Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Τα ολλανδάκια, τα πιο ευτυχισμένα παιδιά του πλανήτη!


Πριν λίγους μήνες, κυκλοφόρησε μέσω του blog "Finding Dutchland" ένα άρθρο
σχετικά με τα ευτυχισμένα ολλανδάκια.
Για όσες δεν έτυχε να το διαβάσετε, σύμφωνα με την έρευνα της Unicef,
child well being in rich countries survey, τα ολλανδάκια θεωρούνται τα πιο ευτυχισμένα παιδιά στον πλανήτη Γη.

Μάλιστα, μετά από λίγες μέρες ανακάλυψαν το συγκεκριμένο άρθρο κάποια ελληνικά μαμαδο-Blogs, το μετέφρασαν και κυκλοφόρησε και στην ελληνική του version.

Χχμμμ, ναι δεν έχει κι άδικο σε όσα λέει, αλλά για να σας πω την αλήθεια,
η δική μου άποψη απέχει αρκετά!
Ίσως γιατί η δική μου σκοπιά είναι καθαρά ελληνική.

Διαβάστε, λοιπόν, όλη την αλήθεια (χωρίς φόβο & πάθος)...

1. Οι Ολλανδοί ενήλικες (και επομένως και γονείς) είναι ευτυχισμένοι.
Η καθημερινότητα των Ολλανδών είναι μια πολύ εύκολη καθημερινότητα. Όλα γίνονται μέσω ίντερνετ, δε στέκεσαι ποτέ σε καμία ουρά, όλα είναι οργανωμένα και λειτουργούν άψογα, χωρίς να χρειάζεσαι βύσμα ακόμα και για το πιο απλό θέμα. Πάνε στο γραφείο τους με τα ποδήλατα & τα τρένα και η πλειοψηφία δεν μπλέκεται σε εκνευριστικά μποτιλιαρίσματα. Σπουδάζουν αυτό που γουστάρουν και οι επαγγελματικές ευκαιρίες είναι δεδομένες. Πολλές δε μαμάδες όσο τα παιδιά τους είναι μικρά επιλέγουν να δουλέψουν part-time. Εν ολίγοις, δεν έχουν άγχος. ΒΑΣΙΚΟ.

2. Οι μαμάδες είναι κουλ.
(Αυτό αποτελεί το αγαπημένο μου θέμα όποτε βρίσκομαι με άλλες Ελληνίδες μαμάδες και τραβάμε συγχρονισμένα τις κοτσίδες μας.)
Οι Ολλανδέζες μαμάδες, λοιπόν, είναι χαλαρές. Μιλάνε πάντα ήρεμα, ''προσφέρουν'' ανεξαρτησία στα παιδιά τους από πολύ νωρίς, δεν τα πρήζουν.
Καλό αυτό, θα σκεφτείς... Χμμ.. όχι πάντα, θα σου απαντήσω.
Προσωπικά τις θεωρώ κάπως αδιάφορες για τα παιδιά τους (έως πολύ).

Θες αρνητικά παραδείγματα; Πάρε μερικά...
Παράδειγμα 1ο: -Έξω έχει 0' c, ένα παιδάκι με το κοντομάνικο τρέχει χαρούμενο στην πλατεία, ξυπόλυτο, με κόκκινη μύτη & αυτιά έτοιμα να ξεκολλήσουν και να πέσουν κάτω από το κρύο. Είναι μέσα στις λάσπες & οι μύξες ρέουν άφθονες.
Ελληνίδα μαμά: Αρπάζεις το παιδάκι, του βάζεις ζακέτα (λογικά ΚΑΙ μπουφάν), το ψιλοκαθαρίζεις, του σκουπίζεις τη μύτη και μετά το αφήνεις να συνεχίσει το παιχνίδι του.
Ολλανδεζα μαμά: - . Ούτε ζακέτα, ούτε χαρτομάντιλο. Νάδα!
Παράδειγμα 2ο: - Είσαι στην παιδική χαρά, το δίχρονο παιδάκι σου πέφτει από την τσουλήθρα, σκίζεται στο γόνατο ελαφρά και κλαίει.
Ελληνίδα μαμά: το πλησιάζει, το αγκαλιάζει, του λέει ότι δεν έγινε τίποτα, του καθαρίζει το πόδι (εγώ θα έβαζα και betadin, ξέρω είμαι λίγο τρελή), και το στέλνει ξανά στην τσουλήθρα.
Ολλανδέζα μαμά: - . Ούτε φιλάκια, ούτε τίποτα. Νάδα!
Παράδειγμα 3ο: Έχει τέλεια μέρα, πας στον ζωολογικό κήπο. Ζέστη αφόρητη και ξαφνικά βλέπεις ένα συντριβάνι. Παιδάκι θέλει να μπει να πλατσουρίσει.
Ελληνίδα μαμα: "Όχι αγάπη μου, είναι βρώμικο το νερό" (ΕΙΝΑΙ!)
Ολλανδέζα μαμά: "Οκ, απλά βγάλε τα ρούχα σου". Και τσουπ, να σου γυμνό το ολλανδάκι στο συντριβάνι.
Παράδειγμα 4ο: Παιδάκι τρώει μήλο. Το μήλο πέφτει. Στα χώματα. Παιδάκι σηκώνει μήλο και πάει να το φάει (ΜΕ τα χώματα).
Ελληνίδα μαμά: "'Αστο, είναι βρώμικο τώρα, θα σου δώσω άλλο"
Ολλανδέζα μαμά: - . Νάδα. (Ω, ρε αντισώματα τα ολλανδάκια!!)
Θέλετε κι άλλα; Δε νομίζω...

3. Υπέροχα σχολεία - Μηδέν διάβασμα στο σπίτι.
Για τα ολλανδικά σχολεία σας έχω ξαναμιλήσει και θα σας μιλήσω κι άλλες τόσες φορές στο μέλλον.
Είναι απλά υπέροχα. Γυμναστήριο, αίθουσα χειροτεχνίας, πίνακες- προτζέκτορες (ποιες κιμωλίες;), θρανία ρυθμισμένα στο ύψος του παιδιού, αίθουσες κομπιούτερ, βιβλιοθήκη, επιτραπέζια, μαθήματα σχετικά με την τέχνη, σχολικοί κήποι για καλλιέργειες. Και το βασικότερο, εώς την πέμπτη δημοτικού μηδέν homework. Ο χρόνος στο σπίτι αφιερώνεται στο παιχνίδι και στην υπόλοιπη οικογένεια. Τέλειο; (ΥΓ:και όλα αυτά στα δημόσια σχολεία)

