Το όνειρό μου, επιτέλους αληθινό!

Σήμερα είναι μία μεγάλη μέρα για μένα.
Όχι όχι, λάθος...
Σήμερα είναι μία τ ε ρ ά σ τ ι α μέρα για μένα!

Μετά από πολύ κόπο -και πολύ χρόνο, κρατάω επιτέλους στα χέρια μου ολοκληρωμένο το αντίγραφο του πρώτου μου βιβλίου!!!

Ένα ρομαντικό μυθιστόρημα, με πρωταγωνίστρια την Μαρίνα.
Ένα βιβλίο που μου πήρε χρόνια να το γράψω.
Με μία μεγάλη διακοπή ενδιάμεσα, λόγω του ερχομού της Στέλλας.
Με δύο μικρά παιδιά, και χωρίς βοήθεια στο εξωτερικό, μου ήθελα και βιβλίο...
Κι όμως, τα κατάφερα!
Κι ας νύσταζα, κι ας είχα να λουστώ 5 μέρες...
Εγώ εκεί. Μόλις είχα λίγο χρόνο, έγραφα.

Θα μου πεις τώρα... Μη χαίρεσαι ντάρλινγκ... Δεν έχει εκδοθεί ακόμα.
Αλλά ξέρεις κάτι;
Παρόλο που πολύ θα το ήθελα να κονταροχτυπηθούν οι εκδοτικοί οίκοι, για το ποιος θα το πρωτο-εκδώσει, δεν με νοιάζει αλήθεια και τόσο.

Το όνειρό μου ήταν να γράψω ένα βιβλίο. Και αυτό το πέτυχα.

Κι αφού το πέτυχα εγώ, μπορείς κι εσύ.
Βάλε τον στόχο που ονειρεύεσαι και σε κάθε εμπόδιο ενδιάμεσα να ρίχνεις μόνο μια υποτιμητική ματιά. Σαν να του λες "είσαι πολύ μικρό για να με εμποδίσεις".

Και όπως λέω και μέσα στο βιβλίο μου... Να θυμάσαι...
Το σύμπαν δεν θα κάνει τη "βρώμικη" δουλειά για σένα.
Θα πρέπει τελικά να την κάνεις εσύ.
Ξεκίνα.

257 σελίδες... όλες από τα χεράκια μου! :)

Τα πιο εύκολα μελομακάρονα!

Έφτασε η αγαπημένη μου εποχή!
Στολίδια, λαμπάκια, τραγούδια, μυρωδιές, δώρα...
Έφτασαν ...τα Χριστούγεννααα!
Και τι κάνουμε τα Χριστούγεννα;;
Παχαίνουμε!

Σας έχω, λοιπόν, την πιο εύκολη συνταγή για τα -τ έ λ ε ι α- μελομακάρονα.
Πετυχαίνει πάντα, και στο σπίτι μας εξαφανίζονται σε λίγες μόλις μέρες!


ΥΛΙΚΑ για τη ζύμη:

• 3,5 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 κούπα αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
• 1/2 κούπα χυμό πορτοκάλι (συσκευασμένο)
• 1,5 κούπα σπορέλαιο
• 1/2 κούπα ζάχαρη (αουτς!)
• 1/2 κ.σ. κανέλα
• 1/2 κ.σ. γαρίφαλλο σε σκόνη
• λίγο κονιάκ

ΥΛΙΚΑ για το σιρόπι:

• 1 κούπα ζάχαρη (πάλι αουτς!)
• 1 κούπα νερό
• 1/2 κούπα μέλι

 & φυσικά καρύδια για πασπάλισμα στο τέλος.


ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ:
Ανακατεύω όλα τα υλικά μου απαλά με το χέρι.
Προσοχή: Ζύμη λαδερή & όχι σφιχτή!
Πλάθω τα μελομακάρονα (σχετικά μικρά, μια που θα φουσκώσουν στο ψήσιμο).
Τα ψήνω -πάνω σε λαδόκολλα- στον αέρα στους 180'C μέχρι να ροδίσουν.

Αφού κρυώσουν, φτάχνω το σιρόπι.
Το σιγοβράζω για 5'.
Βουτάω για λίγο τα κρύα μελομακάρονα στο ζεστό σιρόπι και τα τοποθετώ σε πιατέλα.
Ρίχνω από πάνω τα καρύδια (και ίσως λίγη ακόμα κανέλα, αν την αγαπάτε όσο εγώ!)
Τα περιχύνουμε με το υπόλοιπο σιρόπι.

Καλοφάγωτα βρε!
Και του χρόνου! :) Και χωρίς τύψεις παρακαλώ...

Η απόλυτη Χριστουγεννιάτικη δουλειά!!!

Αν αγαπάς τα Χριστούγεννα και απολαμβάνεις να παρακολουθείς ταινίες, τότε η εταιρεία Hallmark, έχει την τέλεια δουλειά για εσένα!

Η εταιρία Hallmark είναι γνωστή όχι μόνο για τις ευχετήριες κάρτες της, αλλά και για τη λίστα με τις Χριστουγεννιάτικες ταινίες που λανσάρει κάθε χρόνο. 

Φέτος, λοιπόν, προσφέρει μια ονειρική δουλειά!

Το μόνο που θα έχει να κάνει αυτός που θα την κερδίσει, είναι να παρακολουθήσει 24 ταινίες μέσα σε 12 ημέρες, και να ενημερώνει με σχετικές αναρτήσεις τους ακολούθους του στα social media, χρησιμοποιώντας υποχρεωτικά τα hashtags: #CountdowntoChristmas, #HallmarkDreamJob.

Συγκεκριμένα, στην περιγραφή της συγκεκριμένης δουλειάς αναφέρουν:

Κανόνας Νο1: Πρέπει όχι απλώς να αγαπάς τα Χριστούγεννα, …αλλά να τα λατρεύεις.

Κανόνας Νο2: Πρέπει να είσαι άνω των 18 ετών και νόμιμος κάτοικος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Κανόνας Νο3: Πρέπει να ξέρεις να χειρίζεσαι Gram, Twitter, ή Facebook.

Προσκαλούν τους υποψήφιους να στείλουν ένα βιντεάκι λίγων λεπτών, στο οποίο θα περιγράφουν γιατί πιστεύουν πως αποτελούν τον ιδανικό υποψήφιο για τη θέση.

Ο νικητής θα μοιράζεται με τους ακόλουθούς του φωτογραφίες από τις στιγμές που παρακολουθεί τις ταινίες, αλλά και τις απόψεις του για την κάθε ταινία, τους ηθοποιούς, την πλοκή και ό,τι άλλο νομίζει, …χωρίς φυσικά να προδίδει το τέλος!

Το μόνο που απαιτείται είναι να έχει ολοκληρώσει όλες τις ταινίες το αργότερο ως τις 25 Δεκεμβρίου.

Αν αυτή δεν είναι η απόλυτη Χριστουγεννιάτικη δουλειά, τότε ποια;!
Όσες, λοιπόν, μένετε στις Ηνωμένες Πολιτείες... σπεύσατε!!! 😉😉

Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ

photo

Συνταγή για Gluhwein!

Οι θερμοκρασίες εδώ στα βόρεια άρχισαν να πέφτουν επικίνδυνα ☃☃
Έτσι, η σημερινή συνταγή είναι καθαρά χειμωνιάτικη, για να μην πω ...Χριστουγεννιάτικη!
Το λεγόμενο Gluhwein🍷-το οποίο είναι εξαιρετικά δημοφιλές στα μέρη μου -λόγω του έντονου κρύου, είναι πανεύκολο στην προετοιμασία του.

