εντύπωση.

Τι φοβερή ελευθερία είναι αυτό!;


Και για του λόγου το αληθές... ορίστε ένα φυλλάδιο για τα τμήματα μοντέρνου χορού για ηλικίες από 60 χρονών έως 100+. Με το μότο "Μοντέρνος χορός για όλους".
Για πείτε, αν αύριο ο μπαμπάς σας ή η γιαγιά σας, σας πει ότι θέλει να ξεκινήσει μοντέρνο χορό, τι θα σκεφτείτε;...

Καιρός να πετάξουμε μακριά τις ταμπέλες...
Πολύ μακριά... Με όλη μας τη δύναμη...

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2020

Σημάδι Αγάπης #not.

"Σου φέρεται άσχημα επειδή του αρέσεις".

Όταν ήμουν μικρή είχα ακούσει αυτήν την έκφραση πολλές φορές από μεγαλύτερους για να μου εξηγήσουν περίεργες συμπεριφορές αγοριών.
Όχι, ότι έπαθα κάτι. 
Δηλαδή δεν είναι ότι επειδή μου το έλεγαν έγινα ανεκτική σε συμπεριφορές.
Ίσα-ίσα που γενικώς δεν σήκωνα και πολλά. Ούτε ως παιδί, ούτε ως έφηβη, ούτε αργότερα ως ενήλικη. Αν κάποιος δε μου φερόταν καλά, τον έστελνα στη μαμά του. Και δεν μιλάω φυσικά για ξύλο (...εκεί θα τον έστελνα μάλλον στο νοσοκομείο), εννοώ για πιο ήπιες συμπεριφορές, που έδειχναν όμως και πάλι έλλειψη σεβασμού.

Παρόλα αυτά, θεωρώ πολύ λάθος αυτήν τη δήλωση.

Πριν λίγες μέρες η Νικόλ μετά το σχολείο ήταν πολύ αναστατωμένη με κάποιον συμμαθητή της. Γιατί την πειράζει, της δαγκώνει τη σβήστρα, της ζωγραφίζει τα τετράδια κτλ.
Ίσως και να του αρέσει. Και δεν σας κρύβω ότι σκέφτηκα να της το πω.
Όμως κρατήθηκα. Γιατί απλά είναι λάθος. Γιατί και να του αρέσει είναι λάθος ο τρόπος που το εκφράζει. Κι ας είναι μικρός. Δε με αφορά. Αφορά τη δική του μαμά να του μάθει πως να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. 
Εμένα με νοιάζει το τι κάνει. Και αν αυτό που κάνει ενοχλεί την κόρη μου, τότε δουλειά μου είναι να της μάθω πώς να τον διαχειριστεί. Πώς να τον σταματήσει. Και κυρίως να της μάθω να μην την στεναχωρούν τέτοιες χαζές συμπεριφορές. 
Ως εκεί.

Θυμάμαι όταν ήμουν στο δημοτικό, έναν συμμαθητή μου τον Μίλτο.
Που με κυνηγούσε στο διάλειμμα όταν παίζαμε όλοι μαζί. Με κυνηγούσε με όλη του τη δύναμη, μέχρι να μην αντέχω άλλο από το λαχάνιασμα.
Πόσο αφάνταστα μου την έδινε, γιατί με έπιανε και με έβγαζε γρήγορα από το παιχνίδι.
Μια μέρα θυμωμένη τον ρώτησα: "Γιατί κυνηγάς πάντα εμένα;"
Θυμάμαι ακόμα την απάντησή του: "Επειδή σε αγαπάω".

(Αλήθεια ρε αγόρια, γιατί είστε τόσο γκάου μικρά; ...κάποια παραμένετε κι όταν μεγαλώσετε δηλαδή, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα, για άλλο ποστ).

Δεν καταλάβαινα ούτε τότε, ούτε και τώρα, γιατί αν αγαπάς κάποιον τον ενοχλείς, τον πιέζεις και τον στεναχωρείς. Δεν το καταλαβαίνω και δεν θέλω να το καταλάβω κιόλας.
Το μόνο που θέλω είναι οι κόρες μου να μάθουν να λένε "Κόφτο". 
Μόνο αυτό. 





Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020

Αγαπημένα (μου) Επιτραπέζια Παιχνίδια!

Η νέα χρονιά μπήκε δυναμικά, και τα κορίτσια μου επέστρεψαν από σήμερα κιόλας στα σχολεία τους. Κι εγώ, αφού ήπια ένα διπλό εσπρέσο για να πάρω δυνάμεις, αποφάσισα να κάνω εκκαθάριση στα δωμάτια τους!

Συμμαζεύοντας, έπεσα πάνω σε ένα σωρό παιχνίδια τα οποία είχαμε πολύ καιρό να παίξουμε, μια που ήταν καταχωνιασμένα πίσω από άλλα παιχνίδια, παζλ, λούτρινα κουκλάκια κι όλα αυτά τα ωραία που έχουν στοιβαγμένα στις βιβλιοθήκες τους.

Αποφάσισα να σας παρουσιάσω, λοιπόν, το δικό μου TOP 3 από όλα τα παιχνίδια μας.
Είναι εκείνα τα επιτραπέζια που όταν μου τα φέρνουν στο σαλόνι για να παίξουμε λέω από μέσα μου "Yes"!
(Έχουμε και άλλα τα οποία βαριέμαι θανάσιμα... πάλι "yes" τους λέω δηλαδή, αλλά με σαφώς λιγότερο ενθουσιασμό... 😋😋 ... το χειρότερό μου δε ο "Γκρινιάρης"... καλύτερα να κάνω γενική από το να παίξω γκρινιάρη ένα πράγμα 😂)

Πολλά είπα όμως... Ξεκινάω!

Το πρώτο παιχνίδι είναι το "Κάστορες & Ποντίκια".
Στο σπίτι μας το λέμε "καστοράκια", γιατί έτσι το έλεγα εγώ από την εποχή του πανεπιστημίου που τα πρωτοέπαιξα με τους φίλους μου. Είμαι σίγουρη ότι όσοι είστε πάνω-κάτω στη δική μου ηλικία και μένατε στη Θεσσαλονίκη, θα θυμάστε το καταπληκτικό Playhouse. Έχω περάσει άπειρες ώρες εκεί μέσα παίζοντας επιτραπέζια και πίνοντας ζεστή σοκολάτα.
Αλλά στο θέμα μας!
Στο συγκεκριμένο παιχνίδι σκοπός είναι να συγκεντρώσεις τις κάρτες με το μικρότερο άθροισμα, αν θες να είσαι ο νικητής. Ενισχύει τη μνήμη και είναι γρήγορο και διασκεδαστικό!
Κατάλληλο για παιδιά 6+ & παίζεται με 2-6 παίκτες.


Το δεύτερο αγαπημένο μου είναι τα "Όμοια".
Σε αυτό το παιχνίδι πρέπει να βρεις πρώτος το κοινό αντικείμενο που υπάρχει στην κάρτα σου, με την κάρτα της κεντρικής στοίβας. Είναι ένα συναρπαστικό παιχνίδι που ενισχύει την παρατηρητικότητα, την αυτοσυγκέντρωση και την γρήγορη αντίδραση.
Κατάλληλο για παιδιά 6+ & παίζεται με 2-6 παίκτες.


Το τρίτο λέγεται "Το μεγάλο ψάρι".
Σε αυτό το παιχνίδι αυτό που ουσιαστικά μαθαίνεις είναι να ξέρεις να σταματάς! (βασικό προσόν 😂)
Κατάλληλο για παιδιά 7+ & παίζεται με 2-4 παίκτες.

Και τα 3 είναι παιχνίδια με κάρτες και μάλιστα σε μικρό κουτί ώστε να τα παίρνουμε εύκολα μαζί στα ταξίδια μας. Το καλύτερό μας!! 💕
Ελπίζω να πήρατε ιδέες για τα επόμενα δώρα τους!
Σας φιλώ 😍
© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.