Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Παραμύθια & δεύτεροι ρόλοι!

Χθες 'πιάστηκα' αδιάβαστη από την κοράκλα μου!
Γενικώς διαβάζουμε πολλά παραμύθια με τη Νικόλ (συνήθως τα αφήνουμε στην μέση φυσικά...)
Και μέχρι τώρα της διηγούμουν όσα ήθελα από το παραμύθι κι εκείνη απλά άκουγε.
Πλέον όμως άρχισαν οι ερωτήσεις:
-Ατός ποιος είναι; - Ατός που πάει; ...

Και εντάξει, τους βασικούς ήρωες τους θυμάμαι όλους, είτε από τα παιδικά μου χρόνια,
είτε από την επανάληψη που έκανα με τα ανίψια μου.
Αλλά στους δεύτερους ρόλους, το ομολογώ... έχω κάποια κενά!

Διαβάζαμε, λοιπόν, τη Χιονάτη & τους 7 νάνους, κι ενώ μέχρι τώρα εστίαζα στην κακιά μάγισσα, το δηλητηριασμένο μήλο, τον πρίγκιπα που τη φιλάει και ξυπνάει, η Νικολέτα θέλοντας προφανώς να εμβαθύνει περισσότερο στο παραμύθι, δείχνοντάς μου έναν νάνο με ρώτησε: -Ατός ποιος είναι;
Αυτός;! Μα ποιος άλλος, ..ο νάνος! Ο νάνος, μα ποιος νάνος; χεχεχε :)

Είπα, λοιπόν, να ψάξω λιγάκι στο ίντερνετ να θυμηθώ τα ονόματά τους, γιατί ο μόνος που θυμόμουν ήταν ο ''συναχωμένος''!

1. Χαζούλης
2. Ντροπαλός
3. Υπναράς
4. Συναχωμένος
5. Καλόκαρδος
6. Σοφός
7. Γκρινιάρης 

Για να δω πόσες τα ξέρατε; Οι αδιάβαστες να σηκώσουν το χέρι παρακαλώ!! ;)

Και μια που το έριξα στη μελέτη είπα να φρεσκάρω λίγο και τις στρουμφο-γνώσεις μου...
(Το ξέρατε ότι τα στρουμφάκια ήταν 100 συνολικά;;;;)

Να τα ποιο γνωστά από αυτά:
1. Μπαμπαστρούμφ
2. Στρουμφίτα
3. Σπιρτούλης
4. Προκόπης
5. Ξεφτέρης
6. Χαχανούλης
7. Γκρινιάρης
8. Χουζούρης
9. Κοιμήσης 
10. Λιχούδης
11. Σκουντούφλης
12. Μελένιος
13. Ντορεμί
14. Μουσούδης
15. Λουλούκος
16. Μουτζούρης
17. Μπιμπίκος
18. Μπιζέλης 

Καλά, τον Μπιμπίκο & τον Μπιζέλη ούτε που τους ήξερα! 
Φιλάκιααα :)



Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Κι εσένα γιατί είπαμε ότι σε νοιάζει;;;

'Οποτε έρχομαι στην Ελλάδα θυμάμαι πόσο εκνευριστικό είναι να έχουν όλοι άποψη για θέματα που αφορούν το παιδί σου. Κι όταν λέω όλοι, εννοώ ΟΛΟΙ!
Δεν με πειράζει φυσικά μια συμβουλή ή μια σκέψη που προέρχεται από την οικογένειά μου ή από την κολλητή μου, αλλά όταν ο κάθε άσχετος λέει τη γνώμη του, μου ανάβουν τα λαμπάκια!