Τα υλικά που θα χρειαστείτε είναι τα εξής:

• Χυμός και φλούδα από 1/2 λεμόνι
• Χυμός και φλούδα από 1 πορτοκάλι
• 1 ξυλάκι κανέλας
• 4 γαρύφαλλα
• 2 αστεροειδείς γλυκάνισοι
• 5 γρ. σκόνη τζίντζερ
• 50 γρ. καστανή ζάχαρη
• 1 λίτρο κόκκινο κρασί

Σε ένα κατσαρολάκι ρίχνουμε τους χυμούς & τις φλούδες από το λεμόνι και το πορτοκάλι και προσθέτουμε όλα τα μπαχαρικά και τη ζάχαρη.
Τα σιγοβράζουμε για δέκα λεπτά, ώστε να λιώσει η ζάχαρη και τα μπαχαρικά να βγάλουν όλα τους τα αρώματα. Σε λίγο το σιρόπι θα είναι πιο πηχτό και έτοιμο για να προσθέσουμε το κρασί. Αφού ρίξουμε στο μείγμα μας το κρασί χαμηλώνουμε κατά πολύ τη φωτιά, και ζεσταίνουμε ελαφρά για λίγα λεπτά. Θα πρέπει να προσέξετε ώστε να ΜΗΝ βράσει το κρασί και εξατμιστεί το αλκοόλ, αλλά απλώς να έρθει σε θερμοκρασία σερβιρίσματος. (≌70 'C)
Προσφέρουμε όσο είναι ζεστό, προσθέτοντας επίσης μερικές φέτες λεμόνι & πορτοκάλι για ντεκόρ.

Εναλλακτικά, αν δεν είστε και πολύ του αλκοόλ, το συγκεκριμένο σιρόπι θα μπορούσε να δώσει μια χειμωνιάτικη νότα και στο τσάι σας! 

photo

Γιορτάζοντας το Sint Maarten!

11 Νοεμβρίου σήμερα, κι εδώ στην Ολλανδία οι δρόμοι γέμισαν απόψε παιδιά, με φωτισμένα φαναράκια στα χέρια τους...

Πρόκειται για το έθιμο του Sint Maarten.

Σύμφωνα με ένα μύθο, ένας Ρωμαίος στρατιώτης προσεγγίστηκε από έναν ζητιάνο στους ψυχρούς δρόμους της σημερινής Γαλλίας. Ο ίδιος ο Martinus van Tours δεν ήταν πλούσιος και ό,τι είχε όλο κι όλο για να ζεσταθεί εκείνη τη χειμωνιάτικη νύχτα του Νοεμβρίου ήταν η κάπα του, μέρος της στολής του στρατιώτη. Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, έδωσε στον ζητιάνο την κάπα του για να ζεσταθεί, και ο ίδιος έμεινε απροστάτευτος στο κρύο.

Η ιστορία του Martinus van Tours έγινε γνωστή στη δεκαετία του 1800 και έτσι ξεκίνησε τούτη η παράδοση, παιδιών και ζητιάνων που σχηματίζουν πομπές που αναζητούν ελεημοσύνη και καταφύγιο από το τσουχτερό κρύο. 

Από τη δεκαετία του 1920 και μέχρι σήμερα, κάθε 11 Νοεμβρίου, σε όλη την Ολλανδία, τα παιδιά περπατούν στους δρόμους με τα λαμπιόνια τους. Χτυπάνε τις πόρτες και τραγουδούν για τον Sint Maarten. 

Με αυτόν τον τρόπο οι Ολλανδοί τιμούν τη γενναιοδωρία και την ελεημοσύνη προς τους αδύναμους. Ο Sint Maarten θεωρείται ο προστάτης των φτωχών, αλλά και φίλος των παιδιών.

Σε όλα τα σχολεία λίγες μέρες πριν, τα παιδιά φτιάχνουν και στολίζουν τα φαναράκια τους και ανυπομονούν να ξεχυθούν στους δρόμους με τους φίλους τους για να τραγουδήσουν ♫♫ αλλά και για να γεμίσουν τις τσέπες τους ζαχαρωτά και σοκολάτες!!

photo

Βιβλίο - Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ

Είναι η πρώτη φορά που μέσα από το blog μου σας προτείνω ένα βιβλίο ενηλίκων.
Πάντα τα βιβλία που παρουσιάζω έχουν να κάνουν με τα παιδιά μας.
Όμως, μου ήταν αδύνατον να μην σας μιλήσω γι' αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο!
'Εχουν περάσει ήδη 2 μέρες που το τελείωσα κι ακόμα το μυαλό μου είναι σε αυτό...

Το ανακάλυψα από μια αγαπημένη μου book blogger, κι όταν το πρωτο-έπιασα στα χέρια μου, έπαθα η αλήθεια είναι ένα μικρό σοκ από τον όγκο του (715 σελίδες), όμως πραγματικά δεν ήξερα τι με περίμενε...

Το στόρυ είναι εντελώς διαφορετικό από ό,τι έχετε διαβάσει ως τώρα. 
Έχει δύο βασικούς ήρωες, όμως στο βιβλίο παρελαύνουν άπειρα άτομα. 
Είναι αξιοσημείωτο πώς ο Ντικέρ δεν έχασε τη μπάλα....
Για την ακρίβεια, όχι απλά δεν την έχασε, αλλά όσο κι αν προσπαθήσετε δε θα βρείτε το παραμικρό κενό στην ιστορία του.

Με συνεπήρε από τις πρώτες σελίδες, άλλαξα γνώμη για το ποιος είναι ο ύποπτος 17 φορές, και περίμενα πως και πως κάθε βράδυ να κοιμηθούν τα κορίτσια για να το συνεχίσω...
Δεν πήρε άδικα τόσα βραβεία... είναι εκπληκτικός!

Ανυπομονώ να διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία του και να δω τη μίνι σειρά που ανακάλυψα ότι γυρίστηκε, βασισμένη σε αυτό το αριστούργημα. 
Ξέρω πως ίσως απογοητευτώ, γιατί συνήθως οι ταινίες που είναι βασισμένες στο αντίστοιχο βιβλίο, δεν εκπληρώνουν τις προσδοκίες μου, αλλά δεν κρατιέμαι!!! 

