Κάθε μαμά, όταν το παιδί της ξεκινάει παιδικό σταθμό ή σχολείο, νιώθει πως ένα μεγάλο κεφάλαιο κλείνει, κι ένα καινούργιο ανοίγεται μπροστά της.
Ειδικά για μια stay at home mom, -όπως είμαι εγώ- η μέρα αυτή είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ σημασίας!
Είναι το φως στο τούνελ που έβλεπες τόσο καιρό να πλησιάζει...
Την Παρασκευή, λοιπόν, που μας πέρασε η Στελλίτσα μας, που είναι πλέον 2,5 χρονών ξεκίνησε το pre-school.
Η πρώτη μέρα (την οποία περάσαμε παρέα εκεί) στέφθηκε με επιτυχία, και γύρισε ενθουσιασμένη στο σπίτι να πει όλα της τα νέα στη Νικόλ και στον μπαμπά της.
Κρατάω όμως μικρό καλάθι για την εβδομάδα που έρχεται και θα μείνει μόνη της εκεί (...μην πω τον μήνα και νταουνιάσω!)
Δεν είναι μόνο ο αποχωρισμός από εμένα, αλλά και η δυσκολία της γλώσσας.
Όσο για εμένα, αν και περίμενα τόσο καιρό αυτή τη μέρα, για να αρχίσω να έχω και πάλι χρόνο για εμένα και τα σχέδιά μου, έχω λιγάκι αγχωθεί.
Μου φαίνεται τόσο μικρή και εύθραυστη για να την αφήσω κάπου μόνη της.
Το συναίσθημα είναι ακριβώς το ίδιο, όπως πριν 5 χρόνια που άφηνα τη Νικόλ μου στο ίδιο σχολείο. Και προσπαθώ να καθησυχάσω τον εαυτό μου, λέγοντάς μου πως όπως συνήθισα τότε, θα συνηθίσω και τώρα.
Για να δούμε...
Ειδικά για μια stay at home mom, -όπως είμαι εγώ- η μέρα αυτή είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ σημασίας!
Είναι το φως στο τούνελ που έβλεπες τόσο καιρό να πλησιάζει...
Την Παρασκευή, λοιπόν, που μας πέρασε η Στελλίτσα μας, που είναι πλέον 2,5 χρονών ξεκίνησε το pre-school.
Η πρώτη μέρα (την οποία περάσαμε παρέα εκεί) στέφθηκε με επιτυχία, και γύρισε ενθουσιασμένη στο σπίτι να πει όλα της τα νέα στη Νικόλ και στον μπαμπά της.
Κρατάω όμως μικρό καλάθι για την εβδομάδα που έρχεται και θα μείνει μόνη της εκεί (...μην πω τον μήνα και νταουνιάσω!)
Δεν είναι μόνο ο αποχωρισμός από εμένα, αλλά και η δυσκολία της γλώσσας.
Όσο για εμένα, αν και περίμενα τόσο καιρό αυτή τη μέρα, για να αρχίσω να έχω και πάλι χρόνο για εμένα και τα σχέδιά μου, έχω λιγάκι αγχωθεί.
Μου φαίνεται τόσο μικρή και εύθραυστη για να την αφήσω κάπου μόνη της.
Το συναίσθημα είναι ακριβώς το ίδιο, όπως πριν 5 χρόνια που άφηνα τη Νικόλ μου στο ίδιο σχολείο. Και προσπαθώ να καθησυχάσω τον εαυτό μου, λέγοντάς μου πως όπως συνήθισα τότε, θα συνηθίσω και τώρα.
Για να δούμε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή θα σας βάλει τα γυαλιά! !καλή αρχή στο ζουζούνι σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμεεεε! 😍😍
Διαγραφή