Η ώρα της αλήθειας...

Στην Ολλανδία μπαίνουμε σε εορταστικό mood από αρχές Δεκεμβρίου, όταν δηλαδή περιμένουμε τον Σίντερκλας να έρθει με το καράβι του από την Ισπανία, και να μοιράσει τα δώρα στα παιδιά.
Αφού περάσει η πρώτη εβδομάδα του μήνα και φύγει πάλι πίσω ο Σίντερκλας, ξεκινάει η προ-Χριστουγεννιάτικη περίοδος!
Όπως και όλα τα παιδάκια, έτσι και η Νικόλ - και από φέτος και η Στέλλα- συζητάνε συνέχεια για τα δώρα και τον Άγιο-Βασίλη. Και όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσα να κρατήσω τη μαγεία στο φουλ, για να είναι οι αναμνήσεις τους όσο πιο έντονες γίνεται.

Όμως φέτος, το κλίμα κάπως άλλαξε στο σπίτι μας...
Λίγες μέρες αφότου έφυγε ο Σίντερκλας και την ώρα που η Νικόλ έπαιζε με το δώρο που της "είχε φέρει", σταμάτησε για λίγο, ήρθε δίπλα μου, με κοίταξε στα μάτια και με ρώτησε: "Μαμά, υπάρχει στα αλήθεια ο Σίντερκλας;"

Και είναι εκείνη η στιγμή, που όσο κι αν έχεις σκεφτεί τι θα απαντήσεις σε αυτήν την ερώτηση, ξαφνικά νιώθεις έναν μίνι πανικό και μένεις στήλη άλατος. Μπήκα στο δίλημμα να της απαντήσω διπλωματικά, σύμφωνα με όλα αυτά τα γλυκανάλατα άρθρα που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο... του στυλ "η μαγεία είναι μέσα μας" ή "αν πιστεύεις εσύ ότι υπάρχει, τότε ναι υπάρχει".

Είχα απέναντι μου όμως ένα 7-χρονο και ώριμο παιδί, που με κοιτούσε στα μάτια, και που ποτέ δεν υπάρχει στο μυαλό του ότι η μαμά θα του πει ψέματα.

Πήρα λοιπόν μια βαθιά ανάσα, την κοίταξα κι εγώ στα μάτια και χωρίς περιστροφές της απάντησα:

 "Όχι, δεν υπάρχει."

Φυσικά το παιδάκι μου το πήραν τα ζουμιά για λίγο, η απογοήτευση της είχε πλημμυρίσει όλο το δωμάτιο, και σε λίγο αφού συνήλθε ήρθε στην αγκαλιά μου και μου είπε "δηλαδή ούτε ο Άγιος Βασίλης υπάρχει, ούτε η νεράιδα των δοντιών, σωστά;"

"Σωστά" της απάντησα... "Τα δώρα και τα νομίσματα, τα βάζαμε εγώ και ο μπαμπάς. Όμως δε θέλω να λυπάσαι. Όλες αυτές οι γιορτές και τα έθιμα είναι πολύ όμορφα, και γεμίζουν τις καρδιές μας με αγάπη. Κι όταν γίνεις κι εσύ μαμά θα κάνεις το ίδιο για τα παιδιά σου και θα νιώθεις την καρδιά σου γεμάτη. Και παρόλο που θα ξέρεις πια για πάντα ότι όλα αυτά δεν υπάρχουν, θα τα "δημιουργείς" με τη φαντασία σου για να ομορφαίνεις το σπίτι σου... και τις σκέψεις σου..."

Κι επειδή έχω ένα πολύ γλυκό παιδί, αφού ηρέμησε μου είπε ψιθυριστά "πρέπει όμως να το κρατήσουμε μυστικό από τη Στέλλα που είναι ακόμα μικρή". Κι έτσι συμφωνήσαμε να τα καταστρώνουμε μαζί από εδώ και πέρα όλα αυτά για τη Στέλλα.

Αν με ρωτήσετε πως νιώθω που χάθηκε ένα κομμάτι της Χριστουγεννιάτικης μαγείας από το σπίτι μας, θα σας απαντήσω ότι θα προτιμούσα να διαρκέσει λίγο παραπάνω όλο αυτό το στόρυ... αλλά από την άλλη δεν μετανιώνω ούτε λεπτό που της απάντησα ειλικρινά.
Θέλω το κορίτσι μου να ξέρει πως της λέω πάντοτε την αλήθεια, τώρα και για πάντα...

Καλά Χριστούγεννα σε όλους! Και με το καλό να μπει ο νέος χρόνος και να μας φέρει μόνο καλά!

 Πηγή φωτογραφίας