Σε μια από τις πρωινές μας βόλτες αυτές τις μέρες, μπήκαμε με τη Νικόλ σε ένα αρτοποιείο να αγοράσω κουλουράκια. Μια κυρία που έβγαινε εκείνη την ώρα από το μαγαζί, κοντοστέκεται δίπλα μας, κοιτάει τη Νικόλ και της λέει:
-Μεγάλο κορίτσι και φοράς πιπίλα; (μεγάλο κορίτσι 1,5 χρονών;!; και εν πάση περιπτώσει ΤΙ σε νοιάζει;)
Φυσικά η Νικόλ δεν της έδωσε καμία σημασία και καλά έκανε.
Αλλά η μαμά της Νικόλ αρχίζει και εκνευρίζεται... Παρόλα αυτά κρατιέμαι στο ύψος μου και δε λέω τίποτα. Η κυρία όμως με το μοβ μαλλί γυρίζει προς το μέρος μου και ξαναλέει:
-Μεγάλο παιδί γιατί του φοράτε πιπίλα; (βρε καημός...)
Εγώ με ένα ελαφρώς ξινισμένο ύφος απαντώ:
-Δεν της τη φόρεσα εγώ, τη φόρεσε μόνη της, γιατί είναι ελεύθερος άνθρωπος και κάνει ότι θέλει.
Η κυρία με το μοβ μαλλί βραχυκύκλωσε στιγμιαία με την απάντησή μου, αλλά συνέχισε ακάθεκτη:
- Θα χαλάσουν τα δόντια του, μου λέει.
- Ε, δεν πειράζει έχουμε λεφτά και θα της τα φτιάξουμε!
Τη φαντάζομαι καθώς απομακρυνόταν, να κουνάει το κεφάλι και να σκέφτεται "με τέτοια μάνα τι περιμένεις;" 😋

Σας έχω ξαναπεί πόσο αγενής μπορώ να γίνω όταν νιώθω ότι ο άλλος "χώνεται" χωρίς να έχει το δικαίωμα. Κι αυτό γιατί όταν ήμουν νεο-μανούλα είχα μπει σε μια διαδικασία να απαντώ, να εξηγώ και να δικαιολογούμαι στον κάθε ένα για τις επιλογές μου.
Μέχρι που κάποια στιγμή είπα στον εαυτό μου "μήπως χαλάς τον χρόνο σου"; Μάλλον ναι!
Από τότε δεν ξόδεψα ούτε ένα παραπάνω λεπτό για να εξηγήσω σε κάποιον γιατί διάλεξα να μη δουλεύω, ή γιατί αλέθω ακόμα το φαγητό του μωρού, ή γιατί την κοιμίζω εγώ, ή γιατί φοράει πιπίλα.
Η κάθε μαμά ξέρει τι είναι καλύτερο για το παιδί της και σίγουρα μια συμβουλή δεν είναι ποτέ κακή. Αλλά έχεις σκεφτεί εσύ ξαδέρφη, κουμπάρα, θεία, φίλη της φίλης, γειτόνισσα, κυρία στο σούπερ μάρκετ, ότι εκτός από σένα ένα σωρό άλλοι έχουν και από μια δικιά τους συμβουλή;;
Συγγνώμη αλλά δε θα πάρω!!

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Εγώ & η Νικόλ, στο παιδικό μου δωμάτιο :)

Και ΝΑΙ... φτάσαμε!
Και από τα ατέλειωτα σκουφιά και κασκόλ του χειμώνα, περάσαμε στο ελαφρύ μπουφάν!
Τέλεια- τέλεια- ΤΕΛΕΙΑ!
Είμαι πλέον πεπεισμένη ότι το παιδάκι μου θα πιστεύει πως μπαίνοντας σε αεροπλάνο μπορείς να αλλάξεις -εκτός από χώρα- και εποχή!

Πάντως δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φαίνεται ότι ο ήλιος στην Ελλάδα είναι αλλιώς...
Πως να το πω βρε παιδί μου, σου καίει το δέρμα, το πρόσωπο, την καρδιά με ένα τρόπο διαφορετικό...
Πιο έντονο και πιο γλυκό συγχρόνως!
Είναι πιο 'αληθινός' ο ήλιος εδώ, ή ίσως απλά έτσι τον νιώθω εγώ...
Όπως και να 'χει είμαστε εδώ και αρχίσαμε ήδη να βλέπουμε αγαπημένα πρόσωπα!
Και αυτό έχω σκοπό να κάνω every single day!
Θέλω να χορτάσω από χαμόγελα, από 'καλωσήρθε'ς, από αγκαλιές, από καφέδες με φίλες, από "πως μεγάλωσε η Νικόλ'' από τους συγγενείς μας.
Θέλω να δω όσους αγαπώ και να γεμίσω μπαταρίες. Το έχω ανάγκη.
Και θέλω και η Νικόλ να δει τη μαμά της όπως είναι στον τόπο της. Που ξέρει τα πάντα, που μιλάει τη γλώσσα, που έχει φίλους, οικογένεια. Εμένα όπως είμαι μόνο όταν βρίσκομαι εδώ. Ολόκληρη!

Σας φιλώ όλες, ειδικά τις ξενιτεμένες... Και σας στέλνω μια γλυκιά θεσσαλονικιώτικη καληνύχτα!
© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.