Θέλω κι άλλο Χάρρυ Κέμπερτ... 😋😋

⟷

"Την άνοιξη του 2008, στη Νέα Υόρκη, κι ενώ η Αµερική ολόκληρη κινείται στον ρυθµό των προεδρικών εκλογών, ο Μάρκους Γκόλντµαν, νεαρός και επιτυχηµένος συγγραφέας, περνάει τον δικό του γολγοθά: δεν είναι σε θέση να γράψει το καινούριο µυθιστόρηµα που πρέπει να παραδώσει στον εκδότη του µέσα σε λίγους µήνες. Η διορία του κοντεύει να τελειώσει, όταν ξαφνικά όλα παίρνουν άλλη τροπή για κείνον: ο φίλος του και πρώην καθηγητής του στο πανεπιστήµιο, ο Χάρρυ Κέµπερτ, ένας από τους επιφανέστερους συγγραφείς της χώρας, βλέπει το παρελθόν του να ξανάρχεται στην επιφάνεια και βρίσκεται να κατηγορείται πως δολοφόνησε, το 1975, τη Νόλα Κέλλεργκαν, ένα κορίτσι δεκαπέντε χρονών, µε το οποίο λέγεται πως διατηρούσε σχέση. Πεπεισµένος για την αθωότητα του Χάρρυ, ο Μάρκους εγκαταλείπει τα πάντα για να πάει στο Νιου Χαµσάιρ και να διεξαγάγει τη δική του έρευνα. Πολύ γρήγορα όµως τα γεγονότα τον ξεπερνούν: η έρευνα τελµατώνει και ο ίδιος αρχίζει να δέχεται απειλές. Αν θέλει να αθωώσει τον Χάρρυ και να σώσει τη συγγραφική του καριέρα, πρέπει να απαντήσει σε τρία ερωτήµατα: 
Ποιος σκότωσε τη Νόλα Κέλλεργκαν; 
Τι συνέβη στο Νιου Χαµσάιρ το καλοκαίρι του 1975; 
Και πώς γράφει κανείς ένα επιτυχηµένο µυθιστόρηµα;

Συγγραφέας: ΖΟΕΛ ΝΤΙΚΕΡ

Εκδόσεις Πατάκη (2014)

⟷

Κι εσύ; Εσύ, που είσαι μαμά;

Έχει μέρες τώρα που ''πέφτω'' συνεχώς πάνω σε αυτήν την εικόνα στα social media.
Κι ενώ βλέπω από κάτω καρδούλες και χεράκια ενθουσιασμένα να κάνουν like, εμένα κάτι με χαλάει...

Με έχει κουράσει λίγο όλο αυτό που με το που γινόμαστε μάνες, αυτόματα σταματάει ο κόσμος να γυρίζει.
Όχι ρε συ, δεν είναι το παιδί μου μόνο το νόημα της ζωής μου...
Υπήρχα και πριν από αυτό, θα υπάρχω και αργότερα. Όταν θα μεγαλώσει, θα ανεξαρτητοποιηθεί και θα ξεκινήσει την ενήλικη ζωή του- ίσως κάπου μακριά από εμένα.

Να μην παρεξηγηθώ, τα λατρεύω τα παιδιά μου. Και είναι ένα μεγάλο κομμάτι από το νόημα της ζωής μου. Αλλά όχι ολόκληρο.
Το νόημα της ζωής μου είναι και η δουλειά μου, και οι υπόλοιπες σχέσεις μου, τα χόμπι μου, εγώ η ίδια.

Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο βάρος θα ένιωθαν, αν τους το έλεγα μια μέρα αυτό. Θα ένιωθαν και αγάπη σίγουρα, αλλά και βάρος. Ευθύνη. Να μη μου "χαλάσουν" το νόημα της ζωής μου.

Αν μια μέρα λοιπόν οι κόρες μου μου κάνουν την ίδια ερώτηση, αυτό που θα τους απαντήσω είναι: ''Το νόημα της ζωής είναι να είσαι ευτυχισμένος. Να γελάς, να αγαπάς, να δημιουργείς. Να νιώθεις εσωτερική γαλήνη. Α, και ένα φλιτζάνι ζεστός καφές παρέα με το αγαπημένο σου βιβλίο".

Το ότι τις αγαπάω δεν θα το αναφέρω καν, αλίμονο αν δεν το ξέρουν ήδη...

Βιβλίο - "Ιστορίες για Καλή Νύχτα"

Το βιβλίο "Ιστορίες για Καλή Νύχτα" είναι ένα πολύ ιδιαίτερο & αγαπημένο μας βιβλίο.

Περιλαμβάνει 20 διαδραστικές ιστορίες με στοχαστικές προεκτάσεις, με σκοπό να "βάλει" τα παιδιά μέσα στην κάθε μια από αυτές.
Έτσι, στην αρχή της κάθε ιστορίας ο αφηγητής προτρέπει το παιδί να κλείσει τα μάτια του, να πάρει το μαγικό του φαναράκι και να φανταστεί πως περπατάει στο Μαγεμένο Μονοπάτι...
Το παιδί αρχίζει έτσι να πλάθει νοερά τις εικόνες που του περιγράφεις, προσπαθώντας να φανταστεί τον εαυτό του μέσα στην ιστορία.
Κι εκεί τον περιμένουν κάθε φορά διαφορετικοί ήρωες και νέες περιπέτειες...

Στο τέλος της κάθε ιστορίας υπάρχει ένα πινακάκι με συμπεράσματα, τα οποία μπορείς να συζητήσεις ύστερα με το παιδί σου, ώστε να κατανοήσει καλύτερα την ουσία, και να μάθει να βουτάει βαθύτερα σε όσα διαβάζει.

Προσωπικά μας αρέσει πολύ. Σε εμένα η ιστορία με το παιχνιδοπωλείο της Άντζελα και στη Νικόλ αυτή με τίτλο Χορεύοντας με τις πεταλούδες.

Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά από 4 έως 8 ετών & κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα.

Προσπαθήστε να διαβάζετε όσα περισσότερα βράδια μπορείτε στα παιδιά σας.
Ξέρω πως όταν φτάνει εκείνη η ώρα, είστε ήδη εξουθενωμένες - το ίδιο κι εγώ- όμως με τα παραμύθια και τις ιστορίες τα παιδιά χαλαρώνουν και ρίχνουν τους τόνους για να μπορέσουν να κοιμηθούν πιο εύκολα, και το πιο βασικό επανασυνδέονται μαζί μας.

Σας φιλώ 😘😘

Πώς να επιβιώσουν τα φυτά σου!

Τα τελευταία χρόνια με έχει πιάσει ένα απίστευτο πάθος για τα φυτά!

Εντάξει, φταίει που βρίσκομαι και στην πηγή, κι όπου γυρίσω το βλέμμα μου βλέπω ιδιαίτερα φυτά & λουλούδια! Και μια που τα κρύα είναι προ των πυλών, ας πούμε για τα φυτά εσωτερικού χώρου.

Αφού "σκότωσα" αρκετά από δαύτα, αποφάσισα ότι εφόσον μου αρέσουν, θα πρέπει να μάθω και πως να τα φροντίζω. Έτσι, για όποιο καινούργιο φυτό έφερνα στο σπίτι, έμπαινα στο ίντερνετ για να βρω πληροφορίες σχετικά με τη φροντίδα του.

Και παρόλο που οι γενικοί κανόνες είναι ίδιοι, υπάρχουν μερικές σημαντικές διαφορές.

Όπως το αν το συγκεκριμένο φυτό χρειάζεται ήλιο ή σκιά. Κι έτσι μπορείς να αποφασίσεις σε ποια θέση του σπιτιού σου πρέπει να το τοποθετήσεις. Δίπλα στο παράθυρο ή στη σκοτεινή γωνία του σαλονιού; Αν θέλει υγρασία ίσως στο μπάνιο, ή αν είναι από εκείνα που καθαρίζουν την ατμόσφαιρα, τότε γιατί όχι στην κρεβατοκάμαρα.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΓΕΝΙΚΑ:

• Να ποτίζεις τα φυτά σου όταν νιώθεις το χώμα τους πιο στεγνό. Ξέχασε τις οδηγίες τύπου πότισμα 1 φορά/εβδομάδα. Το κάθε φυτό απορροφά διαφορετικά το νερό και χρειάζεται διαφορετικές ποσότητες από αυτό. Επίσης, η θερμοκρασία και η υγρασία σε κάθε σπίτι διαφέρουν. Επομένως, ο μόνος τρόπος για να καταλάβεις πότε χρειάζεται νερό, είναι να νιώθεις με τα ακροδάχτυλά σου πόσο υγρό/στεγνό είναι το χώμα. Τέλος, θα πρέπει η γλάστρα στην οποία βρίσκεται να μπορεί να στραγγίζει το νερό που περισσεύει, αλλιώς κινδυνεύουν να σαπίσουν οι ρίζες του. 
• Να καθαρίζεις τα φύλλα του από τις σκόνες. Τα φυτά πρέπει να αναπνέουν. Κάθε τόσο πάρε ένα βρεγμένο μαλακό πανί και δρόσισε τα φύλλα τους. 
• Μην τα τοποθετείς κοντά στο καλοριφέρ ή το τζάκι. Και γενικά να μην τους αλλάζεις ξαφνικά θερμοκρασία (Μεταφορά στο μπαλκόνι, ή δίπλα σε ανοιχτό παράθυρο το χειμώνα).
• Όταν μεγαλώσουν θα πρέπει να τα μεταφυτεύσεις σε μεγαλύτερη γλάστρα με περισσότερο χώμα. Για τον κάθε τύπο φυτού ενδείκνυται διαφορετική εποχή του χρόνου για μεταφύτευση. 
• Αν τα φύλλα του είναι μαλακά και κίτρινα, σημαίνει ότι το υπερποτίζεις. Αν έχουν αρχίσει να ξεραίνονται και να κλίνουν προς τα κάτω το αντίθετο.
• Να τους μιλάς όσο τα φροντίζεις. Μη γελάς! Να τους μιλάς, κι αν είσαι στα κέφια σου να τους τραγουδάς κιόλας, why not?!

Παρακάτω σας δίνω κάποιες βασικές πληροφορίες για τα φυτά που αγαπώ περισσότερο & έχω εγώ προσωπικά στο σπίτι μου...

Κι εκτός από το ποια φυτά θα διαλέξεις, το μέρος που θα τα τοποθετήσεις είναι πολύ σημαντικό. Εγώ τελευταία, (μια που δεν χωράνε πλέον στο πάτωμα 😅) άρχισα να τα κρεμάω. Για την ώρα έχω μόνο MACRAME. Επόμενο πλάνο είναι να φτιάξω HIMMELI hanger, που είναι πολύ της μόδας εδώ στα βόρεια. Θα προσπαθήσω να το φτιάξω μόνη μου, κι αν πετύχει θα σας δείξω πως να το φτιάξετε κι εσείς σε επόμενο ποστ. 

Φιλάκια & καλή εσωτερική κηπουρική! 💚

Daily Planner για παιδιά! - ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ!

Καλό Σεπτέμβρη!!
(Δε θέλω να ακούσω τίποτα χαζά για καλούς χειμώνες και τα σχετικά, έτσι;!)

Εμείς ξεκινήσαμε ήδη σχολείο εδώ και μια βδομάδα... (Γιούπιιι!!!)
Οι περισσότεροι όμως από εσάς θα αποχωριστείτε τα βλαστάρια σας σε δέκα μέρες περίπου, και σας έχω ένα σούπερ φανταστικό δώρο στο λογαριασμό μου στο Ιnstagram ,γι' αυτό το φθινόπωρο!!

Πρόκειται για ένα checkpad με τις καθημερινές τους υποχρεώσεις.
Είναι διπλής όψης, μια για το πρωί και μια για το βράδυ.
Και περιέχει 54 μαγνητάκια, ώστε να βάλεις στη σειρά όσα χρειάζεται να ολοκληρώσει το παιδί πριν φύγει για το σχολείο το πρωί και πριν πάει για ύπνο το βράδυ.

Εμένα μου το σύστησε μια φίλη-μαμά-ολλανδέζα-παιδαγωγός εδώ, όταν της έλεγα πόσο έχω κουραστεί να λέω τα ίδια και τα ίδια κάθε πρωί και κάθε βράδυ και η Νικόλ να σέρνεται σαν το σαλιγκάρι... Πλύνε δόντια, ντύσου, βάλε παπούτσια, βιαζόμαστεεεεε....

Τώρα παίρνει το checklist της και τσεκάρει όσα κάνει. Το έχει δει λίγο σαν παιχνίδι!!
Και όλα γίνονται πολύ πιο γρήγορα!!

Τρέξτε, λοιπόν, να πάρετε μέρος στο διαγωνισμό, αν έχετε λογαριασμό στο Instagram!!💜

Καλή επιτυχία & με το καλό να αρχίσει η σχολική χρονιά και για σας!!
Σας φιλώ... 😘

Καλοκαιρινή Ταινία για Μαμάδες!

Πριν λίγες μέρες βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη για ένα μόνο βράδυ.
Άφησα τις κόρες στον μπαμπά τους κι αποφάσισα να περάσω το βράδυ με τον εαυτό μου!

Για την ακρίβεια έκανα κάτι το οποίο όταν ήμουν ελεύθερη (...ωραία είμαι ακόμα 😋) έκανα συχνά πυκνά. Πήγα σινεμά μόνη μου. Και μάλιστα ΘΕ-ΡΙ-ΝΟ!
Είχα να πάω θερινό σινεμά 5 χρόνια ακριβώς, και όπως καταλαβαίνετε καλά όσες ζείτε μακριά, ήταν τέλεια!
Κάθισα αναπαυτικά (με τα πόδια στα κλεφτά πάνω στην μπροστινή πάνινη καρέκλα), πήρα πατατάκια και μπύρα ανά χείρας, και η ταινία ξεκίνησε...

Διάλεξα ένα πολύ αγαπημένο μου σινεμά, γιατί είναι δίπλα στο πατρικό μου σπίτι, και το έχω συνδέσει με παιδικές & εφηβικές αναμνήσεις.
Και κατά τύχη έπαιζε και την ταινία που ήθελα να δω.
Ευθυγραμμίστηκαν οι πλανήτες, ...έστω για ένα βράδυ!! Κάτι είναι κι αυτό...

Η ταινία ήταν μια ιταλική κωμωδία και πρέπει να την δουν ΟΛΕΣ οι μαμάδες!!
Θα αναγνωρίσετε τον εαυτό σας πάρα πολλές φορές κατά τη διάρκειά της.
Μια οικογένεια με τρία παιδιά, ο μπαμπάς που δουλεύει και η stay at home mom, η οποία κάποια στιγμή φρικάρει και αποφασίζει να φύγει για 10 μέρες στην Κούβα με την αδερφή της!! (Είναι η σούπερ-ηρωίδα μου, να ξέρετε!!)
Και το μετά είναι απλά απολαυστικό...
Ο μπαμπάς μόνος πίσω στο σπίτι, προσπαθώντας να συνδυάσει παιδιά και δουλειά.

Είναι πολύ ευχάριστη και ιδανική για καλοκαιρινά βράδια, παρέα με τον σύζυγο, ή ακόμα καλύτερα με την κολλητή σας! (...ή ακόμα πιο καλύτερα... με τον εαυτό σας! 😍😍)

Φιλάκια πολλά xxx

Περί αισθητικής.

Βρίσκομαι καθισμένη στην ξαπλώστρα μου, ατενίζοντας τη θάλασσα.
Στις διπλανές ομπρέλες βρίσκονται δύο οικογένειες.
Η μία δεξιά μου και η άλλη αριστερά μου.
Δύο οικογένειες με πολλά κοινά χαρακτηριστικά.
Όμως συγχρόνως τόσο διαφορετικές...