4. Κοντά στη φύση & στα ζώα
Τόσα ζώα και τόσο πράσινο δεν είδα ποτέ ξανά στη ζωή μου. Κι ας μένω στην πρωτεύουσα της χώρας. Αδέσποτα, φυσικά, ούτε για πλάκα! Σε κάθε γειτονιά υπάρχει και ένα πάρκο -ίσως και περισσότερα-, παιδικές χαρές. Το πικ-νικ είναι πολύ διαδεδομένο, όπως και οι περίπατοι μέσα στα δασάκια. Ποδηλατάδες τα Σαββατοκύριακα με όλη την οικογένεια. Υπέροχος ζωολογικός κήπος στο κέντρο της πόλης, πάπιες να κυκλοφορούν παντού, και μικρές φάρμες -τα λεγόμενα boerderij-, με μικρά ζωάκια. Εκεί μπορείς να χαϊδέψεις κουνελάκια, να ταΐσεις με μπιμπερό τα νεογέννητα κατσικάκια, να δεις από κοντά αγελάδες, πρόβατα, κότες. Πιο παιδί δεν τρελαίνεται για τα ζώα;

5. Χαλαρή διατροφή.
Πώς λέμε μεσογειακή διατροφή; Καμία σχέση!
Δεν υπάρχουν κανόνες στο φαγητό. Τρώνε άπειρα γλυκά & καραμέλες. Σοκολάτες, γαριδάκια, πατάτες τηγανητές, ψωμί με τυρί. Κάθε μέρα. Φυσικά ένα παιδάκι που για μεσημεριανό έχει να φάει σάντουιτς ή κρέας με πουρές (στην καλύτερη) είναι πιο ευτυχισμένο από το δικό μου που πρέπει να φάει σπανακόρυζο. Και φυσικό είναι το δικό μου παιδάκι -με όσα βλέπει γύρω του-, όταν μου ζητάει συνέχεια σοκολάτα & μαρς μελοους και της απαντώ πως 'δεν μπορούμε να τρώμε χαζά κάθε μέρα', με κοιτάει με απορία και με ρωτάει "γιατί";; Τραγικό!

6. Τα αφήνουν ελεύθερα να εκφραστούν.
Εδώ τους βγάζω το καπέλο. Δεν βάζουν κανένα παιδί σε καλούπι. Τα αφήνουν ελεύθερα να αναπτύξουν το δικό τους χαρακτήρα. Ακόμα και οι δάσκαλοι στα σχολεία. Το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό, για τους Ολλανδούς, και πρέπει να νιώθει ελεύθερο να είναι ο εαυτός του. Από την πρώτη μέρα της ζωής τους!

7. Ντύνονται συνέχει καρναβάλια (περίπου)
Στα πλαίσια της προσωπικής ελευθερίας και έκφρασης, που αναφέρω παραπάνω, τα παιδιά εδώ ντύνονται καρναβάλια όλο το χρόνο. Στο κάθε σχολείο έχει στολές, φορέματα, αξεσουάρ. Τα παιδιά μεταμφιέζονται συνεχώς. Θυμάμαι στην αρχή πόσο εντύπωση μου έκανε όταν συναντούσα στο δρόμο, ή στο σούπερ μάρκετ παιδάκια ντυμένα spiderman ή νεράιδες. Τελικά το βρίσκω πολύ ωραίο. Όπως η ζωγραφική, η μουσική, το θέατρο θεωρώ πως και η μεταμφίεση είναι ένας τρόπος έκφρασης για τα μικρά παιδιά. Έτσι, αν ανοίξετε την ντουλάπα της Νικόλ θα βρείτε φορέματα πριγκίπισσας και στολή χορεύτριας φλαμένγκο και ένα σωρό αξεσουάρ, τα οποία στην Ελλάδα θα τα στοίβαζα στην κούτα με τα καρναβαλίστικα και θα τα εμφάνιζα μία φορά το χρόνο.

Αυτοί, λοιπόν, αγαπητοί μου είναι κατά την (ταπεινή) μου άποψη οι λόγοι που τα ολλανδάκια είναι τρισευτυχισμένα. Γιατί σας διαβεβαιώ ότι είναι. Σας συνιστώ λοιπόν να πάρετε όλα τα ωραία από δω και να τα εφαρμόσετε στα παιδιά σας. Αυτό κάνω κι εγώ. Όσο για τα αρνητικά, απλά τα αφήνω έξω από το δικό μας σπίτι και σταυροκοπιέμαι όταν τα παρακολουθώ στα μικρά ολλανδάκια.

Σας φιλώ :)

 photo sig1.png

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Places I Love - 'Urban Outfitters" Store




Καλημέρα σε όλους!
Μια καινούργια στήλη προστίθεται από σήμερα στο blog μου.

"Places I Love - Μέρη που αγαπώ"

Μια στήλη που θα περιλαμβάνει αξιοθέατα, εστιατόρια, μαγαζιά, ιδιαίτερα σημεία της κάθε πόλης... ή οποιοδήποτε άλλο μέρος κάνει 'κλικ' στην αισθητική μου.



Και για να την εγκαινιάσω διάλεξα ένα από τα αγαπημένα μου stores εδώ στο Άμστερνταμ!
Αποτελεί ένα πολύ ιδιαίτερο μαγαζί, που σε προδιαθέτει να το επισκεφτείς ακόμα κι αν δεν χρειάζεται
να αγοράσεις κάτι συγκεκριμένο. Έτσι, μόνο για την ατμόσφαιρα.

Places I Love #1 'Urban Outfitters'

Στο Urban Outfitters μπορείς να βρεις ρούχα, παπούτσια, βιβλία, αξεσουάρ, δίσκους βινυλίου, είδη για το σπίτι.
Το στυλ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από Bohemian & Vintage εώς Kitch!
Η διακόσμηση φοβερή, οι υπάλληλοι (τουλάχιστον εδώ στο Άμστερνταμ) φιλικοί και κάπως φευγάτοι.


Παρότι καθόλου φαν του βινυλίου, πάντα θα μπω στο αντίστοιχο section,
είπαμε μόνο και μόνο για την ατμόσφαιρα!

Τα βιβλία που μπορείς να βρεις είναι όλα ιδιαίτερα.

Η εταιρεία είναι Αμερικάνικη, με τα κεντρικά της γραφεία βρίσκονται στη Φιλαδέλφεια.
Ξεκίνησε από το 1970 και το 1976 άλλαξε επωνυμία.
Αρκετές φορές "μπλέχτηκε" σε διαμάχες για κάποια από τα προϊόντα της, όπως ένα t-shirt με το μήνυμα "Everyone Loves a Jewish Girl" ή ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε- 'παρωδία' της Μονόπολης- το λεγόμενο 'Ghettopoly', το οποίο θεωρήθηκε καθαρά ρατσιστικό.

Πάντως, παρ' όλη την εκκεντρικότητα του, το συγκεκριμένο μαγαζί μου αρέσει τρο-με-ρά!
 Σας φιλώ! Καλή εβδομάδα σε όλους :)

 photo sig1.png

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Yesterday you said tomorrow...



Καλημέρα,
Για σήμερα σου έχω μια άσκηση!
Απλή, απλούστατη...

