Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020

Δροσερή Μους με Αβοκάντο και Μάνγκο


ΥΛΙΚΑ
2 αβοκάντο
2 μάνγκο
1 κουτάκι ζαχαρούχο γάλα
200γρ. κρεμ φρες
χυμός από 1 λεμόνι

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
💚 Καθαρίζουμε και κόβουμε σε κομμάτια τα αβοκάντο & τα μάνγκο.
(Κρατάμε λίγα κομματάκια για να γαρνίρουμε το γλυκό μας στο τέλος).

💚 Τα βάζουμε στο μίξερ και προσθέτουμε το ζαχαρούχο, την κρεμ φρες και το χυμό λεμονιού. Χτυπάμε μέχρι να ομογενοποιηθούν.

💚 Σερβίρουμε σε μπολάκια και βάζουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον 4 ώρες πριν το καταναλώσουμε.

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2020

Πέτα μακριά τις "ταμπέλες"!

Όταν ήμουν γύρω στα 8-9 αποφάσισα πως ήθελα να μάθω μπαλέτο.
Πήγαμε λοιπόν με τη μαμά μου σε μια σχολή μπαλέτου κοντά στο σπίτι μας, κι εκεί μιλήσαμε με μια κυρία, η οποία απεφάνθη πως ήμουν πολύ ψηλή για μπαλέτο.
Θυμάμαι ακόμα πόσο απογοητευμένη ήμουν στον δρόμο πίσω προς το σπίτι.
Προσπαθούσα να διαχειριστώ την πρώτη μου απόρριψη... χωρίς καν να μου δώσουν την ευκαιρία να τους αποδείξω αν μπορώ.

Μεταξύ μας δεν είμαι καθόλου τύπος του μπαλέτου. Και πιστεύω πως αν πήγαινα για ένα χρόνο θα το βαριόμουν και θα το παρατούσα. Παρόλα αυτά δε θα το μάθουμε ποτέ με σιγουριά.

Εχθές ήταν η παρουσίαση στη σχολή χορού που πηγαίνει η Νικόλ streetdance.
Και εκτός από τα τμήματα με τον μοντέρνο χορό, παρακολουθήσαμε και τα τμήματα του μπαλέτου. Σε ένα από αυτά τα τμήματα υπήρχαν 7 κορίτσια. Τα 6 είχαν περίπου το ίδιο ύψος και το 7ο ήταν κατά πολύ ψηλότερό τους. Και ξέρετε κάτι; Χόρεψε καλύτερα από τα υπόλοιπα. Γιατί; Επειδή της δόθηκε η ευκαιρία. Επειδή καμία κυριούλα δεν είπε στη μαμά της ότι είναι πολύ ψηλή για μπαλέτο. Επειδή έκανε αυτό που διάλεξε.

Ένα πράγμα που λατρεύω στην ολλανδική κουλτούρα είναι η εμμονή τους με την ισότητα.
Δεν κατηγοριοποιούν, δεν βάζουν ταμπέλες. Όλοι μπορούν τα πάντα. Ή καλύτερα δικαιούνται τα πάντα. Ίσως τα καταφέρουν, ίσως όχι.
Δεν νιώθεις καμία πίεση. Κανέναν περιορισμό. Αν εγώ, που είμαι 41 χρονών, αποφασίσω αύριο πως θέλω να γίνω πιλότος ή χορεύτρια, δεν θα τους κάνει καμία εντύπωση.

Τι φοβερή ελευθερία είναι αυτό!;


Και για του λόγου το αληθές... ορίστε ένα φυλλάδιο για τα τμήματα μοντέρνου χορού για ηλικίες από 60 χρονών έως 100+. Με το μότο "Μοντέρνος χορός για όλους".
Για πείτε, αν αύριο ο μπαμπάς σας ή η γιαγιά σας, σας πει ότι θέλει να ξεκινήσει μοντέρνο χορό, τι θα σκεφτείτε;...

Καιρός να πετάξουμε μακριά τις ταμπέλες...
Πολύ μακριά... Με όλη μας τη δύναμη...

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2020

Σημάδι Αγάπης #not.

"Σου φέρεται άσχημα επειδή του αρέσεις".

Όταν ήμουν μικρή είχα ακούσει αυτήν την έκφραση πολλές φορές από μεγαλύτερους για να μου εξηγήσουν περίεργες συμπεριφορές αγοριών.
Όχι, ότι έπαθα κάτι. 
Δηλαδή δεν είναι ότι επειδή μου το έλεγαν έγινα ανεκτική σε συμπεριφορές.
Ίσα-ίσα που γενικώς δεν σήκωνα και πολλά. Ούτε ως παιδί, ούτε ως έφηβη, ούτε αργότερα ως ενήλικη. Αν κάποιος δε μου φερόταν καλά, τον έστελνα στη μαμά του. Και δεν μιλάω φυσικά για ξύλο (...εκεί θα τον έστελνα μάλλον στο νοσοκομείο), εννοώ για πιο ήπιες συμπεριφορές, που έδειχναν όμως και πάλι έλλειψη σεβασμού.

Παρόλα αυτά, θεωρώ πολύ λάθος αυτήν τη δήλωση.

Πριν λίγες μέρες η Νικόλ μετά το σχολείο ήταν πολύ αναστατωμένη με κάποιον συμμαθητή της. Γιατί την πειράζει, της δαγκώνει τη σβήστρα, της ζωγραφίζει τα τετράδια κτλ.
Ίσως και να του αρέσει. Και δεν σας κρύβω ότι σκέφτηκα να της το πω.
Όμως κρατήθηκα. Γιατί απλά είναι λάθος. Γιατί και να του αρέσει είναι λάθος ο τρόπος που το εκφράζει. Κι ας είναι μικρός. Δε με αφορά. Αφορά τη δική του μαμά να του μάθει πως να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. 
Εμένα με νοιάζει το τι κάνει. Και αν αυτό που κάνει ενοχλεί την κόρη μου, τότε δουλειά μου είναι να της μάθω πώς να τον διαχειριστεί. Πώς να τον σταματήσει. Και κυρίως να της μάθω να μην την στεναχωρούν τέτοιες χαζές συμπεριφορές. 
Ως εκεί.