Κοινά Στοιχεία
1. Οι γονείς είναι γύρω στα 40-45.
2. Έχουν από δύο παιδιά. Αγόρι & κορίτσι.

Διαφορετικά Στοιχεία
Οικογένεια στα δεξιά:
1. Οι γονείς έχουν μερικά παραπανίσια κιλά. Το ίδιο και τα παιδιά τους.
2. Μιλάνε δυνατά. Για την ακρίβεια φωνάζουν.
3. Βγάζουν μπολάκια με φρούτα, τα οποία επιμένει η μαμά να φάνε. Το κορίτσι δεν πεινάει. Το αγόρι θέλει λουκουμά. Τα ζουμιά στάζουν από το χέρι της μαμάς, όσο περιμένει με το κομμάτι του ροδάνικου στον αέρα.
4. Ο μπαμπάς ανάβει τσιγάρο και ξαπλώνει προς τα πίσω.
5. Η μαμά σηκώνεται δεκαοχτώ φορές. Μια για να βάλει στο κορίτσι αντηλιακό, μια για να δώσει τη μάσκα στο αγόρι που ωρύεται μέσα από τη θάλασσα. Μια για να στρώσει καλά την πετσέτα. Μια για να δώσει το καπέλο στο σύζυγο, του οποίου καίγεται η φαλάκρα.

Οικογένεια στα αριστερά:
1. Οι γονείς είναι προσεγμένοι. Όχι, δεν έχουν τα τέλεια σώματα, όμως φαίνεται ότι μέσα στους τρελούς ρυθμούς της ζωής, τουλάχιστον προσπαθούν. Τα παιδιά είναι κανονικά.
2. Μιλάνε ήρεμα.
3. Βγάζουν μπολάκια με φρούτα. Το αγόρι παίρνει ένα κομμάτι μπανάνα. Το κορίτσι λέει πως θα φάει μετά και πάει για βουτιά. Ξεχνάει τη μάσκα, γυρνάει αθόρυβα και την παίρνει.
4. Ο μπαμπάς βάζει αντηλιακό στη μαμά. Και μετά στο αγόρι.
5. Η μαμά σηκώνεται μία φορά για να πιάσει τον καφέ της.

Το σώμα μου γέρνει ελαφρώς προς τα αριστερά.
Η γλώσσα του σώματος προδίδει πως προτιμώ να κοιτάζω εκείνους.
Μου αρέσουν. Ή τουλάχιστον δε με χαλάνε.

Μπορείς τελικά να κάνεις τα ίδια ακριβώς πράγματα, με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Διάλεξε τον σωστό.

Φέτος μάζεψε σκουπίδια, όχι κοχύλια!

Φέτος το καλοκαίρι έχω αποκτήσει ένα νέο χόμπι.
Ένα καινούργιο σπορ, με τίτλο "καθαρίζοντας την παραλία"...

Μαζί με όλα όσα κουβαλάω για τα κορίτσια, πετσέτες, αντηλιακά, κουβαδάκια, σκατουλάκια, παίρνω μαζί μου και μια πλαστική σακούλα και όσο τα κορίτσια παίζουν στην άμμο, εγώ μαζεύω τα σκουπίδια σε μια μικρή ακτίνα γύρω μας.

Πραγματικά, το τι έχω βρει δε λέγεται!!
Δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποιοι άνθρωποι αφήνουν τόσα σκουπίδια πίσω τους, χωρίς καμία τύψη.
Φταίει σίγουρα και το γεγονός ότι σε τεράστιο μήκος της παραλίας δεν υπάρχει ούτε μισός κάδος απορριμάτων... Αλλά και πάλι, πάρτα μαζί σου και πέταξε τα με την πρώτη ευκαιρία.

Σήμερα, μάλιστα, χάρηκα πολύ γιατί για πρώτη φορά η Νικόλ & η ανιψιά μου, σταμάτησαν τις βουτιές τους και ήρθαν να με βοηθήσουν. Και όση ώρα μαζεύαμε τους εξηγούσα πόσα χρόνια χρειάζεται η φύση για να 'απελευθερωθεί' από όλα αυτά με τα οποία τη φορτώνουμε. Χάρηκα, γιατί είμαι σίγουρη ότι όταν από μικρός μαθαίνεις να σέβεσαι το χώρο γύρω σου, θα συνεχίσεις και ως ενήλικας.

Φυσικά, οι λοιποί λουόμενοι μας κοιτούσαν σαν σπάνια πουλιά του δάσους.
Άκουσα μάλιστα και τη φοβερή ερώτηση, αν με έχει διορίσει ο δήμος...
Ναι ρε μεγάλη και έβαλα το μπικίνι, πήρα και τα παιδιά μου μαζί και ήρθα να μαζέψω τις γόπες σου...
ή το σχόλιο μιας οικογενειακής φίλης τις προάλλες "Κι εδώ να μαζέψεις κορίτσι μου, πιο κάτω έχει άλλα τόσα".

Αλήθεια, πείτε μου ότι δεν σκέφτεστε έτσι οι περισσότεροι... πλιζ!!!
Και σας ζητώ όχι μόνο να μην πετάτε σκουπίδια, αλλά να μαζέψετε και όσα μπορείτε.
Ας κάνουμε τον κόσμο μας λίγο καλύτερο... Τουλάχιστον όσο μπορούμε...

31-07-2019 Χαλκιδική

Διαβάζοντας ελληνικά!

Μετράμε ήδη 10 μέρες στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στη Χαλκιδική μας!

Και μια που βρισκόμαστε στα πάτρια εδάφη και ακούμε ελληνικά (εντάξει, και λίγα σέρβικα), αποφάσισα να διαβάζουμε και στα ελληνικά με τα κορίτσια μου.

Έτσι προμηθευτήκαμε ελληνικά βιβλία, κι αφήσαμε τα ολλανδικά για λίγο στην άκρη.

Η αλήθεια είναι ότι η Νικόλ διαβάζει με πολύ μεγαλύτερη ευκολία στα ολλανδικά, και γι' αυτό τα προτιμάει, όμως ένας λόγος παραπάνω να επιμείνω (λιγάααακι), μήπως και εξασκήσουμε τα ελληνικά της.

Διαλέξαμε λοιπόν από ένα βιβλίο!

Ένα για να της το διαβάζω εγώ, κι ένα για να διαβάζει μόνη της.

Εγώ διάλεξα ένα κλασικό βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα,
το οποίο είχα διαβάσει κι εγώ, περίπου στην ηλικία της.

Εκείνη διάλεξε την αγαπημένη μας διασκεδαστική Πίπη Φακιδομύτη, 

από τις εκδόσεις Ψυχογιός!

Τη βάζω δε να μου διαβάσει κι εμένα μερικά αποσπάσματα, 

για να αναγκάζεται να διαβάζει δυνατά. 

(Θα με μισήσει το ξέρω, αλλά είναι για το καλό της 😛😛) 

❊ ❊ ❊

Κι επειδή και η Στέλλα ήθελε φυσικά να διαλέξει ένα βιβλίο,
αγοράσαμε για εκείνη τους "Πιτσουίνους" της, από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Καλές διακοπές σε όλους μας, με βιβλία που κάνουν τις καρδιές και το μυαλό να πετούν... 💕

❊ ❊ ❊

Συνταγή για Γκασπάτσο!

