Έχω να γράψω 3 μήνες και 2 μέρες ακριβώς στο blog μου!
Μέσα σε αυτό το διάστημα έχω "γράψει" στο μυαλό μου ένα σωρό αναρτήσεις, από τις οποίες καμία δεν είδε το φως της δημοσιότητας. 😋
Είναι που το Στελλάκι μας βγήκε σούπερ σκανταλιάρικο, και μέσα στη μέρα δεν προλαβαίνω κυριολεκτικά να ξυθώ...
Σήμερα όμως έκανα κάτι, το οποίο έχω ξεκινήσει να κάνω εδώ και λίγους μήνες, και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας, γιατί το θεωρώ πολύ αναζωογονητικό.
Ένας Ισπανός φίλος μου, λοιπόν, τον οποίο είχα την τύχη να γνωρίσω πριν καμιά 20-αρια χρόνια, όταν έκανα εράσμους με το πανεπιστήμιο στη Μαδρίτη, παρόλο που σπούδασε οικονομικά όπως κι εγώ, στην πορεία άλλαξε κατεύθυνση και είναι πλέον γκουρού ευζωίας.
Πριν μισό χρόνο περίπου είχε κάνει challenge μέσα από τη σελίδα του, σε όσους τον ακολουθούν να "καθαρίσουν" τον χώρο τους, πετώντας (ή δίνοντας) 100 αντικείμενα από τα πράγματά τους.
Η σκέψη υπήρχε ήδη στο μυαλό μου, από τη στιγμή που είχα διαβάσει κι ένα αντίστοιχο πολύ γνωστό βιβλίο, το "The life-changing magic of tidying up". Ιδιαίτερο βιβλίο, και παρόλο που πρέπει να παραδεχτώ ότι επαναλαμβάνει συχνά τα ίδια στις σελίδες του, το αποτέλεσμα είναι θεαματικό. Μόλις το τελειώσεις είσαι πια σίγουρος ότι για να νιώθεις εσωτερική ηρεμία θα πρέπει ο χώρος σου να είναι τακτοποιημένος, απλός και με λίγα πράγματα.
Έτσι ξεκίνησα το εν λόγω challenge, με μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών ανα χείρας.
Γυρνούσα από δωμάτιο σε δωμάτιο πετούσα και μετρούσα.
Και μπορεί το νούμερο 100, να σας τρομάζει λιγουλάκι, όμως σκεφτείτε ότι μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Από ένα παλιό περιοδικό, ή μια παλιά ζωγραφιά, μέχρι μια μπλούζα που δεν έχετε φορέσει από την τρίτη λυκείου. Μάζεψα λοιπόν 100 πράγματα (το ομολογώ στα τελευταία 20 δυσκολεύτηκα), κάποια τα πέταξα, κάποια τα χάρισα. Από τότε το κάνω συχνά πυκνά. Και μπορεί να μην φτάνω κάθε φορά τα 100 αντικείμενα, αλλά σημασία έχει να αδειάζεις τον χώρο σου. Να τον κρατάς λιτό. Να μην δένεσαι με αντικείμενα. Δεν έχει κανένα νόημα.
Και μετά νιώθεις μια αναζωογόνηση. Σαν να έχεις αδυνατίσει ένα πράγμα.
Αυτά για σήμερα. Εύχομαι αυτή μου η ανάρτηση να επηρεάσει κάποιους από εσάς και να μπείτε στον πειρασμό να "καθαρίσετε" λίγο παραπάνω το σπίτι σας. Αν το κάνετε, θα χαρώ να μάθω πως νιώσατε μετά. Να ξέρετε πάντως ότι είναι εθιστικό. Κι αυτό είναι καλό!
Καλό βράδυ 😉😍
Μέσα σε αυτό το διάστημα έχω "γράψει" στο μυαλό μου ένα σωρό αναρτήσεις, από τις οποίες καμία δεν είδε το φως της δημοσιότητας. 😋
Είναι που το Στελλάκι μας βγήκε σούπερ σκανταλιάρικο, και μέσα στη μέρα δεν προλαβαίνω κυριολεκτικά να ξυθώ...
Σήμερα όμως έκανα κάτι, το οποίο έχω ξεκινήσει να κάνω εδώ και λίγους μήνες, και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας, γιατί το θεωρώ πολύ αναζωογονητικό.
Ένας Ισπανός φίλος μου, λοιπόν, τον οποίο είχα την τύχη να γνωρίσω πριν καμιά 20-αρια χρόνια, όταν έκανα εράσμους με το πανεπιστήμιο στη Μαδρίτη, παρόλο που σπούδασε οικονομικά όπως κι εγώ, στην πορεία άλλαξε κατεύθυνση και είναι πλέον γκουρού ευζωίας.
Πριν μισό χρόνο περίπου είχε κάνει challenge μέσα από τη σελίδα του, σε όσους τον ακολουθούν να "καθαρίσουν" τον χώρο τους, πετώντας (ή δίνοντας) 100 αντικείμενα από τα πράγματά τους.
Η σκέψη υπήρχε ήδη στο μυαλό μου, από τη στιγμή που είχα διαβάσει κι ένα αντίστοιχο πολύ γνωστό βιβλίο, το "The life-changing magic of tidying up". Ιδιαίτερο βιβλίο, και παρόλο που πρέπει να παραδεχτώ ότι επαναλαμβάνει συχνά τα ίδια στις σελίδες του, το αποτέλεσμα είναι θεαματικό. Μόλις το τελειώσεις είσαι πια σίγουρος ότι για να νιώθεις εσωτερική ηρεμία θα πρέπει ο χώρος σου να είναι τακτοποιημένος, απλός και με λίγα πράγματα.
Έτσι ξεκίνησα το εν λόγω challenge, με μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών ανα χείρας.
Γυρνούσα από δωμάτιο σε δωμάτιο πετούσα και μετρούσα.
Και μπορεί το νούμερο 100, να σας τρομάζει λιγουλάκι, όμως σκεφτείτε ότι μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Από ένα παλιό περιοδικό, ή μια παλιά ζωγραφιά, μέχρι μια μπλούζα που δεν έχετε φορέσει από την τρίτη λυκείου. Μάζεψα λοιπόν 100 πράγματα (το ομολογώ στα τελευταία 20 δυσκολεύτηκα), κάποια τα πέταξα, κάποια τα χάρισα. Από τότε το κάνω συχνά πυκνά. Και μπορεί να μην φτάνω κάθε φορά τα 100 αντικείμενα, αλλά σημασία έχει να αδειάζεις τον χώρο σου. Να τον κρατάς λιτό. Να μην δένεσαι με αντικείμενα. Δεν έχει κανένα νόημα.
Και μετά νιώθεις μια αναζωογόνηση. Σαν να έχεις αδυνατίσει ένα πράγμα.
Αυτά για σήμερα. Εύχομαι αυτή μου η ανάρτηση να επηρεάσει κάποιους από εσάς και να μπείτε στον πειρασμό να "καθαρίσετε" λίγο παραπάνω το σπίτι σας. Αν το κάνετε, θα χαρώ να μάθω πως νιώσατε μετά. Να ξέρετε πάντως ότι είναι εθιστικό. Κι αυτό είναι καλό!
Καλό βράδυ 😉😍
Μπορω ανετότατα να βρω 100 πραγματα ξεκινωντας απο το γοβάκι της Ελσας...το μπαλακι του πινγκ πονγκ που δεν εχει ρακετα..και τοοοοσα ακόμα!! Πολύ έξυπνο πάντως και όντως θα είναι αναζωογωνητικο!! Θα το κανω σιγουρα:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή