"Ginny & Georgia" - Netflix

Καλημέρα, με μια πρόταση για το Netflix ❤

Χθες βράδυ τελείωσα τον πρώτο κύκλο της σειράς Ginny & Georgia.(Δυστυχώς τον μοναδικό κύκλο για την ώρα, μια που ο δεύτερος θα αργήσει λιγάκι)

Λοιπόν, αυτή η σειρά μου άρεσε πάααρα πολύ!! Το στόρυ αφορά ουσιαστικά τη σχέση μητέρας-κόρης. Μιας εντελώς αντισυμβατικής μαμάς και μιας έφηβης κόρης που παλεύει να ανακαλύψει την ταυτότητα της και να νιώσει που ανήκει.
Υπάρχουν τόσες διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων στη σειρά που θα έλεγα πως αποτελεί τον ορισμό της διαφορετικότητας. Και με έναν πολύ περίτεχνο και αβίαστο τρόπο όλοι τους -παρά τη διαφορετικότητα τους- γίνονται απόλυτα αποδεκτοί (...όπως θα έπρεπε δηλαδή να συμβαίνει πάντα).
❤ Ενθουσιάστηκα με το ανατρεπτικό -εντάξει, και λίγο σουρεάλ- στόρυ.❤ Λάτρεψα την έντονη προφορά του νότου.❤ Αγχώθηκα για το τι με περιμένει στην εφηβεία των κοριτσιών μου. ❤ Περιμένω πως+πως τον επόμενο κύκλο να δω τι θα γίνει...

 *photo

Η Μωβ Παρασκευή!

Θυμάμαι όταν πρωτοήρθα στην Ολλανδία δέκα χρόνια πριν, γράφτηκα στο πανεπιστήμιο για να παρακολουθήσω εντατικά μαθήματα ολλανδικών. Την πρώτη, λοιπόν, μέρα μπήκα στην τάξη και κάθισα μαζί με άλλα 19 άτομα από όλον τον κόσμο. Μετά από λίγο εμφανίστηκε ο δάσκαλος μας, ένας χαμογελαστός και πανύψηλος Ολλανδός ο οποίος μας συστήθηκε κάπως έτσι:

"Γεια σας, είμαι ο Joost, είμαι φιλόλογος και μένω στο Χάρλεμ μαζί με τον σύντροφό μου και τα δύο παιδιά μας."Θυμάμαι ακόμα την έκπληξη μου. Όχι φυσικά επειδή ήταν ομοφυλόφιλος, αλλά για την άνεση με την οποία το δήλωνε. Μετά πήραμε ένας-ένας τον λόγο για να συστηθούμε και μοιραστήκαμε με τους συμμαθητές μας τον λόγο που μας έφερε στο Άμστερνταμ. Άλλοι 2 άντρες συμμαθητές μου, λοιπόν, δήλωσαν πως ήρθαν να ζήσουν εδώ λόγω των συντρόφων τους. Και εκείνη η μέρα ήταν μοναδική για μένα. Γιατί είδα στην πράξη πως είναι μια κοινωνία όπου το διαφορετικό δεν αποτελεί θέμα, αλλά κανονικότητα. Από τότε έχω ένα σωρό παραδείγματα για το πόσο ανοιχτόμυαλοι είναι οι άνθρωποι εδώ. Κι αυτός είναι πιστεύω ένας από τους βασικούς λόγους που ο συγκεκριμένος λαός είναι τόσο ευτυχισμένος!
Πριν μερικά χρόνια ήρθε η Νικόλ και μου είπε πως την επόμενη Παρασκευή θα έπρεπε να φορέσει κάτι μωβ στο σχολείο, επειδή ήταν η Μωβ Παρασκευή. Δεν είχα ιδέα τι ήταν αυτό, παρόλα αυτά βρήκαμε μια μωβ μπλούζα και φόρεσε. Εκείνη τη μέρα όταν φτάσαμε στο σχολείο έμεινα έκπληκτη για ακόμα μια φορά από το κλίμα που επικρατούσε.Η μωβ Παρασκευή καθιερώθηκε το 2010 σε πολλά σχολεία της Ολλανδίας, και πέφτει πάντα την 2η Παρασκευή του Δεκεμβρίου. Όλα τα παιδιά φοράνε κάποιο μωβ ρούχο. Είναι μια ένδειξη αλληλεγγύης προς την διαφορετικότητα. Μέσα από αυτήν τη δράση θέλουν να μάθουν στα παιδιά να σέβονται τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω τους και να τους αποδέχονται. Αλλά και μέσα από τον αλληλοσεβασμό να δημιουργήσουν ένα ασφαλές σχολικό περιβάλλον.Η Νικόλ είχε γυρίσει θυμάμαι σπίτι με ένα καρτελάκι που έγραφε: "Έχω δικαίωμα να είμαι ο εαυτός μου".
Πώς μου ήρθαν όλα αυτά και τα μοιράζομαι απόψε μαζί σας; Μου ήρθαν επειδή από το πρωί πέφτω συνέχεια πάνω στο βιντεάκι με τη συνέντευξη του υπέροχου Γιώργου Καπουτζίδη. Που με ψυχραιμία, θάρρος, ευγένεια και χαμόγελο βγήκε να μιλήσει, ή μάλλον να απαντήσει, σε μια ανόητη και οπισθοδρομική επίθεση. Και παρόλο που τα πήγε εξαιρετικά, εγώ σαν Γεωργία νιώθω απογοητευμένη. Γιατί θα ήθελα να μην χρειάζεται να βγει σε μια τηλεοπτική εκπομπή για να υπερασπιστεί τα αυτονόητα. Θα ήθελα απλά να βγει και να πει: "Γεια σας, είμαι ο Joost, είμαι φιλόλογος και μένω στο Χάρλεμ μαζί με τον σύντροφό μου και τα 2 παιδιά μας".Και αυτό απλά να αρκεί.

Βιβλίο - "Η περιπέτεια του Κοκό".

Καλημέρα 💜

Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα παιδικό βιβλίο.

Έχει σχεδόν 10 χρόνια που είμαι μαμά και όπως φαντάζεστε έχω διαβάσει με τα κορίτσια μου άπειρα παραμύθια. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε διαλέγουν από τη βιβλιοθήκη τους 1 ή 2 και ξαπλώνουμε παρέα στο διπλό κρεβάτι.

Πολλά από αυτά τα θεωρώ εξαιρετικά, πολλά μέτρια και κάποια -δυστυχώς- χωρίς ουσία.

Αλλά ας περάσω στο θέμα μου. Πριν λίγο καιρό μια γνωστή book blogger, η Χαρά Σωτηροπούλου, εξέδωσε το πρώτο δικό της παιδικό βιβλίο. Σε συνεργασία με μια εξαιρετική εικονογράφο, την Βιβή Μαρκάτου. 

Φυσικά μόλις κυκλοφόρησε το παράγγειλα αμέσως. Και επειδή την εκτιμώ ιδιαίτερα, αλλά και επειδή ένιωθα πως θα είναι καλό. 

 

Και δεν έπεσα έξω...

Αρχικά μου άρεσε πολύ η επιλογή του κεντρικού ήρωα!

Δεν είναι ένα ακόμα ζωάκι ή ένα ακόμα παιδάκι, όπως στα περισσότερα παραμύθια, αλλά είναι ένα αυγό! Ναι, ένα μοναδικό αυγό, ο Κοκό με ένα κόκκινο σημαδάκι που το κάνει να διαφέρει λιγάκι από τα υπόλοιπα. 

Ο Κοκό, λοιπόν, τυχαία μια μέρα ανακαλύπτει το άλλο του μισό... την Κική.

Και κάπου εκεί ξεκινάει μια ιστορία αγάπης, αλλά και μια περιπέτεια μαζί! 