Θυμάμαι όταν ήμουν στο δημοτικό, έναν συμμαθητή μου τον Μίλτο.
Που με κυνηγούσε στο διάλειμμα όταν παίζαμε όλοι μαζί. Με κυνηγούσε με όλη του τη δύναμη, μέχρι να μην αντέχω άλλο από το λαχάνιασμα.
Πόσο αφάνταστα μου την έδινε, γιατί με έπιανε και με έβγαζε γρήγορα από το παιχνίδι.
Μια μέρα θυμωμένη τον ρώτησα: "Γιατί κυνηγάς πάντα εμένα;"
Θυμάμαι ακόμα την απάντησή του: "Επειδή σε αγαπάω".

(Αλήθεια ρε αγόρια, γιατί είστε τόσο γκάου μικρά; ...κάποια παραμένετε κι όταν μεγαλώσετε δηλαδή, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα, για άλλο ποστ).

Δεν καταλάβαινα ούτε τότε, ούτε και τώρα, γιατί αν αγαπάς κάποιον τον ενοχλείς, τον πιέζεις και τον στεναχωρείς. Δεν το καταλαβαίνω και δεν θέλω να το καταλάβω κιόλας.
Το μόνο που θέλω είναι οι κόρες μου να μάθουν να λένε "Κόφτο". 
Μόνο αυτό. 





Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020

Αγαπημένα (μου) Επιτραπέζια Παιχνίδια!

Η νέα χρονιά μπήκε δυναμικά, και τα κορίτσια μου επέστρεψαν από σήμερα κιόλας στα σχολεία τους. Κι εγώ, αφού ήπια ένα διπλό εσπρέσο για να πάρω δυνάμεις, αποφάσισα να κάνω εκκαθάριση στα δωμάτια τους!

Συμμαζεύοντας, έπεσα πάνω σε ένα σωρό παιχνίδια τα οποία είχαμε πολύ καιρό να παίξουμε, μια που ήταν καταχωνιασμένα πίσω από άλλα παιχνίδια, παζλ, λούτρινα κουκλάκια κι όλα αυτά τα ωραία που έχουν στοιβαγμένα στις βιβλιοθήκες τους.

Αποφάσισα να σας παρουσιάσω, λοιπόν, το δικό μου TOP 3 από όλα τα παιχνίδια μας.
Είναι εκείνα τα επιτραπέζια που όταν μου τα φέρνουν στο σαλόνι για να παίξουμε λέω από μέσα μου "Yes"!
(Έχουμε και άλλα τα οποία βαριέμαι θανάσιμα... πάλι "yes" τους λέω δηλαδή, αλλά με σαφώς λιγότερο ενθουσιασμό... 😋😋 ... το χειρότερό μου δε ο "Γκρινιάρης"... καλύτερα να κάνω γενική από το να παίξω γκρινιάρη ένα πράγμα 😂)

Πολλά είπα όμως... Ξεκινάω!

Το πρώτο παιχνίδι είναι το "Κάστορες & Ποντίκια".
Στο σπίτι μας το λέμε "καστοράκια", γιατί έτσι το έλεγα εγώ από την εποχή του πανεπιστημίου που τα πρωτοέπαιξα με τους φίλους μου. Είμαι σίγουρη ότι όσοι είστε πάνω-κάτω στη δική μου ηλικία και μένατε στη Θεσσαλονίκη, θα θυμάστε το καταπληκτικό Playhouse. Έχω περάσει άπειρες ώρες εκεί μέσα παίζοντας επιτραπέζια και πίνοντας ζεστή σοκολάτα.
Αλλά στο θέμα μας!
Στο συγκεκριμένο παιχνίδι σκοπός είναι να συγκεντρώσεις τις κάρτες με το μικρότερο άθροισμα, αν θες να είσαι ο νικητής. Ενισχύει τη μνήμη και είναι γρήγορο και διασκεδαστικό!
Κατάλληλο για παιδιά 6+ & παίζεται με 2-6 παίκτες.


Το δεύτερο αγαπημένο μου είναι τα "Όμοια".
Σε αυτό το παιχνίδι πρέπει να βρεις πρώτος το κοινό αντικείμενο που υπάρχει στην κάρτα σου, με την κάρτα της κεντρικής στοίβας. Είναι ένα συναρπαστικό παιχνίδι που ενισχύει την παρατηρητικότητα, την αυτοσυγκέντρωση και την γρήγορη αντίδραση.
Κατάλληλο για παιδιά 6+ & παίζεται με 2-6 παίκτες.


Το τρίτο λέγεται "Το μεγάλο ψάρι".
Σε αυτό το παιχνίδι αυτό που ουσιαστικά μαθαίνεις είναι να ξέρεις να σταματάς! (βασικό προσόν 😂)
Κατάλληλο για παιδιά 7+ & παίζεται με 2-4 παίκτες.

Και τα 3 είναι παιχνίδια με κάρτες και μάλιστα σε μικρό κουτί ώστε να τα παίρνουμε εύκολα μαζί στα ταξίδια μας. Το καλύτερό μας!! 💕
Ελπίζω να πήρατε ιδέες για τα επόμενα δώρα τους!
Σας φιλώ 😍
© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.