Κάθησε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σου.
Κλείσε τα μάτια.
Πάρε μια βαθιά ανάσα και κράτησέ την για λίγο.
Προσπάθησε για ένα λεπτό να μην σκεφτείς τίποτα.
Και μετά ταξίδεψε στο χρόνο.
Προς τα μπροστά. Ποτέ προς τα πίσω.
Και φτάσε πέρα, είκοσι χρόνια μετά.
Φαντάσου τον εαυτό σου, είκοσι χρόνια μεγαλύτερο να κάθεται σε αυτήν την ίδια πολυθρόνα.
Και προσπάθησε να μαντέψεις τι θα έλεγες στον σημερινό εαυτό σου.
Μια συμβουλή, μια προτροπή...
Να πάψεις να αγχώνεσαι και να στεναχωριέσαι τόσο πολύ με μικροπράγματα; να γελάς πιο πολύ; να δουλεύεις λιγότερο; να τολμήσεις επιτέλους να πραγματοποιήσεις εκείνο το όνειρο που έμεινε για χρόνια στο συρτάρι του μυαλού;
Και μετά άνοιξε τα μάτια...
Ξέρεις κάτι; Είσαι τυχερός... είσαι ξανά είκοσι χρόνια πιο νέος, ζήσε, τόλμα, κάνε αυτό που ονειρεύεσαι...
Και σε είκοσι χρόνια, κάτσε πάλι σε αυτήν την πολυθρόνα.
Με ανοιχτά τα μάτια αυτή τη φορά.
Και με ένα γλυκό χαμόγελο, για τον χρόνο που δεν άφησες να χαθεί, για το όνειρο που έγινε αλήθεια.
Σταμάτα τα σχέδια, η ζωή είναι ΤΩΡΑ!

(Εϊ, ψιτ, ...Γεωργία, σε σένανε μιλάω...)


*Πηγή φωτογραφίας 1
*Πηγή φωτογραφίας 2

 photo sig1.png

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Βιβλίο - Η Ντανιέλα λέει ΟΧΙ!

Τη συγγραφέα Ρένα Ρώσση-Ζαϊρη τη ''γνώρισα'' μέσα από τα λατρεμένα μυθιστορήματα της.
Τα τελευταία χρόνια όμως, όντας μαμά και αναζητώντας πλέον και βιβλία για παιδιά, ανακάλυψα ότι έχει γράψει και πολλά παιδικά!

Το συγκεκριμένο βιβλίο που σας προτείνω, "Η Ντανιέλα λέει όχι", είναι ένα εξαιρετικό παραμύθι που απευθύνεται σε κορίτσια ηλικίας 5-6 ετών, και το αγόρασα το καλοκαίρι για την ανιψιά μου.

Μέσα από τις σελίδες του, τα μικρά κορίτσια "μαθαίνουν" με έναν ανάλαφρο τρόπο πως το σώμα τους τους ανήκει, και πως αν οποιοσδήποτε τους κάνει να νιώθουν περίεργα ή άσχημα, είναι δικαίωμά τους να το δηλώσουν χωρίς να φοβούνται!


Λίγα λόγια για το βιβλίο:

' Η Ντανιέλα αγαπάει πολύ το θείο Κανέλο, τον αδελφό της μαμάς της. Μια μέρα όμως ζωγραφίζει κόκκινες βούλες στο πρόσωπό της και λέει σε όλους πως έχει ιλαρά. Δε θέλει να δει το θείο της γιατί τη γαργαλάει. Και στην Ντανιέλα δεν αρέσει καθόλου το γαργαλητό. Μέχρι που μαθαίνει πως το σώμα της είναι δικό της και πως, αν δε θέλει, κανένας δεν μπορεί να το αγγίξει. '



Εκδόσεις Ψυχογιός
Σειρά : Φραουλίτσα (5-6 ετών)
Ημ. Έκδοσης : 25/01/2010
Σελίδες : 56
Ηλικία : 5-6
Εικονογράφος : ΣΠΥΡΟΣ ΓΟΥΣΗΣ




 photo sig1.png

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

Λίγο πριν γίνω μια μαμά στα ξένα...

Γραμμένο από την Ελένη (την αδερφούλα μου!), λίγες μέρες πριν φύγει για τα ξένα.



'Πώς νιώθεις'; με ρωτούν όσοι με συναντούν το τελευταίο διάστημα.
Και τις περισσότερες φορές απαντώ ¨δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα…¨
Και μετά πάλι μόνη μου σκέφτομαι τι άλλο πρέπει να γίνει για να το καταλάβεις…

Ο τελευταίος χρόνος ήταν πραγματικά πολύ δύσκολος, μόνη με τα παιδιά κ τα άπειρα προβλήματα της εφηβείας, πραγματικά πολλές ώρες στο τηλέφωνο με την κλασσική ερώτηση ¨άλλα νέα;¨(τι συγκλονιστικό μπορεί να έχει συμβεί από χθες;), ατέλειωτες ώρες διάβασμα γερμανικών (ελπίζοντας να πάμε όσο το δυνατόν πιο έτοιμοι), κατατακτήριες εξετάσεις των παιδιών στο γερμανικό σχολείο, ξεσκαρτάρισμα ενός νοικοκυριού 15 ετών (πόσα σερβίτσια  τσαγιού μπορεί να έχει ένα σπίτι…), πακετάρισμα, ανεύρεση σπιτιού (που δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα  στο Βερολίνο…)!!!
Και τώρα…3 μέρες πριν φύγω με ένα εισιτήριο στο χέρι που αυτή την φορά όμως δεν έχει επιστροφή…(το συναίσθημα περίεργο και μεταξύ μας …κάπως τρομακτικό!)
Και αν και το έργο το έχω δει ήδη 2 φορές (αφού και οι 2 οι αδελφές μου ζουν μόνιμα στο εξωτερικό) τώρα είναι διαφορετικά…τώρα είμαι ΕΓΩ!! και είναι πολύ πιο δύσκολο από ότι μέχρι τώρα πίστευα!

Και να σας πω και κάτι νευριάζω με όλους αυτούς γύρω μου που μου λένε ότι είμαι τυχερή γιατί εδώ όλα είναι σκατά…και που νομίζουν ότι η ζωή μου εκεί θα είναι όπως το 5νθήμερο ταξίδι που πήγαν αυτοί κάποτε…
Κανείς δεν σκέφτεται τις δυσκολίες…
Πώς είναι στα 41 χρόνια σου να μην μπορείς να είσαι εσύ αφού λόγω της μετάφρασης κάποια πράγματα δεν θα ειπωθούν ποτέ…
Πώς είναι πριν πας στον γιατρό να έχεις ψάξει στο google όλες τις άγνωστες λέξεις...
Πώς είναι να αφήνεις οικογένεια και φίλους…
Πώς θα σταθείς στα παιδιά σου όταν και για σένα όλα είναι καινούργια…αλλά πρέπει να δείχνεις τόσο ΣΙΓΟΥΡΗ!!!
Και τόσα αλλά που σκέφτομαι και ακόμα περισσότερα που δεν έχω σκεφτεί ακόμα…
Άρα η απάντηση όταν με ρωτούν πως νοιώθω δεν είναι αυτή που μέχρι τώρα έδινα, αλλά το ότι ελπίζω να μας έρθουν όλα όχι αναγκαστικά εύκολα, απλά ..όχι πολύ δύσκολα!!!


