Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Αυτή η μικροσκοπική πλατούλα...

Τα τελευταία βράδια η Νικολέτα, την ώρα που τη βάζω για ύπνο, μου ζητάει να μείνω δίπλα της και να τη χαϊδέψω για να κοιμηθεί.
Ποιος ξέρει; Ίσως νιώθει ανασφάλεια, ή απλώς θέλει λίγη ώρα ακόμα με τη μαμά...

Σήμερα το βράδυ, καθώς της χάιδευα την πλάτη, σκεφτόμουν πόσο μικροσκοπική ήταν αυτή η πλατούλα δύο χρόνια πριν. Και τώρα ολόκληρο παιδάκι πια, γέμιζε σχεδόν όλο το κρεβάτι με το κορμάκι της...
Άρχισα να σκέφτομαι αυτό που όλοι λένε, το πόσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια, και συνειδητοποίησα ότι πολύ σύντομα αυτή η πλατούλα θα ανήκει σε ένα κορίτσι, και μετά σε μια κοπέλα, και μετά σε μια γυναίκα... Και τότε πια δεν θα είναι εκεί για να τη χαϊδεύω...

Ίσως ακούγεται χαζό αλλά από τώρα σκέφτομαι τη στιγμή που θα μπαίνω στο δωμάτιο της και δεν θα είναι πια εκεί. Ξέρω, θα περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι να συμβεί αυτό... Απλά να, μου αρέσει να νιώθω ότι είναι εκεί. Στο διπλανό δωμάτιο. Και ότι θα είναι η φωνούλα της το πρώτο πράγμα που θα ακούσω το πρωί...

Σ'αγαπάω Νικόλ μου, είσαι ότι πιο όμορφο έχω φτιάξει στη ζωή μου, μα σου υπόσχομαι πως όσο ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ πολύ κι αν θα θέλω να είμαι συνέχεια κοντά σου στο μέλλον, θα έχω πάντα στο νου μου ότι θα πρέπει να σε αφήσω να πετάξεις ελεύθερη...

http://sunnyspotstudio.com

© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.