Το βιβλίο μας μιλάει για τη διαφορετικότητα, για την αληθινή αγάπη που δεν μασάει από εμπόδια, για το θάρρος, την φιλία. Κι όλα αυτά μέσα σε λίγες σελίδες.

Δεν θα αποκαλύψω τη συνέχεια, γιατί θέλω πραγματικά να την διαβάσετε μόνοι σας, απλά θα πω ένα μεγάλο "μπράβο" στη Χαρά που δημιούργησε ένα διαφορετικό βιβλίο.

Α! Και να μην ξεχάσω να αναφέρω πως το τέλος... δεν είναι αυτό που νομίζετε! 

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ:

https://fylatos.com/shop/κοκό/

Ψητή κολοκύθα με φέτα!

Αφού ανέβασα την παρακάτω φωτογραφία στο Instagram αρχίσατε να με ρωτάτε τη συνταγή! Την ανεβάζω σε post, λοιπόν, για να τη δείτε όλοι και να την απολαύσετε 😊

Στρώνουμε σε ένα ταψί λαδόκολλα και από πάνω ρίχνουμε την κολοκύθα (περίπου 400 γρ.) κομμένη σε κομμάτια. Πασπαλίζουμε με τη φέτα (100 γρ.), κόβουμε σε λεπτές φέτες ένα κρεμμύδι, προσθέτουμε κουκουνάρι (15 γρ.), 1 κουτ. σούπας ελαιόλαδο, μερικά κλωνάρια θυμάρι, αλάτι & πιπέρι.Και τα ψήνουμε στους 200 βαθμούς για περίπου 30'.Enjoy! 💫

New Year's Resolutions!

Αγαπημένοι μου, ...τα καταφέραμε!"Περάσαμε" το 2020 με επιτυχία.(Εντάξει μας μένουν ακόμα 2 μέρες, γι' αυτό προσοχή παρακαλώ!)
Αυτός ο χρόνος μου έφερε και μου πήρε πολλά.Όπως και στους περισσότερους φαντάζομαι.Ο καθένας μας κάνει τον απολογισμό στο μυαλό του.
Πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και άρα πολλοί τους αγαπημένους τους.Πολλές δουλειές χάθηκαν και οικογένειες ζορίστικαν.Αλλά, ακόμα κι εκείνοι που φαινομενικά την πέρασαν "χαλαρά", όπως η δική μου οικογένεια, ακόμα κι εμείς έχουμε παράπονα.Παράπονα πολυτελείας θα μου πει κάποιος και δεν τον αδικώ.Αν θεωρήσουμε ως τέτοιο το ότι έχω να δω τη μαμά μου και τις αδερφές μου σχεδόν ένα χρόνο.Τη στεναχώρια που είμασταν όλοι χώρια τόσους δύσκολους μήνες.Την αγωνία. Το γεγονός ότι πέρασα κάτι τόσο "μεγάλο" σε μια ξένη χώρα, όπου συχνά δεν συμφωνούσα με όσα αποφάσιζαν άλλοι για μένα και τα παιδιά μου.
Δεν έχει σημασία ποιος πέρασε χειρότερα.Κανείς μας δεν πέρασε καλά. Και σε αυτό πιστεύω πως συμφωνούμε όλοι.
Εύχομαι η νέα χρονιά, να φέρει μαζί με τα εμβόλια και τα πιθανά φάρμακα, πολλά χαμόγελα, πολλές αγκαλιές, πολλή ανακούφιση. Συναισθηματική και οικονομική.
Όσο για τους στόχους της νέας χρονιάς. Τους σκέφτηκα καλά. Και κατέληξα μόνο σε έναν.ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΩ!
Μόλις τελειώσει όλο αυτό το αστείο... Θα τα δώσω όλα!!!Βόλτες, καφέδες, αγκαλιές, αεροπλάνο για Θεσσαλονίκη!Δεν βάζω κανέναν δύσκολο στόχο στον εαυτό μου.Απολύτως τίποτα.