*Πηγή φωτογραφίας 

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

Νάπολη, Άμστερνταμ ή Βερολίνο


''Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο...''
ΣΤΟΟΟΠ!
Αγαπητές "Τρύπες", καλά τα πήγατε, αλλά για ξαναπροσπαθήστε μια φορά ακόμα...
 "Νάπολη, Άμστερνταμ ή Βερολίνο..."
Τώρα μάλιστα, το 'χουμε...3 στα 3!

 Ήταν κάποτε μια οικογένεια πολύ αγαπημένη.
Με τρία μικρά κοριτσάκια. Που μεγάλωσαν. Και μια μέρα, μία-μία, άρχισαν να παίρνουν τα αεροπλάνα και να φεύγουν μακριά...
Και έτσι η αγαπημένη οικογένεια χωρίστηκε...
Η μεγαλύτερη αγάπησε έναν Ιταλό και έφυγε στη Νάπολη πριν 11 χρόνια.
Η μικρότερη (c'est moi) αγάπησε Έλληνα μεν, Ολλανδο-κάτοικο δε, και έφυγε πριν 4 χρόνια κι εκείνη.
Και πριν λίγες μέρες η μεσαία, μαζί με όλη της την οικογένεια, μπήκε σε ένα αεροπλάνο που τους πήγε στο Βερολίνο. Για πάντα.
Και πίσω μείνανε δύο γονείς να περιμένουν πλέον τις γιορτές και τις διακοπές για να δουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Και κάπως έτσι τελειώνει η μικρή μας ιστορία...

Συναισθήματα πολλά.
Τρελές τύψεις για τους γονείς μας, στεναχώρια γιατί πλέον για να βρεθούμε όλοι μαζί χρειαζόμαστε στρατηγικό σχεδιασμό, αγωνία για την αδερφούλα μου, αλλά και χαρά... για την καινούργια ζωή που ανοίγεται μπροστά της. Για όλα τα όμορφα που θα ζήσει σε μια χώρα που σου δίνει ευκαιρίες και δεν είναι σαν τη δική μας (την κακιά).

Αγαπημένη μου αδερφή, σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, αυτό το νέο κεφάλαιο της ζωής σου να σου φέρει μόνο καλά. Σε σένα, τον άντρα σου και τα παιδιά σας.
Να ξέρεις πως θα βρεις μπροστά σου πολλές δυσκολίες, πως θα κλάψεις μερικά βράδια στο μαξιλάρι σου, πως θα θες συχνά να τα παρατήσεις όλα και να γυρίσεις πίσω. Να θυμάσαι όμως ότι η ζωή είναι για τους τολμηρούς. Κι εμείς δε μασάμε. ¨Να μη φοβάστε τίποτα¨ δε μας έλεγε πάντα ο μπαμπάς;
Είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις μια χαρά.. και μην ξεχνάς ότι είμαστε όλοι απλά ένα τηλέφωνο ή μια πτήση μακριά.
Καλή αρχή & καλή τύχη. Σε αγαπάω πολύ.

 photo sig1.png

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Καλοκαιριάζοντας...

Ο ήλιος καίει "ελληνικά", η θάλασσα επιτέλους είναι γαλάζια, τα τζιτζίκια ξεσαλώνουν στο τραγούδι,
κι εγώ κουνάω με τέμπο το καλαμάκι του φραπέ μου, ξορκίζοντας σε κάθε του στροφή όλες τις δυσκολίες του χειμώνα.

Καμιά φορά νομίζω πως το καλοκαίρι είναι το δώρο του Θεού, 
η επιβράβευση ότι τα καταφέραμε για άλλη μια χρονιά.

Κι αφού περάσαμε οικογενειακά πέντε όμορφες μέρες στα εξωτικά Σύβοτα, 
ο δρόμος μας έφερε όπως πάντα στη λατρεμένη Χαλκιδική.
Ένα μέρος που αγαπώ πολύ, όχι μόνο γιατί εδώ πέρασα όλα τα καλοκαίρια μου από τότε που με θυμάμαι, αλλά γιατί πλέον αποτελεί τον μοναδικό προορισμό που μπορώ να ζω και πάλι παρέα με τις αδερφές μου & τα παιδιά μας.

Σύβοτα 2014
Ραντεβού και πάλι σε ένα μήνα αγαπημένες μου, με την επιστροφή στη βάση μας.
Σας φιλώ!!

 photo sig1.png

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

"My mother is a foreigner, but not to me"

Δεν είχα ιδέα ότι η Τζούλιαν Μουρ έγραψε βιβλίο, και μάλιστα παιδικό!
Το διάβασα πριν λίγες μέρες σε ένα αμερικάνικο blog που παρακολουθώ.

Έτσι, περνώντας τις προάλλες από ένα American Bookstore εδώ κοντά,
μπήκα για να το αναζητήσω.

Μόλις γύρισα σπίτι το διάβασα αμέσως!
Μέσα στις σελίδες του η "μαμά στα ξένα" ντύνεται διαφορετικά, φέρεται διαφορετικά και χρησιμοποιεί συχνά περίεργες λέξεις! Καμιά φορά τα παιδάκια με "ξένες" μαμάδες ντρέπονται λιγάκι. Παρόλα αυτά όλες οι μαμάδες, κατά ένα περίεργο τρόπο, είναι ίδιες σε όλον τον κόσμο!

Αφού το τελείωσα και βρήκε τη θέση του στη βιβλιοθήκη του σαλονιού,
μου μπήκε η ιδέα για ένα μικρό διαγωνισμό!!

Τι λέτε; Θέλετε να το αποκτήσετε;!


Αν ναι, για να πάρετε μέρος, θα πρέπει:

1. Να είστε μαμά που μένει στο εξωτερικό.
2. Να αφήσετε ένα σχόλιο κάτω από αυτό το άρθρο (ΜΗΝ ξεχάσετε να αναφέρετε το πλήρες όνομά σας & τη χώρα όπου ζείτε).
3. Να κάνετε "like" στη σελίδα μου στο facebook ΕΔΩ

Ο διαγωνισμός θα διαρκέσει έως την Κυριακή 29 Ιουνίου, στις 12 το μεσημέρι.

Καλή επιτυχία 'μαμαδούλες στα ξένα'!!! Σας φιλώ!!

*Πηγή φωτογραφίας

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

DIY Μαγικό ραβδί για κορίτσια

Η Νικολίνα μου περνάει τελευταία τη φάση "είμαι πριγκίπισσο-νεράιδα"!
Όλη μέρα κυκλοφορεί στο σπίτι με φορέματα και φτερά...
Έλειπε όμως από τη συλλογή μας ένα μαγικό ραβδί, κι έτσι αποφάσισα να το φτιάξω μόνη μου.



