Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Είναι μερικές φορές...


Είναι κάποιες μέρες που απλά περιμένεις να περάσουν...
Που δεν νιώθεις καλά, χωρίς ιδιαίτερο λόγο ή κάποιο άσχημο γεγονός.
Απλά θέλεις να ηρεμήσεις, να μη σκέφτεσαι, να κοιμηθείς πολύ, να μην κάνεις τίποτα.
Να ξαπλώσεις στον καναπέ και να βλέπεις παθητικά τηλεόραση, χωρίς ουσιαστικά να παρακολουθείς.

Όταν όμως είσαι μαμά, αυτές οι μέρες δεν μπορούν να περάσουν έτσι εύκολα.
Η πολυτέλεια του ¨κλείνομαι στο καβούκι μου¨ φυσικά και ΔΕΝ υπάρχει!
Όπως κι αν νιώθεις πρέπει να μαγειρέψεις, να συμμαζέψεις, να αλλάξεις πάνες, να παίξεις, να χαμογελάσεις, να ¨δώσεις¨ γενικά, ακόμα κι αν νιώθεις πως δεν έχεις και πολλά αποθέματα...

Ίσως από τη μία να είναι και καλό, γιατί δεν μπορείς να νταουνιαστείς για πολύ... σε παίρνει η μπάλα της καθημερινότητας, του παιδιού και ξανάρχεσαι στα ίσια σου.
Από την άλλη όμως...

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Επιστροφή στο μέλλον!


Από τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης μου κρατούσα ημερολόγιο.
Έγραφα στη Νικολέτα, περιγράφοντας τη νέα μου πραγματικότητα, τις αλλαγές στο σώμα μου, πότε την 'ένιωσα' για πρώτη φορά, πότε φοβήθηκα ότι κάτι συμβαίνει, και χίλιες άλλες λεπτομέρειες, όπως το ότι δεν με άφηνε να κοιμηθώ από την αριστερή μου πλευρά!

Ακόμα και τώρα της γράφω.
Σημαντικές ημερομηνίες, όπως πότε περπάτησε ή πότε είπε την πρώτη της λέξη.
Σημειώνω τις λεξούλες που λέει (μαζί με την μετάφραση! πχ νενε=νερό, γαγαγάκι=γαϊδουράκι!!)
και ακόμα κολλάω φωτογραφίες της &αποκόμματα από μέρη που πηγαίνουμε.

Εκτός όμως από αυτό το κλασικό ημερολόγιο, που και που μου δημιουργείται η διάθεση να της γράψω την άποψη μου για κάτι πιο συγκεκριμένο, όπως τη φιλία, τις σχέσεις, τις προσωπικές μας επιλογές, και ότι άλλο νιώθω πως θέλω να της μεταδώσω. Αυτό το ξεκίνησα κάποια στιγμή όταν συνειδητοποίησα ότι η Νικολέτα δεν θα με "γνωρίσει" νέα. Όταν θα είναι πια σε ηλικία που θα μπορούμε να μιλάμε για αξίες, ιδέες, ιδανικά τότε μάλλον εγώ θα φοράω γυαλιά πρεσβυωπίας...
Και θέλω να μάθει το παιδί μου πως σκέφτομαι. Θέλω όμως να μάθει και πως σκέφτομαι τώρα, που οι ιδέες μου είναι φρέσκες και γεμάτες νιάτα. Έτσι της γράφω. Και κάθε γράμμα το βάζω σε ένα φάκελο.

Σήμερα είχα μια καινούργια ιδέα (άμα έχει αϋπνίες ο άνθρωπος...).
Να της γράψω ένα γράμμα και να της περιγράφω τη ζωή μου σήμερα. Αυτή τη συγκεκριμένη μέρα. Και θα το κλείσω σε ένα φάκελο που απέξω θα γράφει το εξής:

''Να διαβαστεί στις 7 Δεκεμβρίου 2045''

Όχι δεν τρελάθηκα (ακόμα τουλάχιστον!)
Η ημερομηνία δεν είναι τυχαία, είναι η μέρα που η Νικολέτα θα είναι ηλικιακά όσο ακριβώς είμαι εγώ σήμερα.
34 χρονών & 76 ημερών!
Ωραία ιδέα δεν είναι;
Και σκέφτηκα να το καθιερώσω κάθε μέρα στα γενέθλιά μου, με σκοπό να ανοίγει τον κάθε φάκελο στην αντίστοιχη ηλικία τη μέρα των γενεθλίων της. Δε θα είναι ένα ξεχωριστό δώρο;
Έτσι νομίζω!

Σας φιλώ όλες! Να είστε χαρούμενες και να ζουλάτε τα μωρά σας! :)

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

ΚΕΙΚ ΒΑΝΙΛΙΑ!



Το κέικ βανίλια, είναι με διαφορά το πιο πολυδιαβασμένο μου ποστ. Παρόλα αυτά, ο τρόπος που μαγειρεύω πλέον, έχει αλλάξει κατά πολύ σε σχέση με το 2013.
Κι έτσι εδώ και καιρό με "τρώει" να "διορθώσω" τη συνταγή, και να σας την έχω εδώ γραμμένη, έτσι όπως την τρώμε πλέον κι εμείς. Λίγο διαφορετική, και λίγο πιο υγιεινή. (Καλά όχι κι εντελώς υγιεινή... κέικ είναι άλλωστε!)


Τα υλικά που θα χρειαστείτε είναι:

  • 400 γρ. αλεύρι (200 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις & 200 γρ. ολικής άλεσης) 
  • 4 αυγά
  • 200 γρ. βούτυρο (σε θερμοκρασία δωματίου)
  • 300 γρ. ζάχαρη καστανή
  • 1 βανίλια
  • 200 γρ. γάλα φρέσκο
  • 2 κουταλάκια του γλυκού backing powder
  • μια πρέζα αλάτι
  •  ζάχαρη άχνη για την διακόσμηση

Και τώρα στην πράξη...


Χωρίζουμε τα ασπράδια από τους κρόκους και τα χτυπάμε σε σφιχτή μαρέγκα.

Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι, το αλάτι και το backing powder.

Στο μπολ του μίξερ, χτυπάμε την ζάχαρη με το βούτυρο, την βανίλια και τους κρόκους πολύ καλά μέχρι να γίνει το μείγμα πολύ αφράτο.

Προσθέτουμε σταδιακά το αλεύρι και το γάλα μέχρι να ενσωματωθούν τέλεια και στην συνέχεια, προσθέτουμε και την μαρέγκα κι ανακατεύουμε στην χαμηλή ταχύτητα μέχρι να ανακατευτεί και εκείνη καλά με τα υπόλοιπα.

Βάζουμε το μείγμα σε αλευρο-βουτυρωμένη φόρμα και το ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στο κάτω ράφι, στους 170 βαθμούς (αέρα & κάτω αντίσταση) μέχρι να ψηθεί τόσο ώστε όταν βυθίζουμε μέσα του μια οδοντογλυφίδα να βγαίνει στεγνή, περίπου 40-45 λεπτά,  ανάλογα φυσικά με τον φούρνο.

Καλή σας όρεξη! 💫


Την αρχική συνταγή θα τη βρείτε στο blog Μέρες και Νύχτες στην Πόλη του Ποτέ-Ποτέ
© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.