Έχει μέρες τώρα που ''πέφτω'' συνεχώς πάνω σε αυτήν την εικόνα στα social media.
Κι ενώ βλέπω από κάτω καρδούλες και χεράκια ενθουσιασμένα να κάνουν like, εμένα κάτι με χαλάει...
Με έχει κουράσει λίγο όλο αυτό που με το που γινόμαστε μάνες, αυτόματα σταματάει ο κόσμος να γυρίζει.
Όχι ρε συ, δεν είναι το παιδί μου μόνο το νόημα της ζωής μου...
Υπήρχα και πριν από αυτό, θα υπάρχω και αργότερα. Όταν θα μεγαλώσει, θα ανεξαρτητοποιηθεί και θα ξεκινήσει την ενήλικη ζωή του- ίσως κάπου μακριά από εμένα.
Να μην παρεξηγηθώ, τα λατρεύω τα παιδιά μου. Και είναι ένα μεγάλο κομμάτι από το νόημα της ζωής μου. Αλλά όχι ολόκληρο.
Το νόημα της ζωής μου είναι και η δουλειά μου, και οι υπόλοιπες σχέσεις μου, τα χόμπι μου, εγώ η ίδια.
Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο βάρος θα ένιωθαν, αν τους το έλεγα μια μέρα αυτό. Θα ένιωθαν και αγάπη σίγουρα, αλλά και βάρος. Ευθύνη. Να μη μου "χαλάσουν" το νόημα της ζωής μου.
Αν μια μέρα λοιπόν οι κόρες μου μου κάνουν την ίδια ερώτηση, αυτό που θα τους απαντήσω είναι: ''Το νόημα της ζωής είναι να είσαι ευτυχισμένος. Να γελάς, να αγαπάς, να δημιουργείς. Να νιώθεις εσωτερική γαλήνη. Α, και ένα φλιτζάνι ζεστός καφές παρέα με το αγαπημένο σου βιβλίο".
Το ότι τις αγαπάω δεν θα το αναφέρω καν, αλίμονο αν δεν το ξέρουν ήδη...
Δημοσίευση σχολίου