Χρειάστηκα:
  • Τσόχα (2 διαφορετικά χρώματα)               
  • 2 κουμπιά (διαφορετικά μεγέθη)
  • Ψαλίδι
  • Βελόνα & κλωστή
  • Πλαστικό ραβδάκι (εγώ χρησιμοποίησα τη βάση από ένα διαφημιστικό μπαλόνι που μας είχαν χαρίσει στο δρόμο)


Παρακάτω, μπορείτε να δείτε πως ακριβώς το έφτιαξα βήμα-βήμα.
Είναι πολύ απλό & δεν χρειάζεται να ''πιάνουν'' τα χέρια σας.
Και τα κορίτσια σας θα το χαρούν πολύ!
Η Νικόλ κατενθουσιάστηκε και από τότε έρχεται συνέχεια κοντά μου,
κουνάει το ραβδί της και λέει "γκλινκ, γκλινκ".
Μάλλον προσπαθεί να με μεταμορφώσει σε βάτραχο για να ησυχάσει :) :))

Και... έτοιμο!!
Αν έχετε και μερικές λεπτές κορδέλες στο σπίτι, δέστε και μερικά φιογκάκια γύρω του για να δείχνει πιο εντυπωσιακό!
Εύχομαι να το ευχαριστηθούν τα νεραϊδάκια σας :)

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Second Hand !

Ένα από τα πράγματα για τα οποία έχω αναθεωρήσει τις απόψεις μου ζώντας στο εξωτερικό,
είναι τα μεταχειρισμένα αντικείμενα.
Είτε αυτά είναι ρούχα, είτε διακοσμητικά, είτε παιχνίδια.

Στην Ελλάδα δεν το έχουμε καθόλου στο σύστημά μας νομίζω, ή τουλάχιστον δεν το είχα εγώ!
Εδώ όμως επικρατεί πολύ αυτή η τάση και μου αρέσει!

Καταρχήν γιατί μπορείς να πουλήσεις κι εσύ πράγματα που δεν χρειάζεσαι πλέον ή απλά γιατί τα βαρέθηκες.
Κι έτσι και κάποιος άλλος τα χαίρεται, αλλά κι εσύ παίρνεις πίσω κάποια από τα λεφτά που ξόδεψες
για να τα πρωτο-αποκτήσεις.

Μοναδικός μου όρος, να πλένονται! (καθότι ολίγον σιχασιάρα...)

Τις προάλλες λοιπόν ξετρύπωσα σε ένα παιδικό παζάρι ένα υπέροχο, πορσελάνινο παιδικό σετ τσαγιού.
Η Νικόλ ενθουσιάστηκε, αλλά εγώ νομίζω ενθουσιάστηκα περισσότερο :)
(Άλλωστε νομίζω το έχετε καταλάβει... τρελαίνομαι για οτιδήποτε πουά!! χεχε)



Και το πιο ωραίο; Μας κόστισε μόνο 2 ευρώ! Τέλειο;!

 photo sig1.png

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Αλμυρό Κέικ

 Υλικά που θα χρειαστούμε:

  • 2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
  • 1 κούπα σπορέλαιο
  • 1 κούπα γιαούρτι
  • 3 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
  • 2 κούπες τυριά (φέτα, τύπου regato κτλ)
  • 1 κούπα αλλαντικά (τύπου Ουγγαρίας, μπέικον κτλ)
  • 3 αυγά
  • πιπέρι

Πώς το φτιάχνουμε:

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 170' C.
Βάζουμε όλα τα υλικά μας - εκτός από τα ασπράδια των αυγών- σε ένα μεγάλο μπολ και ανακατεύουμε καλά.
Χτυπάμε τα ασπράδια σε σφιχτή μαρέγκα.
Τα ρίχνουμε στο μείγμα των υλικών και ανακατεύουμε ελαφρά.
Βουτυρώνουμε & αλευρώνουμε τη φόρμα μας, γεμίζουμε με το μείγμα μας & ψήνουμε για 30-40 λεπτά στους 170'C.

Tip: Όσο πιο πικάντικα είναι τα τυριά & τα αλλαντικά που θα χρησιμοποιήσουμε, τόσο πιο έντονη η γεύση του κέικ μας!


*Πηγή φωτογραφίας
 photo sig1.png

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Χρόνια Πολλά μαμά... Σ' αγαπώ...


Η γιορτή της μητέρας σήμερα.
Και παρόλο που γιορτάζω κι εγώ σήμερα, το σημερινό μου post είναι αφιερωμένο στη δική μου μαμά...

Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, έφτασε ένα γράμμα της.
Της είχα ζητήσει να γράψει κάτι για το blog μου, ένα αρθράκι από την πλευρά της μαμάς που η κόρη της φεύγει στα ξένα.
Παρόλο που το γράμμα της προοριζόταν για ''εσάς'' δηλαδή, ήταν τόσο γλυκά γραμμένο, τόσο "δικό" μας, που νιώθω ότι θα χαθεί κάτι από το νόημά του αν το δημοσιεύσω. 

Για αυτό το κρατάω για μένα. Να με συγχωρέσετε :)

Αν πάντως θα έπρεπε μέσα σε λίγες λέξεις να περιγράψω το περιεχόμενό του,
αυτές θα ήταν "Σ' αγαπώ", "Μου λείπεις", "Χαίρομαι που ζεις καλά εκεί"...
Θα σας μεταφέρω εδώ μόνο τις τελευταίες γραμμές από το γράμμα, κάποιους στίχους της Μαρίας Πολυδούρη, όπως μου τους έγραψε η μαμά μου για να τους έχω πάντα στο μυαλό...

"Να ζήσετε τη ζωή σας με τρέλα, να ζήσετε παράλογα, να σκοτώσετε τη λογική που είναι ο φονιάς της χαράς & της ζωής, να τολμήσετε να κάνετε τα δύσκολα, τα μεγάλα, τα σημαντικά, να ακολουθήσετε τα δύσβατα μονοπάτια, να αφήσετε να θρονιαστεί στην καρδιά σας για πάντα η άνοιξη και το χαμόγελο στα χείλη, να κάνετε τον πόνο χαρά, την κάθε στιγμή τραγούδι..."

Σε αγαπώ μαμά...
Και σε ευχαριστώ γιατί εδώ και 35 χρόνια ήσουν πάντα εκεί.
Σε ευχαριστώ για όλες τις πάνες που μου άλλαξες, για όλα τα φαγητά που μου μαγείρεψες, για όλες τις νύχτες που κάθησες δίπλα μου επειδή ήμουν άρρωστη, για τη χαρά που έβλεπα πάντα στα μάτια σου όταν κατάφερνα κάτι, για τις φορές που με μάλωσες γιατί ξέρω ότι το έκανες από αγωνία, για την ενθάρρυνσή σου όταν αποτύγχανα ή έχανα την εμπιστοσύνη μου σε μένα & τη ζωή, για όλα τα δάκρυα που μου σκούπισες και όλα τα φιλιά που μου έδωσες, για την βοήθειά σου όσο ήμουν έγκυος και το ότι πήρες το πρώτο αεροπλάνο να έρθεις κοντά μου, για την αγάπη που δείχνεις στη Νικόλ, για τους καφέδες που ήπιαμε όλα αυτά τα χρόνια καθισμένες στον μπλε καναπέ, για τα καθημερινά τηλέφωνα από τότε που έφυγα, για τα δέματα γεμάτα περιοδικά, παιχνιδάκια, τραχανά και πολλή αγάπη, γιατί μόνο εσύ με ξέρεις όσο κανείς, γιατί μου λείπεις...
Χρόνια Πολλά μαμά...