         

ΥΛΙΚΑ

⧫ 1 κιλό ώριμες σφιχτές ντομάτες

⧫ 1 αγγουράκι

⧫ 1/2 κρεμμύδι

⧫ 1 σκελίδα σκόρδο

⧫ 1 κόκκινη πιπεριά

⧫ 4 κ.σ. ελαιόλαδο

⧫ 2 κ.σ. λευκό ξύδι

⧫ αλάτι, πιπέρι, δυόσμο

  ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΦΤΙΑΞΩ;

⧫ Ξεφλουδίζω ντομάτες, τις κόβω στα 4 και αφαιρώ τα σποράκια.

⧫ Καθαρίζω & κόβω το αγγουράκι, την κόκκινη πιπεριά, το κρεμμύδι & το σκόρδο σε κομμάτια.

⧫ Τα τοποθετώ όλα στο μπλέντερ και τα χτυπάω σε δυνατή ταχύτητα.

⧫ Προσθέτω το ελαιόλαδο, το ξύδι, τον δυόσμο, αλάτι & πιπέρι και χτυπάω στο μπλέντερ σε χαμηλή ταχύτητα.

⧫ Βάζω το μείγμα σε μπολ, στο ψυγείο για 2 ώρες, σκεπασμένο με μεμβράνη.

➨ Σερβίρω τη σούπα μου κρύα, προσθέτοντας για γαρνιτούρα ψιλοκομμένη πράσινη πιπεριά, κρουτόν, φύλλα βασιλικού, μπούκοβο ...ανάλογα τα γούστα!

Ό,τι πιο δροσιστικό & γρήγορο μπορείς να φτιάξεις το καλοκαίρι!! 💋💋


#gazpacho  noun

gaz·​pa·​chο| \ gəz-ˈpä-(ˌ)chō , gə-ˈspä-\  
: a spicy soup that is usually made from chopped raw vegetables (such as tomato, onion, pepper, and cucumber) and that is served cold

Ταξιδεύοντας στη Γαλλική Ριβιέρα...

Πριν αρχίσετε να μονολογείτε "αχ, τι ωραία!" διαβάζοντας τον τίτλο, να σας ενημερώσω ότι στο ταξίδι μας ακολούθησαν και τα καμάρια μας!
Να ένα από τα αρνητικά όταν μένεις μακριά, δεν υπάρχει διαθέσιμη γιαγιά, παππούς, θεία, κολλητή να κρατήσει τα παιδιά σου και να πας κάπου να χαλαρώσεις σαν άνθρωπος!

Εντάξει, δεν παραπονιέμαι, πήγαμε, είδαμε, περπατήσαμε, φάγαμε, και περάσαμε πολύ καλά! Απλά με μια παραπάνω δόση γκρίνιας... "Πόσο θα περπατήσουμε ακόμα; Τι ώρα θα φάμε; Είναι ακόμα μακριά μπαρμπα-στρούμφ;" ...κι άλλα τέτοια ωραία!

Η βάση μας ήταν η Νίκαια, την οποία λάτρεψα από την πρώτη μας βόλτα.
Βοήθησε και ο καιρός βέβαια, που ήταν καταπληκτικός!
Η θέα από ψηλά με την καταγάλανη θάλασσα, η παλιά πόλη με τα γραφικά σοκάκια, η υπαίθρια αγορά, τα μυρωδάτα κρουασάν, και τα γαλλικά που άκουγες δίπλα σου όσο περπατούσες, έφταναν και περίσσευαν!

Nice

Αφού περάσαμε δύο μέρες στη Νίκαια, σειρά είχε να επισκεφτούμε δύο γραφικά χωριουδάκια εκεί κοντά, για τα οποία είχαμε ακούσει τα καλύτερα. Κι όχι άδικα!

Το πρώτο ήταν το Eze Village, το οποίο είναι ένα πανέμορφο μεσαιωνικό χωριό, σε απόσταση 12 χλμ από τη Νίκαια. Βρίσκεται σε υψόμετρο 427 μέτρων & είναι χτισμένο όλο από πέτρα. Με θέα που κόβει την ανάσα, γεμάτο μικρά μαγαζάκια με ρούχα, γκαλερί, διακοσμητικά κι ότι άλλο βάλει ο νους σας, με έναν υπέροχο εξωτικό κήπο τον λεγόμενο 'Jardin d'Εze', κι ένα μισελενάτο εστιατόριο, το Chateau Eza, στην κορυφή του λόφου, με μια υπέροχη βεράντα.
Το μόνο αρνητικό ήταν ότι είχε απίστευτα πολλούς τουρίστες, οπότε και το περπάτημα ήταν δύσκολο, και ήταν αδύνατον να βγάλεις μια φωτογραφία της προκοπής (χωρίς 38 κεφάλια μέσα...).

Eze Village

Επόμενος σταθμός το χωριό VilleFrance sur mer, για το οποίο δεν έχω λόγια... μόνο μία φωτογραφία... Νομίζω πως ήταν η πιο όμορφη θέα που έχω αντικρίσει στη ζωή μου!

Villefrance Sur Mer

Την τελευταία μέρα επισκεφτήκαμε και το Μόντε Κάρλο, το οποίο περιέργως δεν μας άρεσε ιδιαίτερα. Πολύ φτιαχτό βρε παιδί μου, εντελώς δήθεν! Δε βλέπεις αυτοκίνητο που να μην είναι Ferrari, ή έστω πορτοκαλί φωσφορούχο. Όλοι οι ντόπιοι ντυμένοι λες και πάνε στο χορό του Βασιλιά, μέρα μεσημέρι, τα μαγαζιά υπερβολικά ακριβά (χαλαρώστε) & ...πίτα στους τουρίστες. Η πόλη δεν έχει ταυτότητα κατά τη γνώμη μου. (Τζάμπα χάσαμε μια μέρα, ...ήπιαμε όμως καφέ με τον Ιταλό γαμπρό μου, ο οποίος ήταν εκεί συμπτωματικά για δουλειά, οπότε μόνο γι' αυτό άξιζε τελικά!) 

Monte Carlo

Κάπως έτσι κύλησε όμορφα το ταξίδι μας στη Νότια Γαλλία, ένα ταξίδι επιτέλους διαφορετικό, και το οποίο περιμέναμε εδώ και πολύ καιρό, μια που όποτε έχουμε διακοπές επιλέγουμε να βρεθούμε στην Ελλάδα και δίπλα στους αγαπημένους μας. 
Και για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, μια φωτογραφία αφιερωμένη σε όλες τις ταλαίπωρες μαμάδες που ταξιδεύουν παρέα με τα παιδάκια τους...

Απολαμβάνοντας τη Γαλλική Ριβιέρα
VS.
Ταλαίπωρη μάνα που μου θες και Ριβιέρες

Για λίγο ακόμα είναι ολόδικές μου...

Χθες βράδυ, όπως και κάθε βράδυ που είμαι πλέον εξουθενωμένη από τα κορίτσια μου και τα πήγαινε-έλα στις δραστηριότητες, περίμενα πως & πως να κοιμηθούν για να χαλαρώσω παρέα με το βιβλίο μου.

Ξαπλώσαμε και οι τρεις μας στο διπλό κρεβάτι (κάτι που κάνουμε συχνά τελευταία) με κλειστό το φως, για να τις πάρει ο ύπνος. Στριφογυρνούσαν από δω, στριφογυρνούσαν από εκεί... αλλά τίποτα. Είχε αρχίσει να μου τη δίνει που αργούν να κοιμηθούν, κι έτσι χάνω κι άλλο χρόνο από τον ελάχιστο προσωπικό μου, μέχρι που κάποια στιγμή μια εικόνα ήρθε στο μυαλό μου και με ταρακούνησε...

