Ταξιδεύοντας στη Γαλλική Ριβιέρα...

Πριν αρχίσετε να μονολογείτε "αχ, τι ωραία!" διαβάζοντας τον τίτλο, να σας ενημερώσω ότι στο ταξίδι μας ακολούθησαν και τα καμάρια μας!
Να ένα από τα αρνητικά όταν μένεις μακριά, δεν υπάρχει διαθέσιμη γιαγιά, παππούς, θεία, κολλητή να κρατήσει τα παιδιά σου και να πας κάπου να χαλαρώσεις σαν άνθρωπος!

Εντάξει, δεν παραπονιέμαι, πήγαμε, είδαμε, περπατήσαμε, φάγαμε, και περάσαμε πολύ καλά! Απλά με μια παραπάνω δόση γκρίνιας... "Πόσο θα περπατήσουμε ακόμα; Τι ώρα θα φάμε; Είναι ακόμα μακριά μπαρμπα-στρούμφ;" ...κι άλλα τέτοια ωραία!

Η βάση μας ήταν η Νίκαια, την οποία λάτρεψα από την πρώτη μας βόλτα.
Βοήθησε και ο καιρός βέβαια, που ήταν καταπληκτικός!
Η θέα από ψηλά με την καταγάλανη θάλασσα, η παλιά πόλη με τα γραφικά σοκάκια, η υπαίθρια αγορά, τα μυρωδάτα κρουασάν, και τα γαλλικά που άκουγες δίπλα σου όσο περπατούσες, έφταναν και περίσσευαν!

Nice

Αφού περάσαμε δύο μέρες στη Νίκαια, σειρά είχε να επισκεφτούμε δύο γραφικά χωριουδάκια εκεί κοντά, για τα οποία είχαμε ακούσει τα καλύτερα. Κι όχι άδικα!

Το πρώτο ήταν το Eze Village, το οποίο είναι ένα πανέμορφο μεσαιωνικό χωριό, σε απόσταση 12 χλμ από τη Νίκαια. Βρίσκεται σε υψόμετρο 427 μέτρων & είναι χτισμένο όλο από πέτρα. Με θέα που κόβει την ανάσα, γεμάτο μικρά μαγαζάκια με ρούχα, γκαλερί, διακοσμητικά κι ότι άλλο βάλει ο νους σας, με έναν υπέροχο εξωτικό κήπο τον λεγόμενο 'Jardin d'Εze', κι ένα μισελενάτο εστιατόριο, το Chateau Eza, στην κορυφή του λόφου, με μια υπέροχη βεράντα.
Το μόνο αρνητικό ήταν ότι είχε απίστευτα πολλούς τουρίστες, οπότε και το περπάτημα ήταν δύσκολο, και ήταν αδύνατον να βγάλεις μια φωτογραφία της προκοπής (χωρίς 38 κεφάλια μέσα...).

Eze Village

Επόμενος σταθμός το χωριό VilleFrance sur mer, για το οποίο δεν έχω λόγια... μόνο μία φωτογραφία... Νομίζω πως ήταν η πιο όμορφη θέα που έχω αντικρίσει στη ζωή μου!

Villefrance Sur Mer

Την τελευταία μέρα επισκεφτήκαμε και το Μόντε Κάρλο, το οποίο περιέργως δεν μας άρεσε ιδιαίτερα. Πολύ φτιαχτό βρε παιδί μου, εντελώς δήθεν! Δε βλέπεις αυτοκίνητο που να μην είναι Ferrari, ή έστω πορτοκαλί φωσφορούχο. Όλοι οι ντόπιοι ντυμένοι λες και πάνε στο χορό του Βασιλιά, μέρα μεσημέρι, τα μαγαζιά υπερβολικά ακριβά (χαλαρώστε) & ...πίτα στους τουρίστες. Η πόλη δεν έχει ταυτότητα κατά τη γνώμη μου. (Τζάμπα χάσαμε μια μέρα, ...ήπιαμε όμως καφέ με τον Ιταλό γαμπρό μου, ο οποίος ήταν εκεί συμπτωματικά για δουλειά, οπότε μόνο γι' αυτό άξιζε τελικά!) 

Monte Carlo

Κάπως έτσι κύλησε όμορφα το ταξίδι μας στη Νότια Γαλλία, ένα ταξίδι επιτέλους διαφορετικό, και το οποίο περιμέναμε εδώ και πολύ καιρό, μια που όποτε έχουμε διακοπές επιλέγουμε να βρεθούμε στην Ελλάδα και δίπλα στους αγαπημένους μας. 
Και για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, μια φωτογραφία αφιερωμένη σε όλες τις ταλαίπωρες μαμάδες που ταξιδεύουν παρέα με τα παιδάκια τους...

Απολαμβάνοντας τη Γαλλική Ριβιέρα
VS.
Ταλαίπωρη μάνα που μου θες και Ριβιέρες