*Πηγή φωτογραφίας

 photo sig1.png

Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Μωρο-μαμάδες στα ξένα...

Αφιερωμένο στην Μ.

Το να μεγαλώσεις ένα παιδάκι- όλες πλέον ξέρουμε ότι -δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Και ο βαθμός δυσκολίας κυμαίνεται ανάλογα με τις συνθήκες γύρω σου.
Το σημερινό ποστ αφορά όλες τις μωρομανούλες στα ξένα.
Ή πιο σωστά, τις φρέσκες στο εξωτερικό μαμάδες με μικρά μωρά.
Και ακόμα πιο σωστά, εκείνες που μένουν στο σπίτι με τα μικρά τους.
Μια πολύ συγκεκριμένη κατηγορία δηλαδή...

Όποια δεν έχει ζήσει το να είσαι φρέσκια σε μια ξένη χώρα και να έχεις ένα βρεφάκι, απλά δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς όσα θα πω...

Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω τον πρώτο 1,5 χρόνο της κοινής μας ζωής με τη Νικόλ στην Ολλανδία, οι καταλληλότερες λέξεις (πέρα από τη χαρά) θα ήταν άγχος & μοναξιά.

Άγχος γιατί έχεις γίνει ξαφνικά μαμά, όλα είναι καινούργια και πρέπει μόνη σου να τα βγάλεις πέρα. Αν μάλιστα ο άντρας σου δουλεύει τρελές ώρες (όπως ο δικός μου) τότε απλά την έκατσες αγαπητή μου! Γιατροί, εμβόλια- και τα συναφή -όλα με το google translate ενεργοποιημένο στο κινητό.
Τι μαλακτικό χρησιμοποιείς για τα μωρά, πιο γάλα είναι το αντίστοιχο με αυτό που έδινες στην Ελλάδα, και τι; δεν έχουν πιπίλες με καουτσούκ; 
Και πόσες άπειρες στιγμές που χρειάζεσαι μια συμβουλή για το πως να χειριστείς κάτι καινούργιο που αφορά το μωρό ή μια γλυκιά κουβέντα ότι τα πας μια χαρά... τίποτα...

Μοναξιά. Αχ, μοναξιά! Μια ιδιαίτερη και αλλιώτικη μοναξιά.
Διπλής όψης.
Η πρώτη όψη έχει να κάνει με το ότι είσαι μέσα, κλεισμένη σε ένα σπίτι με ένα μωρό. Που όσο κι αν το αγαπάς θέλεις απλώς κάποιες φορές να τσιρίξεις. Γιατί κουράστηκες όλη μέρα να αλλάζεις πάμπερς και να τραγουδάς το 'αχ, κουνελάκι'. Γιατί βαρέθηκες που για να κάνεις επιτέλους ένα μπάνιο της προκοπής πρέπει να καταστρώσεις σρατηγικό σχέδιο. Γιατί και μια ενήλικη κουβέντα κατά τη διάρκεια της μέρας χρειάζεται που & που... Η άλλη όψη είναι ότι ζεις μόνη σου όλες τις χαρές του παιδιού σου. Το πρώτο χαμόγελο, την πρώτη κρέμα που θα φάει, το πρώτο μπουσούλημα. Δεν μπορείς να τα μοιραστείς πραγματικά με κανέναν, τη μαμά σου/ αδερφή σου/ κολλητή σου. Μόνο με ένα τηλέφωνο ή μέσω skype στην καλύτερη. Αλλά όπως και να το κάνεις δεν είναι εκεί δίπλα σου όσοι αγαπάς.

Για το θέμα της βοήθειας νομίζω ότι δε χρειάζεται καν να σχολιάσω... ΜΗΔΕΝ!
Εκεί αποζητάς νοερά τη μανούλα σου, και σκέφτεσαι πόσο θα την ήθελες εκεί. Για να φτιάξει ένα φαγητό, για να κοιμήσει μια φορά έστω εκείνη το μωρό, για να βγεις ένα βράδυ έξω με τον άντρα σου και να βγάλεις αυτές τις ρημάδες τις πυτζάμες...

Αυτή είναι η πραγματικότητα των πρώτων περίπου 2 χρόνων...
Φυσικά με ατελείωτη χαρά που έχεις δίπλα σου το μωράκι σου, αλλά και με δυσκολία... Μεγάλη!

Και επειδή ο σκοπός αυτού του ποστ δεν είναι να σας νταουνιάσω, αλλά ακριβώς το αντίθετο, θέλω να σας πω εδώ ότι όλο αυτό το σκηνικό κάποτε τελειώνει!
Περίπου στα 2 χρόνια θα έλεγα... Που το παιδάκι σου είναι πια πιο ανεξάρτητο. Που κοιμάται πλέον κανονικά. Που μπορείς να βγεις βόλτα μαζί του χωρίς να κουβαλάς την Άρτα και τα Γιάννενα. Που σου μιλάει κι έχεις πια παρεούλα. Που ξεκινάει παιδικό σταθμό, έστω για λίγες ώρες, κι επιτέλους υπάρχει και λίγος χρόνος για σένα.
Αυτό είναι το κλου του ποστ κυρίες μου... Ξέρω, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ξέρω, ότι κάποιες περνάτε δύσκολα τώρα, αλλά σας υπόσχομαι ότι σε λίγο... σε πολύυυυ λίγο, τελειώνει!

Σας στέλνω σε όλες εσάς μια τεράστια αγκαλιά! Με πολλή υπομονή μέσα :)


 photo sig1.png

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

''Ο τεμπέλης δράκος'' - Μουσική


Πόσα παιδικά cd έχετε εσείς στο σπίτι σας;
Φαντάζομαι η απάντηση είναι: ΠΟΛΛΑ!
Κι εμείς το ίδιο...

Όμως, αυτά που σας προτείνω εδώ είναι εντελώς διαφορετικά!
Εντάξει, δε λέω, και τα cd τύπου 'Mazoo & the Zoo' χρειάζονται (και τα έχουμε & τα ακούμε),
αλλά και λίγη ποιότητα χρειάζεται! (...no offence)

Έχουμε και τα 2 cd του "τεμπέλικου δράκου" και τα λατρεύω.
Ίσως περισσότερο και από τη Νικόλ!
Με παιδικούς στίχους κάπως διαφορετικούς από τους τετριμμένους & υπέροχη μουσική!

Ο συνθέτης τους είναι ο Γιώργος Χατζηπιερής & οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι πολλοί και ευρέως γνωστοί, όπως Μάλαμας, Δεληβοριάς, Πασπαλά, Αρβανιτάκη, Σαββόπουλος κ.α.