Με οραματίστηκα 20 χρόνια μετά, στα 60 μου, που τα κορίτσια μου δε θα είναι πια στο σπίτι και θα έχω άπλετο προσωπικό χρόνο... κι ένα σφίξιμο ήρθε και θρονιάστηκε στο στομάχι μου.

Ξαφνικά ένιωσα τόσο τυχερή που είναι ακόμα μικρές, που χωράνε ακόμα στην αγκαλιά μου, που είναι εδώ δίπλα μου και στριφογυρίζουν...
Και σταμάτησα να σκέφτομαι το βιβλίο που με περίμενε δίπλα μου στο κομοδίνο, έκλεισα τα μάτια μου και τις αγκάλιασα όσο πιο σφιχτά μπορούσα. Τις μύριζα. Τους χάιδευα τα μαλλιά. Απόλαυσα τη στιγμή και προσπάθησα να τη ζήσω σε βάθος. Και να κρατήσω αυτήν την ανάμνηση σε κάποιο συρτάρι του μυαλού. Γιατί αυτή θα με συντροφεύει σε 20 χρόνια από τώρα. Όταν θα κοιμούνται πια σε κάποιο άλλο κρεβάτι, μακριά από δω...

photo

Φεστιβάλ Παιδικού Βιβλίου

Την περασμένη Κυριακή επισκεφτήκαμε το Ετήσιο Φεστιβάλ Παιδικού Βιβλίου, εδώ στο Άμστερνταμ. Η Νικόλ με τον Δαμιανό είχαν πάει και πέρσι, για εμένα όμως ήταν η πρώτη φορά και πραγματικά ενθουσιάστηκα!

Γιατί ενώ περίμενα μια κλασική έκθεση με στημένους πάγκους γεμάτους με παιδικά βιβλία, βρήκα ένα πάρκο γεμάτο από διαδραστικά παιχνίδια, παρουσιάσεις, αναγνώσεις.
Ο κάθε συγγραφέας που έπαιρνε μέρος, είχε ένα δικό του μικρό χώρο, τον οποίο μπορούσε να στήσει όπως ήθελε, σε σχέση πάντα με το βιβλίο του.

Έτσι, για παράδειγμα στο βιβλίο με θέμα "πηγαίνουμε στην αγορά" είχε στηθεί μια ολόκληρη μικρή αγορά. Στην είσοδο έπαιρνε το κάθε παιδί ένα καλαθάκι και μια λίστα με ψώνια, κι έπρεπε να τριγυρίσουν στην αγορά και να βάλουν στο καλάθι τους όσα ψώνια αναγράφονταν στη λίστα.
(Η Νικόλ γέμισε γρήγορα & σωστά το καλάθι της, η Στέλλα ξερίζωνε το γκαζόν...).

Υπήρχε ένα βιβλίο με Ινδιάνους, και στημένες ινδιάνικες σκηνές, μέσα στις οποίες κάθονταν τα παιδιά, όσο η συγγραφέας τους διάβαζε το βιβλίο. Ένα άλλο βιβλίο με ζωγραφική, που έπρεπε να ζωγραφίσεις κοιτώντας ανάποδα σε ένα καθρέφτη, ένα με γάτες και τραγούδια όπου είχε στηθεί ολόκληρη σκηνή με ζωγραφισμένες γάτες και χαρούμενη μουσική, κι ένα τρίτο με πλανήτες το οποίο παρουσιαζόταν μέσα σε μια σκοτεινή σκηνή με μοναδικό φως από ένα φακό, που φώτιζε το βιβλίο.
Υπήρχαν σεζλόνγκ και μαξιλάρες, διάσπαρτες στο χώρο, που μπορούσες να ξαπλώσεις μαζί με το παιδάκι σου και να διαβάσετε παρέα.
Τι να σας λέω;! Η χαρά του παιδιού!! ...και του βιβλίου!

Το αγαπημένο μας ήταν και το τελευταίο στο οποίο πήγαμε. Το βιβλίο με τίτλο "Η σκάλα προς το φεγγάρι", γεμάτο επίσης με παιδικά τραγούδια. Σε ένα μικρό θεατράκι, ο συγγραφέας παρουσίαζε το βιβλίο του, ενώ ταυτόχρονα δύο τραγουδιστές μελοποιούσαν τα τραγούδια του βιβλίου και η εικονογράφος, σχεδίαζε εκεί μπροστά μας, σχέδια σε σχέση με το κάθε τραγούδι, όπως αυτά που στόλιζαν το βιβλίο τους. Ήταν πολύ ιδιαίτερο σαν σκηνικό!

Στο τέλος, μετά από 2-3 ώρες περιπλάνησης στο χώρο, καθίσαμε να ξεκουραστούμε στην υπαίθρια καντίνα. Και όπως κάθε Ολλανδός που σέβεται τον εαυτό του, έτσι κι εμείς, φάγαμε τις καθιερωμένες τηγανητές πατάτες με μαγιονέζα & από ένα λαχταριστό παγωτό!

Σας φιλώ 😚😘

Οικολογικά καλαμάκια Proud DoDo!

Τα τελευταία χρόνια είμαι φανατική ανακυκλώτρια!
Ειδικά με την ανακύκλωση πλαστικού έχω πάθει μία εμμονή...
Και ότι πλαστικό μπορώ να το αντικαταστήσω με άλλο υλικό, το κάνω αμέσως!

Όπως για παράδειγμα τα πλαστικά καλαμάκια, τα οποία αντικατέστησα αρχικά με χάρτινα. Ψάχνοντας όμως στο ίντερνετ και για άλλες λύσεις, ανακάλυψα τα καταπληκτικά οικολογικά καλαμάκια Proud DoDo.

Η εταιρία Proud DoDo Straws μας προσφέρει, λοιπόν, δύο λύσεις!
Τα καλαμάκια από σιτάρι μίας χρήσης & τα καλαμάκια από ανοξείδωτο ατσάλι για πολλαπλές χρήσεις.

Τα απέκτησα και τα δύο και πλέον στο σπίτι μας χρησιμοποιούμε μόνο αυτά!

Θα μου πει κάποιος, "Ψιτ, κοπελιά, η τιμή είναι λίγο τσιμπημένη". Κι εγώ θα του απαντήσω "Λίγο ναι, αλλά χωρίς να είναι απαγορευτική. Και στην τελική είναι μια επένδυση για τον πλανήτη & την ποιότητα ζωής που θα κληροδοτήσω στα παιδιά μου. Ευχαριστώ".

