Οι μαμάδες που μου τη "δίνουν"...

Αν με διαβάζετε χρόνια θα έχετε καταλάβει ότι είμαι πολύ ανοιχτή στη διαφορετικότητα των ανθρώπων γενικά, και κατ' επέκταση και των διαφορετικών μεταξύ μας μαμάδων.

Μου αρέσουν οι μαμάδες που μένουν σπίτι και οι μαμάδες που κάνουν καριέρα.

Μου αρέσουν οι μαμάδες που θηλάζουν και οι μαμάδες που δίνουν φόρμουλα.

Μου αρέσουν οι μαμάδες που είναι παραδοσιακές και οι πιο ροκ μαμάδες.

κ.ο.κ.

Ένα μόνο είδος μαμάς με εκνευρίζει αφάνταστα... Κι αυτές είναι...
Οι μαμάδες που αφήνουν το ποτήρι τους στην άκρη του τραπεζιού.

Είναι εκείνες οι μαμάδες που κάθεστε παρέα γύρω από ένα τραπεζάκι σαλονιού.
Σηκώνουν το ποτήρι τους να πιουν τον καφέ τους/ κρασί τους/ χυμό τους και αμέσως μετά το ακουμπάνε στο χείλος του γκρεμού... ε, του τραπεζιού ήθελα να πω.

Με όλα τα παιδάκια μας να τρέχουν γύρω γύρω χαρούμενα και φυσικά να το παίρνουν σβάρνα στο τέλος...

Δηλαδή αγαπητή, δεν ξέρεις ότι όταν υπάρχουν παιδιά στο χώρο, ανά δύο λεπτά θα έρθουν να πουν ή να δείξουν κάτι στη μαμά τους; Και για να τη φτάσουν θα πρέπει να περάσουν ανάμεσα από το προαναφερθέν τραπεζάκι και τα πόδια των υπολοίπων μαμάδων;
Τι το αφήνεις λοιπόν κουκλίτσα μου το ποτήρι σου στην άκρη; Δεν σου έχει ξανασυμβεί να καθαρίζεις χάλια αντί να πίνεις αραχτή τον καφέ σου; Μη μου πεις... Βάλτο λίγο πιο μέσα. Λίγο πιο κεντρικά στο προαναφερθέν τραπεζάκι...

Κρίμα είμαστε οι υπόλοιπες αντί να παρακολουθούμε τη συζήτηση να παρακολουθούμε το ποτήρι σου. Και μόλις το ακουμπάς ξανά στην άκρη να το βάζουμε με τρόπο λίγο πιο μέσα...  Πλιζ!