Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019

Οι μαμάδες που μου τη "δίνουν"...

Αν με διαβάζετε χρόνια θα έχετε καταλάβει ότι είμαι πολύ ανοιχτή στη διαφορετικότητα των ανθρώπων γενικά, και κατ' επέκταση και των διαφορετικών μεταξύ μας μαμάδων.

Μου αρέσουν οι μαμάδες που μένουν σπίτι και οι μαμάδες που κάνουν καριέρα.

Μου αρέσουν οι μαμάδες που θηλάζουν και οι μαμάδες που δίνουν φόρμουλα.

Μου αρέσουν οι μαμάδες που είναι παραδοσιακές και οι πιο ροκ μαμάδες.

κ.ο.κ.

Ένα μόνο είδος μαμάς με εκνευρίζει αφάνταστα... Κι αυτές είναι...
Οι μαμάδες που αφήνουν το ποτήρι τους στην άκρη του τραπεζιού.

Είναι εκείνες οι μαμάδες που κάθεστε παρέα γύρω από ένα τραπεζάκι σαλονιού.
Σηκώνουν το ποτήρι τους να πιουν τον καφέ τους/ κρασί τους/ χυμό τους και αμέσως μετά το ακουμπάνε στο χείλος του γκρεμού... ε, του τραπεζιού ήθελα να πω.

Με όλα τα παιδάκια μας να τρέχουν γύρω γύρω χαρούμενα και φυσικά να το παίρνουν σβάρνα στο τέλος...

Δηλαδή αγαπητή, δεν ξέρεις ότι όταν υπάρχουν παιδιά στο χώρο, ανά δύο λεπτά θα έρθουν να πουν ή να δείξουν κάτι στη μαμά τους; Και για να τη φτάσουν θα πρέπει να περάσουν ανάμεσα από το προαναφερθέν τραπεζάκι και τα πόδια των υπολοίπων μαμάδων;
Τι το αφήνεις λοιπόν κουκλίτσα μου το ποτήρι σου στην άκρη; Δεν σου έχει ξανασυμβεί να καθαρίζεις χάλια αντί να πίνεις αραχτή τον καφέ σου; Μη μου πεις... Βάλτο λίγο πιο μέσα. Λίγο πιο κεντρικά στο προαναφερθέν τραπεζάκι...

Κρίμα είμαστε οι υπόλοιπες αντί να παρακολουθούμε τη συζήτηση να παρακολουθούμε το ποτήρι σου. Και μόλις το ακουμπάς ξανά στην άκρη να το βάζουμε με τρόπο λίγο πιο μέσα...  Πλιζ!

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2019

Βιβλίο - Μαθήματα γραμματικής

Κάθε Σάββατο πρωί η Νικόλ δεν χαλαρώνει στο σπίτι, όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας της, αλλά τα περνάει και πάλι στο σχολείο.
Στο ελληνικό σχολείο!

Δεν ξέρω αν εκεί που μένετε έχετε την τύχη να υπάρχει ελληνικό σχολείο, και αν έχετε το χρόνο να πηγαίνετε τα παιδιά σας, αλλά εγώ νιώθω πολύ τυχερή που υπάρχει το Griekse School Athena στο Άμστερνταμ.

Έτσι, μαθαίνει να γράφει & να διαβάζει -πολύ καλύτερα από όσο της είχα μάθει εγώ, συναναστρέφεται άλλα Ελληνάκια, μαθαίνει για τα ήθη, τα έθιμα και την ελληνική κουλτούρα.
Κάθε Σάββατο έρχεται με μια νέα ιστορία να μου διηγηθεί, από τη μυθολογία ή την ιστορία μας. (Μέχρι και γιατί βάζουμε φλουρί στη βασιλόπιτα μου έμαθε φέτος!)

Παρόλα αυτά, η μία μέρα μόνο ενασχόλησης με την γλώσσα θεωρώ ότι είναι ελάχιστη, αν συνυπολογίσεις πόσο δύσκολη είναι η ελληνική γραμματική & δη η ορθογραφία!
Κι επειδή έχω ένα προσωπικό κολληματάκι με την σωστή ορθογραφία, διαβάζουμε και λίγο παραπάνω οι δύο μας, μόλις βρίσκουμε χρόνο.

Σήμερα, λοιπόν, θα σας παρουσιάσω ένα εκπληκτικό βοηθητικό βιβλίο, το οποίο μου χάρισε η αδερφή μου (η οποία έχει επίσης δίγλωσσα παιδιά!)