↭                        ↭                     ↭

ΥΓ: Μόνο που σκέφτομαι τα πλαστικά καλαμάκια που θα καταναλωθούν το καλοκαίρι στα φραπεδάκια & στους φρέντο εσπρέσσο, μου έρχεται κόλπος...
Πρέπει να αλλάξουμε ΟΛΟΙ τον τρόπο που καταναλώνουμε, πριν να είναι αργά. Πλιζ.

www.proudodo.gr

Βιβλίο - "Το αηδόνι και η μελωδία της αγάπης"

💜 Ένα ξεχωριστό βιβλίο για παιδάκια από 8 ετών 💜

''Το µικρό αηδόνι κάνει µεγάλη προσπάθεια για να βρει φίλους και να µοιραστεί µαζί τους τη ζωή στο αγαπηµένο του δάσος. Αλλά δεν τα καταφέρνει... Η κουκουβάγια τού δίνει µια σοφή συµβουλή. Έτσι, ξεκινά ένα µεγάλο ταξίδι για να βρει τον εαυτό του και να πιστέψει σ’ αυτόν. Κατά τη διάρκειά του θα βιώσει, θα µάθει και θα νιώσει πολλά. Τι θα συµβεί, άραγε, όταν επιστρέψει στην παλιά του φωλιά; 

Ένα υπέροχο κείµενο για την πορεία προς την αυτογνωσία και την κοινωνική αποδοχή, τη δύναµη της πίστης, την αξία της προσπάθειας και τις αλήθειες της ζωής µας. Για ν’ ακούσουµε, µικροί και µεγάλοι, µε τ’ αφτιά της καρδιάς µας τη µελωδία της αγάπης...''

Εκδόσεις ΣΑΙΤΗ Α.Ε. (2018)

Σειρά: Ιστορίες για τις αλήθειες της ζωής

Συγγραφέας: Αντώνης Λαμπρινίδης

Εικονογράφηση: Νίκη Λεωνίδου

Σελίδες: 36

www.saiti.gr

Η δική μου νηστεία!

Φέτος έκλεισα τα 40.
40 χρόνια δεν νήστεψα ποτέ, πέραν της Μεγάλης Εβδομάδας.
Συνήθως μόνο από κρέας, μερικές φορές και από το γάλα στον καφέ (!)
Αυτήν την Καθαρά Δευτέρα όμως, μου καρφώθηκε η ιδέα να νηστέψω για 40 μέρες.
Κανονικά!
Αλλά επειδή το "κανονικά" & εγώ είμαστε γενικά μαλωμένοι, κάθισα και σκέφτηκα τι θα ήταν πραγματική νηστεία για εμένα. Να μη φάω κρέας, λάδι κτλ ok δε μου φαινόταν και κάτι φοβερό. Ήθελα πραγματικό challenge...

Και το πιο "μεγάλο challenge" για εμένα θα ήταν, τι άλλο; ...η σοκολάτα!
Κι επειδή ήθελα να το τερματίσω, αποφάσισα να νηστέψω από ΟΛΑ τα γλυκά! 😲
Κάποιοι ίσως θα σκεφτείτε "σιγά το πράγμα", αλλά αυτό θα συμβεί μόνο αν δεν είστε τύποι του γλυκού.

Αυτοί που με ξέρουν πάντως, έμειναν με το στόμα ανοιχτό!
Εγώ χωρίς γλυκό για 40 μέρες; Ο Δαμιανός απλά γέλασε, η μαμά μου δεν το πίστεψε και η Νικόλ απεφάνθη "ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ".
Αν ανοίξετε ένα προχώ λεξικό, δίπλα στη λέξη σοκολάτα θα βρείτε μια φωτογραφία με κόκκους κακάο & μία με τη φάτσα μου.
Δεν περνάει μέρα γενικώς που δε θα φάω γλυκό.
Αυτό όμως ήθελα! Κάτι που θα είναι too much για μένα! Και ξεκίνησα...

Οι πρώτες μέρες ήταν παραδόξως πολύ εύκολες, το είχα πάρει απόφαση και ούτε το σκεφτόμουν. Μετά την πρώτη εβδομάδα όμως άρχισε να μου λείπει. Κι εκεί γύρω στην 20η μέρα νόμιζα πως θα λιποθυμήσω από υπογλυκαιμικό σοκ...
Το είχα θέσει όμως σαν προσωπικό στόχο και δε μάσησα!! Η Νικόλ δε, ήταν ιδιαιτέρως περήφανη, και όλο με ρωτούσε "Μαμά, δε θες γλυκό;" "Φυσικά και θέλω" της απαντούσα, "αλλά αυτό είναι το νόημα" της εξηγούσα κι εκείνη με θαύμαζε λες και είχα ανεβεί στο Έβερεστ.

Και αισίως πέρασαν οι 40 μέρες, κι ενώ όλοι περίμεναν με αγωνία να φάνε το (έρμο) κατσικάκι που στριφογυρνούσε στη σούβλα, εγώ ονειρευόμουν σοκολάτες και πουτίγκες και τσιζ κεικ!!
Και ήρθε η στιγμή... που περίμενα με αγωνία... κι ένα παγωμένο πουράκι προσγειώθηκε στο στόμα μου. Εννοείται το κατάπια σχεδόν αμάσητο!! 😂😂😂 Και υπήρξε και συνέχεια...

Αυτά λοιπόν, αγαπητοί μου, για σήμερα σχετικά με τις προσωπικές μου επιτυχίες!
Σας φιλώ 💖

Μαλακά Μπισκότα Βουτύρου!

ΥΛΙΚΑ

2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 κούπα βούτυρο (θερμοκρασία δωματίου)

1/2 κούπα άχνη ζάχαρη

1 βανίλια

1 πρέζα αλάτι

↭

Χτυπάω το βούτυρο στο μίξερ για 1'.

Προσθέτω άχνη ζάχαρη και χτυπάω πάλι για 1'.

Προσθέτω αλεύρι, βανίλια & αλάτι και ανακατεύω απαλά.

Ανοίγω τη ζύμη σε σχήμα δίσκου, την τυλίγω με ζελατίνα 

και την αφήνω για 1 ώρα στο ψυγείο.

↭

Προθερμαίνω τον φούρνο στους 180'C.

Απλώνω αλεύρι στον πάγκο και ανοίγω τη ζύμη με τον πλάστη.

Κόβω τα μπισκότα στα σχήματα που θέλω 

και τα τοποθετώ πάνω σε λαδόκολλα στο ταψί μου.

Τα ψήνω για 8'-10', μέχρι να ροδίσουν ελαφρά.

↭

Γιορτάζοντας το Hanami Matsuri!

Σήμερα ήταν μια διαφορετική μέρα για εμάς.
Επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά τον Γιαπωνέζικο Κήπο με τις ανθισμένες κερασιές, το λεγόμενο "Bloesempark", στο Άμστελφέιν.

Το 2000 το Japan Women's Club, δώρισε στην περιοχή 400 δέντρα κερασιάς.
Το κάθε δέντρο έχει δικό του όνομα, 200 δέντρα έχουν ιαπωνικά γυναικεία ονόματα, και τα υπόλοιπα 200 ολλανδικά γυναικεία ονόματα.

Κάποια στιγμή στα τέλη Μαρτίου με μέσα Απριλίου, που ξεκινάει η ανθοφορία τους, γιορτάζεται το Hanami Matsuri, η ιαπωνική γιορτή με την οποία καλωσορίζουν την άνοιξη (κάτι σαν τη δική μας Πρωτομαγιά), όπου και συγκεντρώνονται οικογένειες & φίλοι για πικ-νικ κάτω από τα πανέμορφα ανθισμένα δέντρα.

Παρόλο το πλήθος κόσμου, το μέρος ήταν ΥΠΕΡΟΧΟ, κι ένιωθες πραγματικά σαν να έχεις φύγει από την Ολλανδία και έχεις διακτινιστεί σε κάποιο πάρκο της Ιαπωνίας. Ο καιρός βοήθησε (πώς το έπαθε...) και είχε ήλιο με 23 βαθμούς Κελσίου. Φάγαμε, ήπιαμε & φωτογραφηθήκαμε.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι του χρόνου θα ξαναπάμε! 🌸