Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Χρόνια Πολλά μαμά... Σ' αγαπώ...


Η γιορτή της μητέρας σήμερα.
Και παρόλο που γιορτάζω κι εγώ σήμερα, το σημερινό μου post είναι αφιερωμένο στη δική μου μαμά...

Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, έφτασε ένα γράμμα της.
Της είχα ζητήσει να γράψει κάτι για το blog μου, ένα αρθράκι από την πλευρά της μαμάς που η κόρη της φεύγει στα ξένα.
Παρόλο που το γράμμα της προοριζόταν για ''εσάς'' δηλαδή, ήταν τόσο γλυκά γραμμένο, τόσο "δικό" μας, που νιώθω ότι θα χαθεί κάτι από το νόημά του αν το δημοσιεύσω. 

Για αυτό το κρατάω για μένα. Να με συγχωρέσετε :)

Αν πάντως θα έπρεπε μέσα σε λίγες λέξεις να περιγράψω το περιεχόμενό του,
αυτές θα ήταν "Σ' αγαπώ", "Μου λείπεις", "Χαίρομαι που ζεις καλά εκεί"...
Θα σας μεταφέρω εδώ μόνο τις τελευταίες γραμμές από το γράμμα, κάποιους στίχους της Μαρίας Πολυδούρη, όπως μου τους έγραψε η μαμά μου για να τους έχω πάντα στο μυαλό...

"Να ζήσετε τη ζωή σας με τρέλα, να ζήσετε παράλογα, να σκοτώσετε τη λογική που είναι ο φονιάς της χαράς & της ζωής, να τολμήσετε να κάνετε τα δύσκολα, τα μεγάλα, τα σημαντικά, να ακολουθήσετε τα δύσβατα μονοπάτια, να αφήσετε να θρονιαστεί στην καρδιά σας για πάντα η άνοιξη και το χαμόγελο στα χείλη, να κάνετε τον πόνο χαρά, την κάθε στιγμή τραγούδι..."

Σε αγαπώ μαμά...
Και σε ευχαριστώ γιατί εδώ και 35 χρόνια ήσουν πάντα εκεί.
Σε ευχαριστώ για όλες τις πάνες που μου άλλαξες, για όλα τα φαγητά που μου μαγείρεψες, για όλες τις νύχτες που κάθησες δίπλα μου επειδή ήμουν άρρωστη, για τη χαρά που έβλεπα πάντα στα μάτια σου όταν κατάφερνα κάτι, για τις φορές που με μάλωσες γιατί ξέρω ότι το έκανες από αγωνία, για την ενθάρρυνσή σου όταν αποτύγχανα ή έχανα την εμπιστοσύνη μου σε μένα & τη ζωή, για όλα τα δάκρυα που μου σκούπισες και όλα τα φιλιά που μου έδωσες, για την βοήθειά σου όσο ήμουν έγκυος και το ότι πήρες το πρώτο αεροπλάνο να έρθεις κοντά μου, για την αγάπη που δείχνεις στη Νικόλ, για τους καφέδες που ήπιαμε όλα αυτά τα χρόνια καθισμένες στον μπλε καναπέ, για τα καθημερινά τηλέφωνα από τότε που έφυγα, για τα δέματα γεμάτα περιοδικά, παιχνιδάκια, τραχανά και πολλή αγάπη, γιατί μόνο εσύ με ξέρεις όσο κανείς, γιατί μου λείπεις...
Χρόνια Πολλά μαμά...

*Πηγή φωτογραφίας

 photo sig1.png

4 σχόλια

  1. Πόσο αληθινή είναι η σημερινή σου ανάρτηση Γεωργία μου! Ειδικά η τελευταία παράγραφος με συγκίνησε!!
    Από ότι είδα τρώτε και εσείς τραχανά ε!?!?!?!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απο τραχανα αλλο τιποτα!! Χεχε :) οταν γινεσαι μαμα εκτιμας οσα εχει κανει η δικη σου μαμα για σενα, κι αν ζεις μακρια ακομα περισσότερο

      Διαγραφή
  2. Τί απίστευτοι στίχοι είναι αυτοί. (θα τους χρησιμοποιήσω) Το νόημα της ζωής. Να χαίρεστε η μια την άλλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστω πολυ, οντως οι στιχοι ειναι απιστευτοι! Φιλακια :)

      Διαγραφή

© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.