Χρόνια & Ζαμάνια!

Να 'μαι κι εγώ λοιπόν...
Μετά από κάτι μήνες!
Αφού δεν ξέχασα το password του blogo-σπιτιού μου... πάλι καλά!
Το 2016 ήταν αναμφίβολα μια περίεργη χρονιά για μένα. Και για την οικογένειά μου.
Ξεκίνησε με ένα υπέροχο νέο, συνεχίστηκε με μερικούς πολύ δύσκολους και ατέλειωτους μήνες.
Μέχρι τις 10/8, που εκεί πια εξιλεώθηκε για τα καλά για όσα μου είχε φέρει ως τότε, φέρνοντας μου ένα ακόμα μωρό!
Μια ακόμα κοριτσάρα! Ολόδικιά μου :)

Θέλω να ελπίζω ότι από δω και μπρος θα ξεκλέβω όσο χρόνο μπορώ για να γράφω.
Κάτι που μου έλειψε πολύ. Κι έχω τόσα να σας πω!
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όσες από εσάς μου στείλατε μηνύματα αυτούς τους μήνες για να δείτε τι κάνω και γιατί "παράτησα" το blog μου. Με τις περισσότερες δεν γνωριζόμαστε καν, παρά μόνο μέσα από σχόλια και αναρτήσεις. Για άλλη μια φορά συνειδητοποίησα τη δύναμη του ίντερνετ και πόσο όμορφη μπορεί να κάνει τη ζωή μας αν το χρησιμοποιούμε σωστά.

Και κάτι τελευταίο αλλά σημαντικό...
Ευχαριστώ όλους τους φίλους που με βοήθησαν τους πρώτους απίστευτα δύσκολους μήνες της εγκυμοσύνης μου. Τους γονείς μου & τις αδερφές μου, που έκαναν ότι μπορούσαν, παρά την απόσταση που μας χωρίζει. Την Νικολίνα μου για όλη την υπομονή της. Και φυσικά τον αγαπημένο μου, που για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε ανώτερος των περιστάσεων. Ο καλύτερος σύντροφος ever! Η παρακάτω εικόνα αφιερωμένη...

Αγαπημένες μου, για την ώρα σας φιλώ σταυρωτά!
...Και τα λέμε σύντομα αυτή τη φορά :) Το υπόσχομαι!!

*Πηγή φωτογραφίας 1
*Πηγή φωτογραφίας 2