Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2020

Περί διαφορετικότητας- Post no147

Ξέρετε πόσο σέβομαι τη διαφορετικότητα. Τη σέβομαι και την αγαπώ. Μου αρέσει που ο κόσμος γύρω μου είναι "πολύχρωμος". Και αυτήν την πεποίθηση προσπαθώ να περάσω και στα κορίτσια μου. Να αποδέχονται τους γύρω τους όπως ακριβώς είναι. Αλλά και να επιτρέπουν στους εαυτούς τους να διαφέρουν. 

Φέτος, η Νικόλ στο σχολείο έχουν μεταξύ άλλων και την εξής δραστηριότητα:
"Το βαλιτσάκι της περηφάνειας". Κάθε εβδομάδα ένα παιδί της τάξης παίρνει στο σπίτι του ένα βαλιτσάκι και βάζει μέσα τα αντικείμενά του, για τα οποία νιώθει περήφανο και τα παρουσιάζει μετά στους συμμαθητές του. Αυτά μπορεί να είναι από ένα μετάλλιο που κέρδισαν σε κάποιους αγώνες, το αγαπημένο τους κουκλάκι, μέχρι ένα τρελό σχέδιο κάλτσες που έχουν στο συρτάρι τους. Ό,τι -μα ό,τι- θέλει ο καθένας!

Το συγκεκριμένο project έχει διττή αποστολή.
Η πρώτη είναι τα παιδιά να μάθουν να κάνουν παρουσιάσεις μπροστά σε κόσμο, μέσα από κάτι που αγαπούν και χωρίς το άγχος μιας πραγματικής παρουσίασης.
Και η δεύτερη -και πιο σημαντική-, είναι να μάθουν ο ένας καλύτερα τον άλλον, με τελικό σκοπό την αποφυγή του bullying. Στο τέλος της κάθε παρουσίασης τα υπόλοιπα παιδιά συμπληρώνουν σε ένα χαρτάκι θετικά στοιχεία για τον συγκεκριμένο συμμαθητή τους, η δασκάλα τα μαζεύει και τα βάζει σε έναν μεγάλο κόκκινο φάκελο για να τα διαβάσει μετά το παιδί στο σπίτι με την ησυχία του.

Έτσι, την προηγούμενη εβδομάδα είχε την παρουσίαση της βαλίτσας της μια συμμαθήτρια της Νικόλ. Και χθες η μαμά της μου έστειλε μια φωτογραφία με τα σχόλια που έγραψε η Νικόλ για την κόρη της, λέγοντας μου πόσο ανοιχτή και πόσο ειλικρινής είναι η δική μου κόρη.


Η μετάφραση όσων έγραψε λοιπόν είναι: 
Καλή, αστεία, ωραία μαλλιά, ωραία φωνή, ωραίο χρώμα δέρματος.
Η συμμαθήτρια της είναι όπως καταλάβατε μελαμψή. 
Και το γλυκό μου παιδί της έκανε κοπλιμέντο για το πόσο ωραίο χρώμα έχει.
Και κάπως έτσι νιώθω πως όσα λάθη κι αν έχω κάνει σαν μαμά, έχω τελικά πετύχει το σκοπό μου. Να φτιάξω καλούς ανθρώπους. Και κυρίως... ανοιχτόμυαλους

Η διαφορετικότητα, όχι απλά δεν πρέπει να μας σοκάρει, αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή να πάψει να αποτελεί καν θέμα. Κι αυτό θα το πετύχουμε μόνο αν περάσουμε το σωστό μήνυμα στα παιδιά μας. Κι έτσι, η επόμενη γενιά θα είναι επιτέλους αλλιώς...



Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2020

Προσωποποιημένα Αντικείμενα!

Θυμάμαι ακόμα, από τότε που ήμουν παιδί, μία κούπα που είχα με χαραγμένο το όνομά μου επάνω. Ήταν η αγαπημένη μου, και δεν άφηνα κανέναν να πιει μ' αυτή, από φόβο μην τη σπάσει.
Ακόμα και σήμερα μου αρέσουν πολύ τα προσωποποιημένα αντικείμενα. Δένεσαι λίγο παραπάνω μαζί τους, δεν είναι έτσι;

Φυσικά και τα κορίτσια μου τρελαίνονται όταν κάτι έχει επάνω το όνομά τους. Το νιώθουν πιο δικό τους... Φαντάζομαι όπως όλα τα παιδιά.

Γι' αυτό μόλις παραλάβαμε το πακέτο μας από την myikona ενθουσιάστηκαν!
Η Στέλλα διάβασε το βιβλίο με το όνομά της 3 φορές απανωτά και η Νικόλ αποφάσισε να κάνει το τετράδιο της ημερολόγιο κι άρχισε αμέσως να γράφει τα δικά της.



Η ποιότητα είναι πολύ καλή και η ποικιλία άπειρη. Δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις!

Τώρα σχεδιάζω τα Χριστουγεννιάτικα δώρα, και σκέφτομαι πως ακόμα κι αν δεν καταφέρουμε να ταξιδέψουμε στην Ελλάδα (😩), θα στείλω τα δώρα μου απευθείας στους αγαπημένους μου.

Για τη μαμά μου θα διαλέξω σίγουρα ένα ημερολόγιο με φωτογραφίες από τα εγγόνια της, για να το έχει στο δωμάτιο της, μια που όλοι της λείπουμε... δυστυχώς.
Για τις φίλες μου λέω να πάρω προσωποποιημένα στολίδια, ή ίσως ατζέντες για το 2021, το οποίο ΘΑ ΕΙΝΑΙ καλύτερο, και δεν σηκώνω κουβέντα!

Και κάποια στιγμή πρέπει επιτέλους να φτιάξω άλμπουμ με τις φωτογραφίες των κοριτσιών. Κακά τα ψέματα αν δεν είναι τυπωμένες οι φωτογραφίες ξεχνιούνται στους σκληρούς δίσκους.
Το βάζω κι αυτό στη λίστα μου!

Σας προτείνω να μπείτε στη σελίδα τους. Θα πάρετε σούπερ ιδέες και για δώρα, αλλά και για εσάς τους ίδιους!

Σας φιλώ 💕
 


© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.