Αδυναμίες & ανούσιες ερωτήσεις!

Δύο είναι κατά τη γνώμη μου οι πιο ανούσιες ερωτήσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η πρώτη, λοιπόν, από αυτές τις δύο ερωτήσεις απευθύνεται στα παιδιά.

1η ερώτηση: "Ποιον αγαπάς περισσότερο, τη μαμά ή τον μπαμπά;"
Η συγκεκριμένη ερώτηση γίνεται συνήθως από κάτι μακρινές θειές, αφού σε ρωτήσουν πρώτα πώς τα πας στο σχολείο. Προφανώς επειδή δεν μπορούν να βρουν κάτι πιο ευφάνταστο να ρωτήσουν.
Δηλαδή εντάξει! Βάζεις ένα παιδάκι να διαλέξει ανάμεσα στους γονείς του. Και συνήθως μπροστά τους. Πιο awkward πεθαίνεις! Θυμάμαι πολλές φορές τον εαυτό μου ως παιδί σε αυτή τη δύσκολη θέση. Και παρόλο που δεν θυμάμαι καν τι απαντούσα, το άβολο συναίσθημα όμως το θυμάμαι ακόμα...

Η δεύτερη, απευθύνεται στους γονείς (όχι που θα τη γλιτώναμε!)
2η ερώτηση: "Έχεις αδυναμία σε κάποιο από τα παιδιά σου;"

Χμ, καταρχάς ΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ; Δεύτερον, όχι δεν έχω. Ή μάλλον έχω.
Έχω αδυναμία σε ένα από τα δύο. Απλά κάθε φορά σε άλλο.
Σήμερα έχω στη Νικόλ, επειδή πήρε κακό βαθμό στο σχολείο και είναι λυπημένη.
Χθες είχα στη Στέλλα, γιατί έπεσε και χτύπησε κι έκλαιγε με μαύρο δάκρυ.
Προχθές είχα πάλι στη Νικόλ επειδή έχασε το αγαπημένο της βραχιόλι, που της είχε χαρίσει η καλύτερη της φίλη.
Και παραπροχθές είχα πάλι στη Στέλλα, γιατί είδε εφιάλτη.
Κάποιες φορές τα συναισθήματα μου είναι όντως πιο έντονα για μία από τις κόρες μου. Όχι όμως επειδή έχω σε κάποια αδυναμία. Απλά επειδή νιώθω πως εκείνη τη δεδομένη στιγμή μία από τις δύο με έχει περισσότερο ανάγκη.
Καμία διαφορά όμως στην καρδιά μου, καμία αδυναμία...
Δεν νομίζω καν πως υπάρχει κάτι τέτοιο.
Και αλήθεια, την επόμενη φορά βρες κάτι πιο έξυπνο να με ρωτήσεις. Πλιζ.