Έχει κατανοητούς κανόνες & πολλές ασκήσεις, για τις πρώτες δύο τάξεις του δημοτικού.
Είναι πολύ ευχάριστο βιβλίο & ιδιαίτερα καλογραμμένο, και η Νικόλ χαίρεται όταν το διαβάζουμε παρέα!

Αν έχετε χρόνο & διάθεση να γίνεται για λίγο "δασκάλες", σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!!

Εκδόσεις Πατάκη (2008)
Τασούλα Ζαβιτσάνου-Παπαγρηγορίου

photo
 photo sig1.png

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019

masterchef - πώς να περάσεις στην επόμενη φάση!

Το Masterchef μπήκε πριν 3 χρόνια ακριβώς στη ζωή μου!

Ήταν εκείνοι οι καταπληκτικοί πρώτοι μήνες εγκυμοσύνης της Στέλλας, που ήμουν τέζα στο κρεβάτι με αναγούλες. Δεν μπορούσα ούτε να διαβάσω, ούτε να δω τηλεόραση, ούτε να κοιμηθώ, ούτε να φάω... κοινώς ΤΙΠΟΤΑ!

Με το μόνο πράγμα που δεν με έπιανε αναγούλα ήταν το να βλέπω βιντεάκια του Πετρετζίκη στο κινητό μου. Τώρα πως- με τόσα φαγητά να περνάνε μπροστά από τα μάτια μου- ένιωθα καλά... είναι ολίγον περίεργο. Anyway...

Βιντεάκι στο βιντεάκι "έπεσα" πάνω στο Masterchef που είχε κερδίσει. Ξεκίνησα να το βλέπω και για να μην τα πολυλογώ, όσο καιρό ήμουν ξάπλα είδα τους πρώτους δύο κύκλους που είχαν ήδη παιχτεί στην τηλεόραση.

Από κει και πέρα κόλλησα, και έβαλα στο τρυπάκι και τον Δαμιανό - ο οποίος κατά γενική ομολογία είναι εξαιρετικός στη μαγειρική- και από τότε δεν έχουμε χάσει επεισόδιο.

Έτσι λοιπόν, από την προηγούμενη εβδομάδα αρχίσαμε και πάλι να περνάμε τα υπέροχα κρύα ολλανδικά βράδια μας παρέα με το Masterchef. Και τολμώ να πω ότι έχω γίνει πλέον εξπέρ 😅

Φέτος, δεν προλαβαίνω δυστυχώς να σας κοουτσ-άρω για τις οντισιόν, αλλά τα γράφω για τους υποψήφιους του επόμενου κύκλου. Σας θέλω λίγο συγκεντρωμένους, δεν είναι δα και πυρηνική φυσική.

1) Μόλις μπείτε στην αίθουσα της οντισιόν, χαιρετήστε τους & συστηθείτε.

2) Βάλτε γάντια όσο μαγειρεύετε.

3) Αν έχετε μακριά μαλλιά... λαστιχάκι!

4) Δεν επιλέγουμε να φτιάξουμε ζυμαρικά. Έχετε πιθανότητα περίπου 12% να πετύχετε το πόσο al dente τα θέλει ο Ιωαννίδης. Γιατί το κουράζετε;

5) Πιάστε την ξύλινη κουτάλα επιτέλους. Δεν βλέπετε ότι είναι αντικολλητικό το σκεύος;! Ο Κοντιζάς αρχίζει και συφιλιάζεται...

6) Αν δεν βρείτε φρέσκο ψάρι, απλά δεν θα μαγειρέψετε ψάρι.

7) Αν σας ρωτήσουν πόσες φορές έχετε φτιάξει το συγκεκριμένο πιάτο, η σωστή απάντηση είναι 9.

8) Αν στη συνέχεια σας ρωτήσουν γιατί ήρθατε στο Masterchef, η σωστή απάντηση είναι "επειδή η μαγειρική είναι η ζωή μου". Απαντήσεις του τύπου: Για να γίνω γνωστός, για να μάθω από εσάς κτλ αντιστοιχούν στην απάντηση "Παγκόσμια Ειρήνη" των καλλιστείων ομορφιάς. Πλιζ.

Αυτά! Δεν σας έβαλα και δύσκολα, έτσι;!
ΥΓ= Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ψυχολογήσει ακόμα τον Κουτσόπουλο. Επιφυλάσσομαι.


* Κι εκεί στο Masterchef... σας πάω κόντρα σε δοκιμασία με τίτλο "μαγειρεύοντας με ένα δίχρονο κρεμασμένο στο πόδι μου" 😛😘



 photo sig1.png
© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.