Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

Bend it like Beckham!

Η κορούλα μου έχει φτάσει αισίως τα 4,5 της χρόνια, κι όπως τα περισσότερα παιδάκια σε αυτή την ηλικία έχει αρχίσει διάφορες δραστηριότητες.
Το συγκεκριμένο παιδί βέβαια (dna είναι αυτό!) έχει άποψη και δεν πηγαίνει σε όποια δραστηριότητα επιλέγουμε εμείς. Αν δεν της αρέσει κάτι από την αρχή, κατεβάζει τη μουτσούνα της και λέει: "βαρετό"!
Φέτος, λοιπόν, η μόνη δραστηριότητα -πέρα από το σχολείο- είναι το ποδόσφαιρο που πηγαίνει για προπόνηση παρέα με τον μπαμπά της. Το ποδόσφαιρο στην Ολλανδία είναι δημοφιλές άθλημα και για τα κορίτσια, κάτι που δεν συμβαίνει στην Ελλάδα.
Έτσι κάθε φορά που κάποια φίλη κτλ από την πατρίδα με ρωτάει αν έχει κάποιο χόμπυ η Νικόλ κι εγώ απαντάω "το ποδόσφαιρο" με κοιτάνε λίγο κάπως!

Μάλιστα μια φίλη με προέτρεψε να την σταματήσω σιγά-σιγά μη μου γίνει "από τις άλλες"...
Καταρχίν να δηλώσω πως δε με απασχολεί καθόλου αν η κόρη μου θα γίνει από εκείνες ή τις άλλες.
Το μόνο που με απασχολεί είναι να είναι γερή & ευτυχισμένη.
Και αν την κάνει ευτυχισμένη σε αυτή τη φάση της ζωής της το ποδόσφαιρο, εγώ είμαι με τα χίλια μαζί της. Κι αν θα συνεχίσει να το γουστάρει καθώς μεγαλώνει, εγώ θα είμαι πάντα στις κερκίδες να την καμαρώνω.
Θεωρώ ότι το χρεός ενός γονιού είναι να δώσει στο παιδί του διαφορετικά ερεθίσματα.
Κι από κει και πέρα να το αφήσει να επιλέξει.
Την πήγα και σε μπαλέτο, αλλά όπως είπα και πάνω της φάνηκε βαρετό. Το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό. Και το δικό μας είναι λίγο τρελιάρικο! Θέλει να τρέχει, να παίζει με μπάλες, να εκτονώνεται. Δεν είναι σε καμία περίπτωση από εκείνα τα χαριτωμένα κοριτσάκια με τις φουστίτσες που θέλουν να γίνουν μπαλαρίνες. Και αν ήταν εννοείται πως και πάλι κανένα πρόβλημα!
Αλλά δεν πρόκειται να ζορίσω το παιδί μου να είναι οτιδήποτε δε θέλει.
Θέλω να χαίρεται και να γελάει!

Είμαι ένας άνθρωπος που στα 16 του χρόνια έπρεπε να σταματήσει κάτι που αγαπούσε πολύ, τον στίβο, για να έχει χρόνο να διαβάσει για τις πανελλήνιες. Όπου τελικά διάβασε σαν τρελή για δύο χρόνια, για να περάσει σε μια σχολή που δεν της άρεζε καθόλου και στη συνέχεια να κάνει μια δουλειά που επίσης δεν της άρεζε καθόλου. Μεγάλη επιτυχία!!
Εγώ, λοιπόν, αυτό δεν πρόκειται να το κάνω στη δική μου κόρη απλά ΠΟΤΕ!

"Ας τη στείλετε τουλάχιστον για μπάσκετ, που είναι πιο γυναικείο" μου είπε άλλη φίλη.
Και ρωτώ εγώ, γιατί το μπάσκετ είναι πιο γυναικείο; Στο ένα παίζεις με μια μπάλα με τα χέρια, και στο άλλο με τα πόδια... πόσο τρελή διαφορά είναι αυτή δηλαδή;;
Μήπως πρέπει να αρχίσουμε επιτέλους να σκεφτόμαστε outside the box?
Η΄ακόμα καλύτερα να πετάξουμε μακριά αυτό το κουτί -μια για πάντα- και να νιώσουμε ελεύθεροι;


*Πηγή φωτογραφίας

 photo sig1.png
© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.