Αν δε τα έχετε ακούσει, κάντε το!

Την επίσημη σελίδα του "τεμπέλη δράκου" θα βρείτε εδώ.



 photo sig1.png

Σάββατο 26 Απριλίου 2014

A Wishing Tree - Αλήθεια, εσύ τι θα ευχόσουν;

Χθες στη βόλτα μας στο πάρκο, είδα σε ένα τεράστιο δέντρο, 
κρεμασμένα πολύχρωμα χαρτάκια.


Πλησίασα για να δω καλύτερα και ανακάλυψα ότι είχαν φτιάξει ένα ''δέντρο ευχών''.


Δεν ξέρω ποιος το σκέφτηκε, αλλά η ιδέα μου άρεσε πολύ...


Αλήθεια, αν είχατε μόνο ένα χαρτάκι στη διάθεσή σας, με μόνο μια ευχή... τι θα ευχόσασταν;;


 photo sig1.png

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

'Slow down mummy...'


foto: http://www.goodfon.com

''slow down mummy, there is no need to rush,
slow down mummy, what is all the fuss?
slow down mummy, make yourself a cup of tea.
slow down mummy, come spend some time with me.

slow down mummy, let's pull boots on for a walk,
let's kick at piles of leaves, and smile and laugh and talk.
slow down mummy, you look ever so tired,
come sit and snuggle under the duvet, and rest with me a while.

slow down mummy, those dirty dishes can wait,
slow down mummy, let's have some fun - bake a cake!
slow down mummy, I know you work a lot,
but sometimes mummy, it's nice when you just stop.

sit with us a minute,
and listen to our day,
spend a cherished moment,
because our childhood won't stay!''

~ R. Knight 

Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Δροσερή Σαλάτα με Κινόα!


Υλικά σαλάτας:
1 κούπα κινόα
1 μεγάλο μήλο (τύπου granny smith) κομμένο σε μικρούς κύβους
1/2 κούπα κόκκινα σταφύλια 
1/4 κούπας σέλερι κομμένο σε μικρούς κύβους
1/4 κούπας ψημένα καρύδια

Υλικά ντρέσινγκ: 
1 κρόκο αυγού σε θερμοκρασία δωματίου
1 κ.σ. χυμό λεμονιού
1 κ.σ. μηλόξυδο
λίγο αλάτι
1 κ.σ. μουστάρδα Dijon
1/4 κούπας λάδι
Βάζουμε στο μίξερ τον κρόκο, το αλάτι, το χυμό λεμονιού, τη μουστάρδα και το μηλόξυδο. Τα αναμειγνύουμε. Ρίχνουμε το λάδι και ανακατεύουμε πάλι σε χαμηλή ένταση. Αν θέλουμε μια πιο γλυκιά γεύση μπορούμε να προσθέσουμε και μια κ.σ. ζάχαρη (ή και περισσότερο).

Πώς τη φτιάχνουμε:
Βράζουμε την κινόα σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας και την αφήνουμε να κρυώσει.
Σε ένα μεγάλο μπολ προσθέτουμε την (κρύα πλέον) κινόα, το μήλο, τα σταφύλια, το σέλερι και τα καρύδια. Αφού ανακατέψουμε καλά τα υλικά μεταξύ τους, περιχύνουμε τη σαλάτα με το ντρεσινγκ. 

Tip: Η ποσότητα του ντρέσινγκ ίσως είναι αρκετή (ανάλογα με τα γευστικά μας γούστα), γι'αυτό το προσθέτουμε σιγά-σιγά και ίσως να μας περισσέψει λιγάκι.

Σερβίρουμε άμεσα. Σε περίπτωση που θέλουμε να ετοιμάσουμε νωρίτερα τη σαλάτα μας, αναμειγνύουμε την κινόα, το σέλερι και το ντρέσινγκ, αλλά προσθέτουμε τα σταφύλια, τα καρύδια και το μήλο την τελευταία στιγμή.

ΣΗΜ: Καθότι περιέχει ωμό κρόκο, οι εγκυούλες και οι θηλάζουσες μακριά!! Για την ώρα ;)


*Πηγή: theglamoroushousewife.com

Τρίτη 15 Απριλίου 2014

DIY - Πολύχρωμο στεφάνι!

Η άνοιξη ήρθε και το σπίτι μας χρειάζεται επειγόντως λίγο χρώμα!
Αποφάσισα, λοιπόν, να φτιάξω ένα πολύχρωμο στεφάνι για το δωμάτιο της Νικόλ.
Πώς σας φαίνεται;


Και είναι πανεύκολο να το φτιάξετε!
Παίρνετε ένα στεφανάκι λεπτό (εγώ έτυχε να έχω ένα σιδερένιο),
και κόβετε σε λωρίδες κορδέλες, υφάσματα και ότι άλλο παρόμοιο έχει ξεμείνει στα συρτάρια σας.
Και στη συνέχεια κάνετε μονούς κόμπους γύρω από το στεφάνι σας.
Στο τέλος χρησιμοποιείτε μια κορδέλα ή ένα λεπτό σκοινί για να το κρεμάσετε!

Όσο πιο μεγάλο στεφάνι, τόσο περισσότερα υλικά θα χρειαστείτε για να φαίνεται "γεμάτο", όμως θα είναι και πολύ πιο εντυπωσιακό!
Οπότε αξίζει ο κόπος!
Εγώ έφτιαξα ένα μικρούλι, αλλά μου άρεσε τόσο που μπαίνει στη μελλοντική λίστα μου κι ένα μεγαλύτερο!



 photo sig1.png

Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Ένα γράμμα, Μια ιστορία


Πριν λίγο καιρό ανακάλυψα στο YouTube μια εκπαιδευτική σειρά κινουμένων σχεδίων,
 η οποία έχει σαν στόχο την εκμάθηση της ελληνικής αλφαβήτου.
Το παιδί μαθαίνει τα γράμματα και τους ήχους της γλώσσας μέσα από 24 χιουμοριστικές
& (κάπως!) σουρεαλιστικές ιστορίες.

Για όσες από μας θέλουμε τα παιδάκια μας να μιλάνε καλά ελληνικά & να εξοικειωθούν νωρίς με τη γλώσσα μας, πιστεύω ότι τα συγκεκριμένα βιντεάκια μπορούν να βοηθήσουν πολύ!
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να τα βρω όλα, αλλά τα περισσότερα σας τα παραθέτω εδώ!
Πατώντας πάνω στο όνομα της κάθε ιστορίας, μπορείτε να πάτε αυτόματα στο αντίστοιχο βιντεάκι του youtube. 

Οι 24 ιστορίες είναι:
Α - Η αχτένιστη αγελάδα
Β- Ο βιολιστής βάτραχος
Γ- Ο γουρλομάτης γάιδαρος
Δ- Ο δακρυσμένος δράκος
Ε- Ο ερωτευμένος ελέφαντας
Ζ- Το ζηλιάρικο ζουζούνι
Η- Ο ηλιοψημένος ηθοποιός
Θ- Ο θαλασσοδαρμένος θαλασσόλυκος
Ι- Ο ιπτάμενος ιπποπόταμος
Κ- Οι κοκκαλιάρες καραμέλες
Λ- Το λαχανιασμένο λεωφορείο
Μ- Η μικρή μαϊμού
Ν- Η ντροπαλή ντομάτα
Ξ- Ο ξυλομύτης ξιφίας
Ο- Ο ονειροπαρμένος ορειβάτης
Π- Η πολυλογού παντόφλα
Ρ- Το ρομαντικό ρομπότ
Σ- Ο σκανδαλιάρης σκαντζόχοιρος
Τ- Το τρομερό ταμπούρλο
Υ- Ο υπέροχος υπναράς
Φ- Οι φιλενάδες φώκιες
Χ- Η χαδιάρα χελώνα
Ψ- Η ψηλοτάκουνη ψιψίνα
Ω- Το ωραίο ωρολόγιο

Μπορείτε να βρείτε τη σελίδα της συγγραφέως, Σοφίας Μαντουβάλου, εδώ.
Εκεί μπορείτε να αναζητήσετε και τα αντίστοιχα e-books.

Καλό μάθημα!! :)

Ένα γράμμα μια ιστορία: 24 έμμετρα παραμύθια.
Συγγραφέας: Σοφία Μαντουβάλου
Εικονογράφηση: Αρίσταρχος Παπαδανιήλ
Εκδόσεις Syllipsis / e-book, Αθήνα, Μάιος 2013

 photo sig1.png

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Nutella Cappuccino!!



Nutella Cappuccino
για 2 άτομα

2 κούπες γάλα
1/2 κούπα Nutella
1/2 κ.σ. σκόνη espresso (ή περισσότερο αν το θέλετε πιο δυνατό!)

  • Βάζουμε το γάλα σε ένα κατσαρολάκι και το αφήνουμε να ζεσταθεί αρκετά σε σιγανή φωτιά. Στη συνέχεια κατεβάζουμε το κατσαρολάκι από τη φωτιά.
  • Ρίχνουμε το γάλα στο μπλέντερ και προσθέτουμε και τα υπόλοιπα υλικά, δηλαδή τη Nutella και τη σκόνη espresso.
  • Χτυπάμε τα υλικά μας σε μέτρια ένταση μέχρι να αναμειχθούν καλά, περίπου για 15 δευτερόλεπτα.
  • Γεμίζουμε τις κούπες ή τα ποτήρια μας ως τη μέση με το ζεστό μας μείγμα, αφήνοντας λίγο στο μπλέντερ.
  • Χτυπάμε το υπόλοιπο μείγμα σε πολύ δυνατή ένταση ώστε να γίνει αφρώδες, και στη συνέχεια το προσθέτουμε με κουτάλι στις κούπες ή τα ποτήρια μας.
Αν θέλετε μια πιο εντυπωσιακή εμφάνιση μπορείτε να προσθέσετε λίγη πούδρα κακάο στην επιφάνεια :)

Και μετά... χαλαρώνουμε & απολαμβάνουμε... ΤΕΛΕΙΟ!!


*Πηγή: www.alyssaandcarla.com

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Βιβλίο - ''Πειθαρχία χωρίς ξύλο και φωνές''


Ένα βιβλίο από δύο Αμερικανούς συγγραφείς, τον Jerry L. Wyckoff και την Barbara C. Unell, υπόσχεται να μας βοηθήσει να πειθαρχούμε τα παιδιά μας χωρίς να καταφεύγουμε σε φωνές, ή ακόμα χειρότερα, σε ξύλο.

Καλύπτει πάρα πολλά διαφορετικά προβλήματα που προκύπτουν κάθε μέρα, ακόμα και στην καλύτερη οικογένεια!!

Δεν θέλει να φάει; Λέει ψέματα; Δεν θέλει να καθίσει στο καρεκλάκι αυτοκινήτου; Έχει επιθετική συμπεριφορά; Καταστρέφει πράγματα; Σηκώνεται από το κρεβάτι του τη νύχτα;

Αυτό το βιβλίο πραγματικά μου άρεσε πολύ!
Είναι από τα βιβλία που δεν χρειάζεται αναγκαστικά να το διαβάσεις όλο μονομιάς.
Ψάχνεις στα περιεχόμενα και αναζητάς το πρόβλημα που σε απασχολεί και ανατρέχεις ανάλογα.
Και μέσα σε 3-4 σελίδες έχεις διαβάσει τα γενικά χαρακτηριστικά του προβλήματος, το πώς μπορείς να το εμποδίσεις να εμφανιστεί & (κυρίως) πώς να το λύσεις!
Στο τέλος κάθε ενότητας υπάρχει και μια ιστορία - παράδειγμα.

Στο οπισθόφυλλο θα βρείτε την εξής περιγραφή:
''Το βιβλίο αυτό προσφέρει αποτελεσματικές απαντήσεις στα ερωτήματα που γεννιούνται όταν βρισκόμαστε μπροστά σε παιδιά προσχολική ηλικίας. Ζητήματα όπως η βία, το παιχνίδι με ψεύτικα όπλα, το γιατί το ξύλο και οι φωνές δεν φέρνουν αποτέλεσμα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι διαζευγμένοι γονείς, οι διαφορές ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια, η πρώτη επαφή με το σχολείο, η αντίσταση στις αλλαγές, η συνεσταλμένη συμπεριφορά, η ζήλια και τα ψέματα, η υπερκινητικότητα καθώς και πολλά άλλα ερωτήματα, βρίσκουν εδώ πρακτικές και απλές απαντήσεις.
Οι οδηγίες προς τους γονείς δίνονται με σαφήνεια και λογική, ώστε να τους βοηθήσουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με μιαν αγάπη που ξέρει, παράλληλα, να θέτει όρια. Οι γονείς θα βρουν στο βιβλίο τους τρόπους για να πετύχουν μια διαπαιδαγώγηση που αποσκοπεί στη δημιουργία κλίματος συνεργασίας, αγάπης και ανεκτικότητας.''


Συγγραφείς: Jerry L. Wyckoff, Barbara C. Unell
Μετάφραση: Βασίλης Αθανασιάδης
Επιμέλεια: Γιάννης Τσαούσης
Εκδόσεις: Lector ΕΠΕ, 2004
Σελίδες:159

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Happy New Year!

http://www.happynew-year-2014.com

Καλή χρονιά σε όλους!!!
Με υγεία, υγεία, υγεία! Και χαρά! Και δουλειά! Και φίλους! Και επιτυχίες! Και ότι άλλο λαχταράει ο καθένας μας!! Εύχομαι να περάσατε όλοι σας όμορφα, κι εσείς που βρεθήκατε με τις οικογένειές σας, αλλά κι εσείς που φέτος δεν τα καταφέρατε! Εύχομαι τα παιδάκια σας να χάρηκαν & να γέλασαν πολύ-πολύ!


Σας φιλώ όλους!

υγ. ...δεν πιστεύω να ξεστολίσατε ήδη;!

© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.